ลมหายใจไหวแผ่วแผ่ว อ่อนล้าแล้วใจเจ้าเอ๋ย เมื่อเขาคนดีไม่กลับมาเหมือนเคย ฉันก็เลยไม่อยากหายใจ ได้ยินเสียงใจเรียกร้อง ที่ดังก้องสุดทนไหว อ่อนล้าแล้วไร้เรี่ยวแรงเดินต่อไป รอแค่ว่าเมื่อไหร่จะสิ้นลม ใจเอ๋ยโดนความร้าวรุมทำร้าย ที่เคยรักมากมายกลับกลายเป็นขื่นขม เจ็บร้าวลึกชอกช้ำในอกตรม ต้องระทมเพราะความร้าวก้าวเข้ามา ลมหายใจแผ่วแผ่วแว่วยินเสียง เป็นสำเนียงว่าหัวใจยังเพรียกหา แม้ความร้าวพาเธอฉันนั้นจากลา แต่ทว่ายังรักมั่นมิอาจลืม.........
หน้าส่วนตัว
696
