14 ธันวาคม 2548 12:11 น.
กาน-นา
ขอโทษนะคนดีที่ฉันเหงา
ขอโทษที่คิดว่ายังมีเราอยู่ตรงนี้
ขอโทษที่ยังคิดถึงเธออยู่ทุกวินาที
ขอโทษที่ยังมีเยื่อใย
เธอบอกว่าสักวันฉันจะดีขึ้น
จะลุกยืนได้อย่างไม่หวั่นไหว
จะลบเลือนเธออกไปจากใจ
พร้อมจะเปิดรับใครใหม่ในสักวัน
ที่เธอพูดหนะดูเหมือนง่าย
ก้เอไม่ได้มาเป็นฉัน
ไม่รู้หรอกว่าความเจ็บปวดสารพัน
ต้องใช้เวลาตลอดชีวิตฉันไหมมันถึงจะลบเลือน
...................................
13 พฤศจิกายน 2548 13:48 น.
กาน-นา
ลมหายใจไหวแผ่วแผ่ว
อ่อนล้าแล้วใจเจ้าเอ๋ย
เมื่อเขาคนดีไม่กลับมาเหมือนเคย
ฉันก็เลยไม่อยากหายใจ
ได้ยินเสียงใจเรียกร้อง
ที่ดังก้องสุดทนไหว
อ่อนล้าแล้วไร้เรี่ยวแรงเดินต่อไป
รอแค่ว่าเมื่อไหร่จะสิ้นลม
ใจเอ๋ยโดนความร้าวรุมทำร้าย
ที่เคยรักมากมายกลับกลายเป็นขื่นขม
เจ็บร้าวลึกชอกช้ำในอกตรม
ต้องระทมเพราะความร้าวก้าวเข้ามา
ลมหายใจแผ่วแผ่วแว่วยินเสียง
เป็นสำเนียงว่าหัวใจยังเพรียกหา
แม้ความร้าวพาเธอฉันนั้นจากลา
แต่ทว่ายังรักมั่นมิอาจลืม.........
หน้าส่วนตัว
869
