31 กรกฎาคม 2551 19:58 น.
กากีนัง
อันปากคนปนกลิ่นปานกินตด
เที่ยวสบถกร่นประจานประมาทเขา
เสนอสู่เสร่อรู้ทำหูเบา
ทำเป็นเขลาไม่รู้เรื่องเสร่อฟัง
ตั้งกระทู้กูไม่ว่ามึงตั้งเถิด
แต่ถ้าเกิดมีเรื่องกูมึงอย่าหวัง
จะได้อยู่อย่างสงบจบจีรัง
เรื่องของกูจะสู่ฟังไปทำไม
ทำหน้าตาระรื่นตื่นกระซิก
เดี๋ยวมึงได้หน้าาหงิกอยากลองไหม
ใครมีเอี่ยวกูจะถากคนคนไป
อย่าคิดว่าแส่เรื่องใครได้ฝ่ายเดียว
ร้อยเรื่องเน่ามึงเขย่าเอามาขุด
เดี๋ยวกูผุดเรื่องมึงบ้างมึงจะเสียว
เรื่องชาวบ้านอยากรู้กันนักเชียว
เดี๋ยวนะเดี๋ยวกูจะเอาพวกมึงคืน
กูไม่ใช่นางเอกให้ยอมกด
ช่วยจำจดใส่สมองมดแสนตื้น
ที่ทำไว้กับกูจะเอาคืน
เอาให้รื้นน้ำตาคนคนไป
อยากรู้เรื่องอะไรดาหน้ามา
อย่าได้มีทีท่าว่าสงสัย
เดี๋ยวมึงได้สมใจรู้กูเป็นไง
กูเป็นใครไม่ยอมคน "นี่แหละกู"
25 กรกฎาคม 2551 21:58 น.
กากีนัง
เจิดจรัสประกายแจ้งบนทอฝัน
นภากว้างจักเป็นบ้านนิจนิรันดร์
สักวันฉันจักไปให้ถึงดาว
แม้นลำบากยากหน่อยก็ไม่หวั่น
จะตะกายทางชันประจัญหนาว
แม้นหากล้มจะลุกเดินเมินเรื่องราว
แต่จะสาวประสบการณ์มาเป็นครู
แม้นร้อยคำประมาทชาติกำเนิด
ฉันจะเชิดเอาคำนั้นเป็นคำสู้
เปลียนวิกฤติเป็นโอกาสเมินศัตรู
ฉันจะสู้ด้วยทำแต่กรรมดี
ทดแทนคุณบิดรแลมารดา
ปราถนาให้ท่านได้สุขี
ด้วยลำบากตรากตรำมานานที
ฉันคนนี้จะขอเป็นเช่นหลักเดิน
แต่จะไม่เหยียบไหล่ใครขึ้นเชิดหน้า
ไม่เบียดเบียนประเมินค่าแค่ผิวเผิน
จะไม่ลืมฐานถิ่นที่จำเริญ
แต่จะเป็นคนเดินดินที่เป็นดาว
หน้าส่วนตัว
3262
