11 มิถุนายน 2548 09:42 น.
กากีนัง
กาลครั้งหนึ่ง....ของความรัก
ได้มีโอกาสทายทักกับความเหงา
ในตอนนั้นมีฉันมีสองเรา
เริ่มขัดเกลารักจากเพื่อนเลื่อนชั้นมา
......เมื่อแรกรักเรารักกันฉันรับรู้
แต่รักต้องหดหู่ดูเดียงสา
เหมือนคนโง่คอยหลบซ่อนคราบน้ำตา
เมื่อเค้ามาพร้อมเพื่อนใหม่อีกคน
.....ความเหงาเงียบเริ่มเข้ามาช้า-ช้า
บ่อน้ำตาตีบตันมันสับสน
ความห่างหายเริ่มย่ำกรายในใจคน
อับจนแล้วที่จะทนเค้ากลับมา
......ไปเถิดไป....ไปดีเถิดที่รัก
อย่าลืมที่จะทักบ้างยามพบหน้า
ยังรักอยู่แต่จำต้องล่ำลา
ที่ผ่านมาจะถือว่าแค่ฝันไป
......บทสรุปของนิทานกับความรัก
ฉันอกหัก-เค้าทายทักความสดใส
หมดตัวถ่วงอย่างฉันคงสุขใจ
จงรู้ไว้นั่นเพราะรักฉันจึงยอม
11 มิถุนายน 2548 09:20 น.
กากีนัง
ปวดหัวตัวร้อน
ไม่รู้ว่าจะเริ่มบทกลอนที่ตรงไหน
จะเรียงร้อยสรรถ้อยด้วยคำใด
ที่มานี่มากับใจใช่เรื่องราว
นึกถึงเวปถึงเพื่อนๆชาวPoem
ที่เติมเต็มความรู้สึกยามเหน็บหนาว
ห่างหายไปไร้บทกลอนทอดบทยาว
มีเพียงความปวดร้าวกับเวลา
มาวันนี้กลับมาแวะมาทายทัก
มารับรักฉันท์น้องพี่ที่ตามหา
กลับมาแล้วกากีนังที่ลับลา
กลับมาพร้อมหยดน้ำตาเพื่อบรรเทา
หน้าส่วนตัว
1522
