9 กุมภาพันธ์ 2548 15:29 น.
กากีนัง
เหงา-เหงาอยู่บ้าง
ไม่มีคนข้าง-ข้างอยู่ตรงนี้
เหว่ว้าอยู่บ้างบางที
ที่ไม่มีเธอคนนี้คอยปลอบใจ
เธออยู่ตรงนั้น
จะเหงา-เหงาเหมือนกันบ้างไหม
อยู่ที่นั่นเช่นกันไม่มีฉันคอยปลอบใจ
เธอจะเหว่ว้าบ้างไหมบอกที
ถึงตัวไกลกัน
แต่ความผูกพันใช่น้อยกว่านี้
กลับพันผูกมากขึ้นทวี
ไม่มีใครแทนที่เธอคนนี้ได้เลย
เธออยู่ตรงนั้น
อย่าให้ความผูกพันป็นความเมินเฉย
อย่าใช้ความใกล้ชิดแทนที่ความคุ้นเคย
อย่าให้ใครเลยมาแทนที่คนคุ้นเคยในวันวาน
9 กุมภาพันธ์ 2548 15:00 น.
กากีนัง
เหรียญมีสองด้าน
คงเป็นเรื่องที่ไม่มีใครคัดค้านได้
คนเราเหมือนกันมีสองด้านคละกันไป
ดี-ชั่วเป็นอย่างไรเรารู้ดี
มุมมองความรัก
อย่าให้แคบนักในวันนี้
มีสมหวังต้องผิดหวังในบางที
อย่ายึดติดกับความดีของใครมากมาย
มองโลกด้วยความเป็นจริง
เพราะทุกสิ่งล้วนมีความหมาย
อย่าให้ความรักบังตาจนงมงาย
อย่าใช้ความรักทำร้ายใจตัวเอง
9 กุมภาพันธ์ 2548 14:53 น.
กากีนัง
เส้นขอบฟ้า
เป็นเพียงภาพลวงตาที่มองเห็น
ขอบฟ้า-ขอบฝั่ง ไม่ได้ใกล้กันเหมือนที่ควรเป็น
กับตรงกันข้ามกัยสิ่งที่เห็นเสียมากมาย
ฉันยืนอยู่ตรงขอบฝั่ง
ไร้ซึ่งความหวังคว้าขอบฟ้ามาใกล้
เรื่องราวของสองเรามิอาจเป็นไป
มีเพียงแค่ความเสียใจมากั้นกลาง
เธออยู่ขอบฟ้าตรงนั้น
ตรงที่ไม่เคยมีฉันอยู่เคียงข้าง
ขอบฝั่งจึงมีเพียงแค่ความอ้างว้าง
ซึ่งไม่อาจมีเธอเดินร่วมทางได้เลย
แต่ขอบฝั่งยังคงโชคดี
ที่ได้มองดูขอบฟ้าตรงนี้อย่างเปิดเผย
ขอบฟ้า-ขอบฝั่งยังดูใกล้กันเหมือนที่เคย
แม้คำเฉลยเป็นเพียงแค่ภาพลวงตา
5 กุมภาพันธ์ 2548 12:11 น.
กากีนัง
ไม่เคยคิดเสียใจกับวันนี้
กับวันที่ได้มีเธออยู่เคียงข้าง
กับวันที่ได้มีเธอเดินร่วมทาง
กับวันที่ไม่เคยอ้างว้างเดียวดาย
ฉันบอกตัวเองว่าโชคดี
เมื่อได้รู้ว่าหนึ่งคนนี้มีความหมาย
เมื่อได้เห็นความรักที่มีให้มากมาย
เมื่อได้เห็นคนเคียงข้างกายคือเธอ
แม้ไม่รู้ว่าพรุ่งนี้เป็นอย่างไร
แต่ที่รู้คือฉันภูมิใจเสมอ
ที่ครั้งหนึ่งในชีวิตได้มีโอกาสพบเจอ
ที่ความรักไม่ใช่แค่ความพลั้งเผลอหลอกลวง
ขอบคุณความรักที่เธอมี
ขอบคุณความดีความห่วงหวง
ขอบคุณความจริงใจที่เต็มทรวง
ขอบคุณทุกห้วงของความจำ
หน้าส่วนตัว
1052
