14 ธันวาคม 2550 23:20 น.
กั๊ตจัง
ฉันเคยปิดหัวใจไม่กล้าพบ
แค่เพียงสบสายตามิกล้าเผย
เฝ้าปิดกั้นหัวใจไม่ลงเอย
หรือเอื้อนเอ่ยความในให้ใครเจอ
ด้วยว่าเธอที่เห็นเป็นคนดี
แต่ฉันนี้กลัวใจให้พลั้งเผลอ
เคยเจ็บร้าวซ้ำซ้ำพร่ำละเมอ
เพราะยังเจอความทรงเจ็บเก็บงำมา
เหมือนคนไร้จิตใจไม่มีคู่
ได้เพียงอยู่ลำพังนั่งแลหา
เหมือนปิดตายใจช้ำร่ำโรยรา
เหมือนกุญแจนั้นหนาพาหายไป
จะมีใครบ้างหนอพอแลเหลียว
มีใจเดียวช่วยหันมาหน่อยไหม
โปรดช่วยเป็นกุญแจของหัวใจ
ไขประตูรักไว้...จากใจเธอ...
หากฉันดีไม่พอแล้วขอจาก
อยากจะพรากกันไปได้เสมอ
แต่ครั้งนี้ฉันขอโอกาสเธอ
ขอพบเจอสักครั้ง...ก่อนชั่งใจ...
11 ธันวาคม 2550 23:40 น.
กั๊ตจัง
เธออาจไม่เข้าใจในความรัก
ที่ทายทักแรกเจอให้เพ้อฝัน
ดูเหมือนคล้ายใจง่ายเมื่อพบกัน
เพียงชั่ววันแค่นั้นก็หวั่นใจ
แอบละเมอเพ้อพร่ำร่ำฝันหา
ทุกเวลาตราตรึงพึงอ่อนไหว
ยังจดจำแววตาก่อนลาไป
จดจำเธอเอาไว้ก่อนไกลกัน
แอบหวังไว้อยากให้เธอมองหา
เผื่อว่าเห็นแววตาคนอย่างฉัน
อยากให้เธอมีใจที่ตรงกัน
อยากให้ฝันของฉันนั้นเป็นจริง
หลงละเมอเพ้อไปยิ่งใจสั่น
กลัวการจากพรากกันหวั่นใจหญิง
กลัวหัวใจสลายไม่เป็นจริง
จึงนั่งนิ่งไม่อิงเอ่ยเผยบอกใคร
เธอมีใครหรือเปล่าเฝ้าอยากถาม
มีใครคอยติดตามเธอบ้างไหม
มีหรือยังคนที่รั้งนั่งห่วงใย
เฝ้าถนอมหัวใจกันและกัน
เคยบ้างไหมที่รักใครในแรกพบ
อยากให้จบหัวใจใช่แค่ฝัน
อยากจะมีสายใยให้ผูกพัน
โปรดอย่ามองแค่ฉันคนผ่านมา
อยากสะกดคืนวันที่ผันผ่าน
อยากให้เป็นวันวานพานถามหา
อยากจะหยุดเธอไว้ไม่ไกลตา
อยากจะหยุดเวลาแค่มีเธอ
ขอโอกาสสักครั้งจะได้ไหม
จากคนที่จริงใจให้เสมอ
โปรดเหลียวมองสักครั้งอยากรั้งเธอ
ขอเสนอความจริงใจ...ให้จริงจริง...
หน้าส่วนตัว
1012
