22 ธันวาคม 2547 09:34 น.
กัลลดา
อารมณ์.....
อารมณ์ข่มใจให้ไหวหวั่น
มีให้กันและกันฉันหวั่นไหว
สร้างเกาะกำบังตัวกลัวใครใคร
มาเข้าใกล้กลัวหัวใจจะโศกตรม
แต่แล้วใจก็แพ้พ่ายในอารมณ์
สุดจะข่มให้นิ่งยิ่งขื่นขม
อยากจะบอกกลัวหัวใจร้าวระบบ
สุดระทมไม่อาจเอ่ยเผยวจี
คงต้องปล่อยให้เข้าใจไปผิดผิด
นิ่งสนิทคิดกันไปให้หมองศรี
ใจเรารู้อยู่ที่ใครในชีวี
จะล้นปรี่ก็รับรู้แต่ผู้เดียว
วอนเถอะวอนให้โชคดีมีความสุข
อย่ามีทุกข์จงสนุกอย่าฉุนเฉียว
วาสนามีแค่นี้ดั่งข้าวคอยเคียว
ได้แต่เหลียวหลังมอง...นองน้ำตา....
17 ธันวาคม 2547 17:27 น.
กัลลดา
จากวันเป็นเดือนเตือนใจนี้
วอนคนดีคิดถึงบ้างอย่าห่างเหิน
ฉันคนนนี้อยู่ตรงนี้มิหมางเมิน
ใจยังเดินคู่ขนานเหมือนวันวาน
ขอแค่ได้รับรู้ว่าอยู่ดี
หทัยนี้ก็สุขเกินจะไขขาน
เห็นรอยยิ้มในทุกที่จิตชื่นบาน
ในทุกงานที่ตอบถ้อยค่อยเบาใจ.....
15 พฤศจิกายน 2547 16:34 น.
กัลลดา
ได้รับรู้ความเป็นไปใครคนหนึ่ง
ความศรัทธาสุดซึ้งมาเลือนหาย
น้ำตารินไหลรดทั้งใจกาย
ความชื่นชมมามลายหายไปพลัน
ซุกกายลงมุมห้องนั่งกอดเข่า
ความเงียบเหงาปกคลุมมุมห้องนั้น
ปล่อยความคิดเตลิดไปไม่หยุดยั้ง
สิ้นพลัง.....ไปพบเห็นเจรจา
สงสารใจหญิงสาวก็คราวนี้
ดวงฤดีจะรู้ไหมในชิวหา
หลงคารมพรมพลิ้วพรอดพร่ำมา
เขาทำไป...ใช่ว่าจากใจจริง
ต่อแต่นี้ขอห่างไกลเถอะนะเจ้า
คงไร้เงาเพื่อนคนนี้ไปสุงสิง
ไม่อยากรับรู้ความเป็นไปในทุกสิ่ง
ขอหยุดนิ่ง....อยู่ตรงนี้...ณ ที่เดิม...
หน้าส่วนตัว
840
