6 พฤษภาคม 2549 15:48 น.
กันเอง
1.
สวัสดีครับพ่อแม่พี่น้อง
สวัสดีเด้อเพื่อนพ้องและสหาย
สวัสดีครับท่านผู้หญิงท่านผู้ชาย
สวัสดีหลายหลายสวัสดีงามงาม
ผมขออาสาตนเป็นคนใช้
มีอะไรจะวานไหว้หรือจะถาม
มีอะไรบอกมาจะทำตาม
มีความทุกข์มีคดีความจะดูแล
บอกมาเลพี่น้องผองทั้งปวง
งานราษฎร์งานหลวงมีให้มีแผล
บอกผมเลยหากท่านถูกใครรังแก
วานพ่อแม่พี่น้องผองประชา
2.
สี่ปีผ่านงานสำเร็จ โครงการเสร็จหมดปัญหา
แม้ไม่ยุบสภา ถึงเวลาครบสี่ปี
สมัครเลือกตั้งใหม่ ด้วยตั้งใจไม่หลบหนี
ขออาสาอีกสี่ปี มาคราวนี้อยู่พรรคเดิม
อาสาขอรับใช้ อีกสมัยบารมีเสริม
กำลังใจยิ่งเหิมเกริม งบเพิ่มเติมมาระบาย
3.
ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ ชาวบ้านเบื่อผู้แทนหลาย
ใจฉันแทบขาดตาย คะแนนหายไปหลายพัน
ผลเลือกตั้งถั่งโถมใส่ ผู้แทนใหม่มิใช่ฉัน
ชาวบ้านมอบรางวัล ผลลัพธ์นั้นพ่ยแพ้พัง
จับไมค์ขอประกาศ สิ่งมิคาดมาผิดหวัง
ประกาศก้องพี่น้องฟัง น้ำตาหลั่งบนเวที
4.สวัสดีครับท่านพ่อแม่พี่น้อง
น้ำตานองฟ้าเปลี่ยนสี
ลาแล้วนะครับผมลาที
สวัสดีสวัสดี..อือ..อือ..
6 พฤษภาคม 2549 07:13 น.
กันเอง
บ่อยากสิเชื่อ
ว่าน้องสิเบื่ออ้ายเร็วปานนี้
เป็นย้อนอีหยังคนดี
จั่งมาลืมพี่บ่มีเหตุผล
เคยฮักกันอยู่
จู่จู่กะมาลืมตน
น้องพี่เจ้าหนีล่องหน
อ้ายจนซั่นบ้อน้อนาง
ความฮักครั้งก่อน
ออดอ้อนบ่คิดสิเบื่อ
บ่อยากสิเชื่อ
ว่าน้องสิมาเมินหมาง
ความฮักของเฮา
ต้องมาถึงคราวแยกทาง
น้องหนีในคืนฟ้าสาง
น้องนางไว้ใจบ่ได้
ไปดีเถิดน้อง
บ่ต้องเป็นห่วงอ้ายหรอก
อ้ายคนบ้านนอก
ทั้งจนบ่มีความหมาย
บ่ต้องหัวซา
กานดานสิไปกะไป
บ่อยากสิเชื่อคำไผ
ต่อไปเชื่อใจตนเอง
บ่อยากสิเชื่อ
ว่าน้องสิเบื่อง่ายง่าย
มันเจ็บใจหลาย
คนรักทำใจข่มเหง
ทั้งเจ็บทั้งปวด
เรือรักของอ้ายโครงเครง
อ้ายนี้บ่มีดีเส็ง
กับคนที่น้องไว้ใจ
6 พฤษภาคม 2549 05:52 น.
กันเอง
นำตาหล่นบนเวทีที่หมู่บ้าน
มีตำนานมีความหวังครั้งหาเสียง
มีชีวิตมีความจริงใช่ความเรียง
มิใช่เพียงคำเอ่ยอ้างระหว่างกาล
มันเป็นตำนานสานต่อพอจำได้
ทุกอย่างยังฝังที่ใจและคำขาน
สิ่งที่เอ่ยยังจารึกในตำนาน
แม้เวลาผันผ่านยังจำความ
หากแต่วิถีชีวิตที่ผิดแผก
ต้องผลิแตกแบ่งมุ้งผดุงคำถาม
ประชาชนผู้เลือกมาคือนิยาม
ต้องติดตามถามไถ่ในปรัชญา
การตัดสินใจมิมีใครในกำหนด
หากแต่ความจริงคือบาทบทในปัญหา
สัจจะปฏิญาณที่ผ่านมา
ถึงเวลาต้องแทนคุณเกื้อกูลกัน
แต่..ความตั้งใจมิได้ดั่งที่คิด
ความเห็นผ่านที่แผกผิดจิตหุนหัน
มีกิเลสตัณหาที่พาพัน
มีความที่แบ่งปันจากสัจธรรม
น้ำตาจึงหล่นบนเวที ณ ที่นี้
ประกาศย้ำอีกทีด้วยถลำ
ความพลาดพลั้งครั้งก่อนยังจดจำ
เอ่ยเพียงคำเสียใจให้ปวงชน
5 พฤษภาคม 2549 11:29 น.
กันเอง
ประชาธิปไตยในสยาม
มีความดีความงามตามศักดิ์ศรี
หน้าที่เสรีภาพใต้ร่มพระบารมี
ทั่วทุกที่ล้วนมีเท่าเทียมกัน
ประชาธิปไตยในหน้าที่
คือความดีคือความฝัน
ใต้ร่มพระบารมีองค์เดียวกัน
คนไทยนั้นควรปรองดองเพื่อสนองพระปณิธาณ
หน้าส่วนตัว
887
