18 กรกฎาคม 2548 20:07 น.
กันเอง
บางครั้งบางคราน้ำตาแห่งมนุษย์
เป็นสิ่งฉุดให้โลกโศกเศร้าสร้อย
คนนี่แหละทำให้โลกต้องรอคอย
ความเหงาหงอยของมนุษย์ฉุดโลกตรม
มนุษย์ทำไมจึงฉุดโลก
ความเศ้าโศกทำให้โลกดูขื่นขม
มนุษย์ทำไมจึงทำให้โลกต้องโสมม
ทำไมมนุษย์จึงทำไม่เหมาะสมบนจิตตน
อย่าโศกเศร้าเลยมนุษย์
เจ้าจงหยุดหากสิ่งใดไม่เหมาะสม
ต้องเสริมสร้างในสิ่งน่าชื่นชม
โลกจะตรมโลกจะเศร้าถ้าเจ้าตรอม
โลกจึงมีความเศร้าเมื่อเจ้าโศก
โลกคือโลกของเจ้าควรถนอม
เจ้าทำไมจึงทำโลกให้ยินยอม
โลกไม่พร้อมจะโศกเศร้าแต่เจ้าท้า
โลกเหงาโลกเศร้าโลกโศก
น้ำตาโลกปริไหลไร้ปรารถนา
ยามเจ้าสร้อยโลกนี้มีน้ำตา
หลั่งจากฟ้ารดดินกลิ่นกระจาย
18 กรกฎาคม 2548 19:58 น.
กันเอง
วาระครบชันษาราชินีนาถ
ข้า ฯ ทวยราษฎร์ปวงชนคนสยาม
ข้า ฯ ไทในแผ่นดินทุกถิ่นคาม
ทุกผู้นามถวายชัยมงคล
ขอให้แม่เกษมสันต์ถวัลย์สมัย
เป็นมิ่งขวัญชาวไทยทุกแห่งหน
เป็นพระราฃินีศรีภูวดล
เถลิงพระชนม์ยืนนานกาลหมื่นปี
18 กรกฎาคม 2548 19:32 น.
กันเอง
1.
ฉันงงมาก
กว่ายี่สิบปีที่คุณแม่ตายจากฉันไป
คืนนี้.....
คุณแม่ได้เดินทางมาพบฉัน
พร้อมกับบอกข่าวร้ายกับฉัน
แม่บอกว่า....
"แม่หิว"
"แม่ทานข้าวไม่อิ่ม"
2.
ฉันสะดุ้งตื่น
ฉันยังรู้เลยว่า...สิ่งที่ฉันฝันในคืนนี้
เป็นฝันร้ายอันควรแก่การจดจำยิ่งนัก
3.
ฉันเคยได้ยินพระท่านเทศน์สั่งสอนว่า
การทำบุญต่าง ๆ ต้องอธิษฐาน
อธิษฐานให้ผลบุญที่เราทำนั้นมีผลส่งไปถึง
บุพการีที่ล่วงลับ
ฉันยังมีความบกพร่องในสิ่งเหล่านี้
4.
ฉันกดหมายเลขโทรศัพท์ 045-366-239
เพื่อติดต่อกับพี่สาวที่อยู่ต่างจังหวัด
สวัสดีครับ...พี่มวลใช่ไหม
ฉันถามหลังจากปรากฎว่ามีผู้รับสาย
ใช่.
พี่ครับ..คืนนี้ผมฝันแปลก
ฝันแปลกอย่างไร...พี่สาวถาม
ผมฝันว่า...
คุณแม่มาหาผม.....คุณแม่บอกผมว่า
แม่หิว....แม่ทานข้าวไม่อิ่ม.....อยากทานข้าวมาก
พี่สาวถามฉันว่า
งั้นเมื่อเช้านี้น้องได้ใส่บาตรพระไหม
ฉันตอบว่า...ไม่
งั้นน้องต้องใส่บาตร แวอธิษฐานถึงคุณแม่นะ..
ฉันตอบพี่สาวสั้น ๆ ว่า......ครับ
ฉันสะอ้นให้โดยไม่ตั้งใจ
5.
เช้าวันรุ่งขึ้นฉันเฝ้ามอง
อีกนานไหมหนอพระท่านจะเดินบิณฑบาตรผ่านมาทางบ้านของฉัน
และแล้วสิ่งที่ฉันรอคอยก็มาถึง
ฉันได้ตักบาตรพระ
ฉันอธิษฐานถึงแม่
ฉันมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก
6.
จากนั้น...ฉันไม่เคยฝันเห็นคุณแม่อีกเลย
เพราะฉันได้ใส่บาตรแล้วอธิษฐานแท้ ๆ....
18 กรกฎาคม 2548 19:18 น.
กันเอง
ถ่องแท้
ในท่วงที
ทิฐิ
ในท่วงท่า
สำรวม
ในวาจา
ศรัทธา
ในอุดมการณ์
18 กรกฎาคม 2548 19:13 น.
กันเอง
หนาวแล้วนะสาวลมหนาวกระหน่ำ
ในคืนค่ำแห่งเหมันต์เธอฝันหา
ด้วยเหน็บหนาวความคิดสาวจึงตามมา
นางฝันหาใครบางคนฝันด้นไป
อยากมีใครสักคนอาสาเป็นผ้าห่ม
คอยกั้นลมคลายหนาวคราวหวั่นไหว
อยากมีใครบางคนบนทางใจ
กั้นหนาวไว้มิให้หม่นบนกายเธอ
ใครกันนะจะอาสาเวลานี้
ช่วยสาวทีเธอพร้อมยอมเสมอ
ใครกันนะจะอาสามาออเออ
สาวอยากเจอคนจริงใจในเหมันต์
หนาวกายพอทนได้ใช่ว่าหยิ่ง
แต่ความจริงหนาวใจนางใฝ่ฝัน
ขอมีใครสักคนมีใจมาแบ่งปัน
ให้หนาวนั้นช่วยบรรเทายามหนาวใจ
หนาวแล้วนะสาวเธอหนาวนะ
ทำอย่างไรหละฉันจะทำไฉน
ลองตกลงเอาอย่างนี้กันเป็นไร
เรามอบใจให้กันและกันฉันว่าพอ
หน้าส่วนตัว
987
