30 กรกฎาคม 2548 22:53 น.
กันเอง
บ่อยากสิเสื่อว่าน้องสิเบื่ออ้ายเร็วปานนี้
ป็นย้อนอีหยังคนดีจั่งมาลืมพี่บ่มีเหตุผล
เคยฮักกันอยู่จู่จู่กะมาลีมตน
น้องหนีบ่มีเหตุผล
ย้อนจนสั่นบ่น้อนาง
30 กรกฎาคม 2548 20:47 น.
กันเอง
บางครั้งที่ฉันฝัน
คงมีวันที่ฉันหวัง
ตราบใดชีวิตยัง
ความจริงจังย่อมมีมา
28 กรกฎาคม 2548 17:21 น.
กันเอง
มองการเมืองยุคเฟื่องฟู
ไม่มีมิตรและศัตรูในหมู่เหล่า
หลายพรรคหลายพวกต่างดูดเอา
ความโง่เขลาของบางท่านประจานคน
ไม่มีวิถีทางอย่างบริสุทธิ์
เป็นอัตาแห่งมนุษย์ที่สับสน
มากกิเลศมีปัญหามาปะปน
จิตแห่งคนไร้ทิศทางห่างคุณธรรม
ฤาโลกนี้สิ้นแล้วแก้ววิเศษ
ทุกขอบเขตโกลาหลคนถลำ
มวลมนุย์จึงยอมรับวิบากกรรม
มิมีจดมิมีจำความท้าทาย
เป็นระบบการเมืองถอยหลังดังคำกล่าว
เป้นเรื่องราวบนเส้นทางความฉิบหาย
เป็นรางวัลที่มากด้วยความวุ่นวาย
เป็นลางร้ายของบ้านเมืองเรื่องเกมคน
เป็นความสึกกร่อนที่อ่อนล้า
เป็นความเฉื่อยชาที่สับสน
เป็นความล้มเหลวที่ทุกข์ทน
เป็นความพิกลที่พิกาล
เห็นแล้วซึ่งความเป็นไปในบรรณภพ
เห็นแล้วซึ่งจุดจบแห่งหลักประหาร
เห็นแล้วซึ่งจุดด้อยทางวิญญาณ
เห็นแล้วซึ่งทางนิพพานแห่งการเมือง
26 กรกฎาคม 2548 20:43 น.
กันเอง
ฉันขอยืมหัวใจเธอใส่กระเป๋า
แล้วเราลองเอาหัวใจสองเราแลกกันไหม
รักษาหัวใจซึ่งกันและกันบ้างเป็นไร
หากเธอให้ฉันก็พร้อมยอมรับรัก
26 กรกฎาคม 2548 20:20 น.
กันเอง
รักก็คือรักประจักษ์จิต
รักก็คือชีวิตคือความหวัง
รักนั้นย่อมคือแรงใจคือพลัง
ที่สำคัญรักนั้นคือคำสั่งให้มั่นคง(มั่นใจ)
หน้าส่วนตัว
1098
