30 พฤษภาคม 2547 16:27 น.
กันยา
แม้เมื่อแรกมิได้รักสมัครมั่น
ยามใกล้กันพบหน้าพูดปราศัย
ครั้งเมื่อเห็น...เมื่อรู้...เมื่อดูใจ
เนิ่นนานไปกลับมีจิตคิดผูกพัน
คนรักแท้..แต่อยู่ไกล...ไร้โอกาส
เพราะมิอาจเตียงคู่อยู่เคียงขวัญ
มิได้คอยช่วยเหลือเกื้อกูลกัน
ความรักนั้นจึงแห้งโหยค่อยโรยรา
คนอยู่ห่างสร้างรักแท้แพ้ใหล้ชิด
มีเพียงจิตหนึ่งซึ่งคนึงหา
คนอยู่ใกล้ได้เห็นความเป็นมา
คนห่างตาห่างตัวเศร้าหัวใจ
เมื่อห่างตาห่างตัวพาจิตห่าง
จะเสริมสร้างสัมพันธ์มั่นไฉน
พอนานหน่อยก็จืดจางล้างลาไป
เพราะคนใกล้คอยเฝ้าอยู่เคล้าคลอ
เมื่อใกล้กันพันสร้างหนทางรัก
เพราะประจักษ์ดวงจิตสานติดต่อ
คนอยู่ไกลได้แต่แค่เฝ้ารอ
เมื่อไหร่หนอจะได้พบประสบกัน
23 พฤษภาคม 2547 12:38 น.
กันยา
แม้รักแรกของฉันนั้นเจ็บปวด
เหมือนทรายกรวดทิ่มแทงหมดแรงอ่อนล้า
แม้จะทุกข์ทรมานตลอดมา
เหมือนถูกฆ่าให้ตายทั้งที่เป็น
แม้ความรักที่เคยให้จะไร้ค่า
เหมือนปากกาที่หมึกหมดเขียนไม่เห็น
แม้จะอยู่ต่อไปอย่างยากลำเค็ญ
เหมือนซ่อนเร้นความเจ็บไว้ภายใน
แม้จะยืน ณ ที่แจ้งแสงสว่าง
เหมือนอ้างว้างหนทางไม่สดใส
แม้ไม่มีเค้าคนนั้นคอยห่วงใย
เหมือนเค้าไปท่องเที่ยวเดี๋ยวก็มา
แม้วันหนึ่งรักนั้นคล้ายหวลกลับ
เหมือนความลับที่ฉันนั้นเฝ้าตามหา
แม้ว่าฉันจะดีใจกว่าทุกครา
เหมือนกับว่าเป็นรักแท้ที่ฉันรออยู่ทุกวัน
แม้ว่าภาพดี-ดี ยังคงอยู่
เหมือนมันคู่กับความสุขทุกข์เหล่านั้น
แม้ไม่มีความรักความผูกพัน
แต่ยืนยันฉันมีเธอเต็มหัวใจ
แม้ว่าใครจะมองว่าเธอชั่ว
แต่ฉันชัวร์บอกเลยว่าเธอใช่
แม้ว่ารักฉันนี้จะเจ็บทุกทีไป
แต่ภูมิใจรักกี่ครั้งยังเป็นเธอ
22 พฤษภาคม 2547 18:11 น.
กันยา
ค่ำคืนนี้ดูเงียบเหงา
ลมพัดมาน่าใจหาย
มองไปข้าง- ข้างไม่เห็นใคร
มองไปทางไหนช่างมืดมน
ไม่นานฟ้าก็ส่งเสียง
แล้วทิ้งไว้แค่เพียงเม็ดฝน
ฟ้าร้องไห้ฟ้าคงทุกข์ทน
ฟ้าคงสับสนวุ่นวายใจ
อาจเพราะว่าฟ้าไม่เห็นดาว
ฟ้าคงเศร้าเหงาจึงร้องไห้
คงเหมือนฉันที่ยังนั่งรอใคร
ที่ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะได้เจอ
22 พฤษภาคม 2547 18:01 น.
กันยา
แอบชอบเพื่อนห้องเรียนเดียวกัน
เลยคิดเพ้อฝันไปตามประสา
เขียนสารภาพรักเธอไว่ในตำรา
คงจะไม่มีใครรู้หรอกหนา
เพราะเป็นหนังสือของเรางัย
กามเทพแกล้งแผลงศร
ในชั่วโมงเรียนตอนฉันเผลอนอนหลับไหล
เพื่อนตัวดีดันหยิบหนังสือของฉันไป
ความลับในหัวใจถูกแฉไปทั่งห้องเลย
22 พฤษภาคม 2547 13:54 น.
กันยา
รักแท้จะมีแน่สักแค่ไหน
รักจากใครจะมีให้จริงหรอ
รักอาจเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือ
รักอาจคือความเศร้าที่หนาวใจ
รักกลับกลอกมีเยอะเป็นไหนไหน
รักทำไมแกล้งคนให้อกหัก
รักเป็นสื่อให้คนหลงไหลหนัก
รักประจักษ์ที่รู้อยู่ในใจ
หน้าส่วนตัว
567
