20 พฤศจิกายน 2554 07:42 น.
กันนาเทวี
จะพูดพร่ำซ้ำซ้ำให้จำได้
หากเธอไซร้ลืมหลงส่งใจหา
จะเฉยนิ่งเช่นไรไม่นำพา
เข้าใจว่าความจำสั้นไม่หวั่นใจ
ก็คิดถึงทุกนาทีที่ใจเหงา
รักหรือเปล่านึกถามตามสงสัย
ก็รู้แน่นอกจากเธอไม่มีใคร
ถามเมื่อไหร่ก็ยังย้ำที่คำเดิม
ไม่เคยกลัวร้อนหนาวร้าวใจหนัก
ขอเพียงรักอุ่นใจได้ซ่อมเสริม
แค่ได้รักสักนิดคิดต่อเติม
จะต้องเริ่มกี่ครั้งคราไม่อาทร
จะไม่ท้อขอบอกซ้ำย้ำเสมอ
หากว่าเธอลืมหลงคงสังหรณ์
ยังมีใครไกลห่างห่วงอาวรณ์
ข่มตานอนไม่หลับนับเวลา
คำหวานหว่านเคยให้ลืมไปหมด
น้ำคำรดชื่นใจให้ผวา
บทกวีที่ร้อยรสพจนา
บอกกี่คราก็ได้เพื่อให้จำ
ขอกล่าวย้ำด้วยน้ำตาพร่ารินไหล
บอกเธอใหม่ทุกเวลาคราเช้าค่ำ
บ่ายเย็นดึกนึกออกบอกอีกคำ
บอกซ้ำซ้ำแม้เธอลืมไม่ปลื้มเลย....ก็ตาม..
16 พฤศจิกายน 2554 10:13 น.
กันนาเทวี
ฟ้ายังเปลี่ยนสีที่แจ่มจ้า
ในบางคราหม่นมัวสลัวหมอง
อดีตผ่านพ้นไปให้ตริตรอง
อย่าลำพองตนว่าข้าแน่จริง
เชื่อว่ากรรมชั่วดีนั้นมีผล
ไม่อาจพ้นจากวังวนบนทุกสิ่ง
ที่กระทำเอาไว้ให้ประวิง
ล้วนอ้างอิงผลกรรมกระทำมา
กับกิเลสอบายพาพ่ายแพ้
ความเปลี่ยนแปรผันผวนควรศึกษา
เกิดวิกฤตพิษแผลแก้ทันตา
ด้วยปัญญาฝึกฝนทนทุกทาง
บางคราสุขบางคราเศร้าไม่เนานิ่ง
ใครติติงท้วงเตือนอย่าเชือนห่าง
จงพินิจพิศดูรู้ปลดวาง
ให้อยู่อย่างใช้สติมิมัวเมา
ฟังเสียงธรรมนำมาซึ่งผาสุข
จะทนทุกข์ไปไยใจขลาดเขลา
ตนพึ่งตนไม่มีใครอย่าใจเบา
ให้บรรเทาทุกข์ท้นด้วยตนเอง
ยิ้มดีกว่าแม้ปร่าปวดรวดร้าวนัก
ยิ้มด้วยรักเข้าใจใช่ปัญหา
ยิ้มสู้โลกวกวนปนน้ำตา
ยิ้มแม้ว่าหวั่นไหวไม่หวาดกลัว....
Calendar
Lovers
18 คน เลิฟกันนาเทวี
หน้าส่วนตัว
1335
