2 มีนาคม 2553 07:22 น.

แสงอรุณ

กันนาเทวี

อรุณรุ่งฟ้าใหม่ใจผ่องแผ้ว
งามดวงแก้วตาวันเฉิดฉันฉาย
พลังแห่งแสงทองส่องผิวกาย
นิมิตหมายดีงามความเรืองรอง

ที่เงียบเหงาเซาซบจบลงสิ้น
พลิกชีวินฟื้นมาอย่าเศร้าหมอง
โลกมีมืดมีสว่างตามครรลอง
เถิดพี่น้องสู้ต่อท้อทำไม

ยังมีหวังตั้งใจให้ดีเถิด
คงจะเกิดผลดีที่แจ่มใส
อุปสรรคค่อยแก้พากเพียรไป
คงสมใจสักวันอย่าหวั่นเกรง

มีสติครองใจมิไหวหวาด
ความพลั้งพลาดบทเรียนต้องเพียรเพ่ง
บางครั้งคราปล่อยใจไปตามเพลง
หลงบรรเลงรำร้องต้องเจ็บจำ

ฝังฝากใจใครอื่นต้องขื่นข่ม
ต้องช้ำตรมชีวาพาถลำ
เปลี่ยนวิถีง่ายงามความดีนำ
ค่อยค่อยทำพึ่งตนเองอย่าเกรงกลัว

อรุณรุ่งนกร้องเพลงบรรเลงแจ้ว
ถึงคราวแล้ววันใหม่สดใสทั่ว
สู่จุดหมายมุ่งมั่นมิหมองมัว
ระฆังรัวเสียงใสก้าวไปดี

กันนาเทวี
๒  กุมภาพันธ์  ๒๕๕๓				
1 มีนาคม 2553 19:54 น.

จงมั่นใจในรักเถิด

กันนาเทวี

หวานอันใดไหนเล่าเท่าหวานรัก
ชื่นใจนักอกอุ่นละมุนหมอน
จงมั่นใจในรักคำเว้าวอน
คารมป้อนอ้อนกันนั้นยังจำ

ในสวนขวัญจันทร์ฉายจำหมายรู้
ยอดพธูครวญเพ้อละเมอพร่ำ
กระท่อมน้อยกลางสวนนวลย้ำคำ
ประกาศซ้ำแอบอิงยิ่งสัมพันธ์

ฝากถามเขาเศร้าไหมในวันนี้
ในฤดีแสนรักปักใจมั่น
แต่จำร้างห่างหายกายไกลกัน
คงโศกศัลย์ห่วงหวงดวงหทัย

สัญญารักร่วมฝันในวันก่อน
ยังสะท้อนยามเหงาเศร้าอ่อนไหว
น้ำตาตกอกช้ำระกำใน
ยากตัดใจลืมหลงคงกล้ำกลืน

รักเอ๋ยรักแน่มิแปรผัน
รอเพียงวันหวนมาพาเริงรื่น
ฟังเพลงไพรก้องป่าฟ้าค่ำคืน
น้ำค้างชื้นอุ่นไอได้ซบอิง

เหงาใจเอยแม่คุณจุนเจือให้
ฝันอยู่ใกล้เสมอบำเรอหญิง
ในม่านหมอกริมธารซ่านใจจริง
มิทอดทิ้งน้องจ๋าอย่าคร่ำครวญ...

กันนาเทวี
๑  มีนาคม  ๒๕๕๓				
ไม่มีข้อความส่งถึงกันนาเทวี