2 มีนาคม 2553 07:22 น.
กันนาเทวี
อรุณรุ่งฟ้าใหม่ใจผ่องแผ้ว
งามดวงแก้วตาวันเฉิดฉันฉาย
พลังแห่งแสงทองส่องผิวกาย
นิมิตหมายดีงามความเรืองรอง
ที่เงียบเหงาเซาซบจบลงสิ้น
พลิกชีวินฟื้นมาอย่าเศร้าหมอง
โลกมีมืดมีสว่างตามครรลอง
เถิดพี่น้องสู้ต่อท้อทำไม
ยังมีหวังตั้งใจให้ดีเถิด
คงจะเกิดผลดีที่แจ่มใส
อุปสรรคค่อยแก้พากเพียรไป
คงสมใจสักวันอย่าหวั่นเกรง
มีสติครองใจมิไหวหวาด
ความพลั้งพลาดบทเรียนต้องเพียรเพ่ง
บางครั้งคราปล่อยใจไปตามเพลง
หลงบรรเลงรำร้องต้องเจ็บจำ
ฝังฝากใจใครอื่นต้องขื่นข่ม
ต้องช้ำตรมชีวาพาถลำ
เปลี่ยนวิถีง่ายงามความดีนำ
ค่อยค่อยทำพึ่งตนเองอย่าเกรงกลัว
อรุณรุ่งนกร้องเพลงบรรเลงแจ้ว
ถึงคราวแล้ววันใหม่สดใสทั่ว
สู่จุดหมายมุ่งมั่นมิหมองมัว
ระฆังรัวเสียงใสก้าวไปดี
กันนาเทวี
๒ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๓
1 มีนาคม 2553 19:54 น.
กันนาเทวี
หวานอันใดไหนเล่าเท่าหวานรัก
ชื่นใจนักอกอุ่นละมุนหมอน
จงมั่นใจในรักคำเว้าวอน
คารมป้อนอ้อนกันนั้นยังจำ
ในสวนขวัญจันทร์ฉายจำหมายรู้
ยอดพธูครวญเพ้อละเมอพร่ำ
กระท่อมน้อยกลางสวนนวลย้ำคำ
ประกาศซ้ำแอบอิงยิ่งสัมพันธ์
ฝากถามเขาเศร้าไหมในวันนี้
ในฤดีแสนรักปักใจมั่น
แต่จำร้างห่างหายกายไกลกัน
คงโศกศัลย์ห่วงหวงดวงหทัย
สัญญารักร่วมฝันในวันก่อน
ยังสะท้อนยามเหงาเศร้าอ่อนไหว
น้ำตาตกอกช้ำระกำใน
ยากตัดใจลืมหลงคงกล้ำกลืน
รักเอ๋ยรักแน่มิแปรผัน
รอเพียงวันหวนมาพาเริงรื่น
ฟังเพลงไพรก้องป่าฟ้าค่ำคืน
น้ำค้างชื้นอุ่นไอได้ซบอิง
เหงาใจเอยแม่คุณจุนเจือให้
ฝันอยู่ใกล้เสมอบำเรอหญิง
ในม่านหมอกริมธารซ่านใจจริง
มิทอดทิ้งน้องจ๋าอย่าคร่ำครวญ...
กันนาเทวี
๑ มีนาคม ๒๕๕๓