29 กันยายน 2552 20:47 น.
กันนาเทวี
เจ็บแค้นเคืองกันไยไร้ประโยชน์
คอยเพ่งโทษดีเลวสิ่งเหลวไหล
เกิดเป็นคนเขาก็จิตเราก็ใจ
ให้อภัยเถิดหนาพาร่มเย็น
จงรักกันดั่งเพื่อนหรือพี่น้อง
คอยประคองช่วยเหลือเมื่อยากเข็ญ
ศีลธรรมนำมาใช้สิ่งจำเป็น
จิตบำเพ็ญแลดูผู้ทุกข์ทน
อาทรเด็กไร้ญาติขาดพ่อแม่
ถูกรังแกทิ้งขว้างกลางถนน
มีชีวิตอ้างว้างกลางผู้คน
ต้องมืดมนหนทางย่างก้าวไป
ห่วงพ่อแม่แก่เฒ่าคนเก่าก่อน
ช่วยผัดผ่อนดูแลด้วยเลื่อมใส
เคยอาทรเรามาแต่เยาว์วัย
อย่าทอดทิ้งท่านให้ว้าเหว่เลย
ความโกรธขึ้งปึงปังไม่ยั้งคิด
เส้นโลหิตแตกได้ใคร่อยากเผย
สารทุกข์หลั่งสะสมมากกว่าเคย
คนจะเย้ยเยาะเราให้เศร้าตรม
หยุดสักคราให้อภัยใจล้ำเลิศ
แสนประเสริฐโลกนี้คงสุขสม
อาวุธร้ายสงครามความระทม
ให้เลิกล้มหมดไปหมดภัยพาล....สาธุ
25 กันยายน 2552 21:56 น.
กันนาเทวี
เหมือนฟ้าแกล้งพบกันพลันต้องจาก
รักจำพรากสุดหลัาสุดฟ้าเขียว
ห่างกันเพียงหนทางใช่ร้างเกลียว
ใจแน่นเหนียวรักหนึ่งซึ้งในทรวง
ฤๅฟ้าดินสวรรค์ท่านลิขิต
ดลให้จิตตามหามาห่วงหวง
เป็นมิ่งมิตรรู้ใจใช่แค่ควง
มิหลอกลวงรักแท้แน่แก่ใจ
มิได้หวานหว่านคำถึงพร่ำเพ้อ
เพียงพบเจอโลกนั้นพลันสดใส
มิเลิศเลอให้ค่าเกินกว่าใคร
เหมือนสายใยก่อสานเนิ่นนานปี
มิคิดผลักหรือดึงถึงกักขัง
แรงพลังโยงใยในวิถี
ความคิดถึงซึ้งใจในวจี
แม้จะมีอุปสรรครักมิคลาย
ดูแลกันเกื้อหนุนอุ่นไอรัก
ได้พิงพักคราใจท้อต่อความหมาย
เป็นทั้งเพื่อนทั้งพี่มิงมงาย
อธิบายไม่รู้จบเมื่อพบเธอ
ก่อนจากกันทุกครั้งใจยังหาย
ฝากใจกายตามติดชิดเสมอ
เสียงเพลงหวานซ่านใจใฝ่ละเมอ
ขอเสนอกลอนรักฝากลอยลม..
19 กันยายน 2552 20:27 น.
กันนาเทวี
เพลงรัก.....บรรเลงแว่ว
เสียงขลุ่ยแผ่ว.....พริ้วลิ่วลมหวน
ที่โน่น....แผ่นดินเดือด
ชีวิตตาม.....ใจตน
หวังสุขล้น.....แล้งไร้ใฝ่เอื้อ
ปลูกถั่ว.......จะเอางา
สามหลัก...เคยค้ำยัน
นับวันโอนเอน....แรงอ่อนล้า
ปลวกกัดกร่อน....ทำลาย
ชิงชัย....ดั่งใบ้บ้า
เอาเลือดทา....ฟ้าดินแดงเปื้อน
ไข้หวัด....ยิ่งลำพอง
เพลงชัง....ดังกว่าแล้ว
ไร้ซึ่งแนว...เจริญก้าวหน้า
ฝูงมด......แตกกระจาย
อนิจจา....ผาสุข
กลับลุกโชน....ไฟแห่งตัณหา
แม่น้ำ.....ขุ่นข้นคลั่ก...
17 กันยายน 2552 18:33 น.
กันนาเทวี
ท้อทำไม...ชีวิต
แค่เดินทาง..จากต้นสู่ปลาย
นกน้อย...ยังร้องเพลง
สู้สู่ฝัน...ฟันฝ่า
ล้านัก..พักผ่อนก่อนนะ
แวะเยี่ยมเพื่อน..พูดคุย
ละคร..ใกล้จบแล้ว
ใคร่ครวญ..บทบาทที่แสดง
ผึ้งน้อย..หาน้ำหวาน
13 กันยายน 2552 19:49 น.
กันนาเทวี
แสงสุรีย์เลื่อนลับดับลาแล้ว
มองเห็นแนวเนินเขาเงาสลัว
ไม้ตะคุ่มพุ่มใบเริ่มมืดมัว
ยามราตรีโรยตัวทั่วแผ่นดิน
รอพรายสรวงดวงแขแลเฉิดฉัน
งามแสงจันทร์นวลผ่องต้องโขดหิน
งามแอร่มแจ่มจ้าฟ้าโสภิณ
ธรนินทร์แผ่นพื้นคืนเดือนเพ็ญ
ครวญคะนึงรักข้าฟ้าไกลถิ่น
ใจโบยบินจันทร์เจ้าพาเขาเห็น
นวลพักตราครายิ้มพริ้มใสเย็น
ดุจเดือนเด่นในใจให้ตรึงตรา
โอ้ค่ำคืนแสนงามยามเดือนส่อง
ฟ้างามผ่องรักเจ้าเฝ้าฝันหา
หนาวลมโชยคิดถึงซึ้งอุรา
ก่อนเดือนลาลับล่วงฝากดวงใจ
เย็นชุ่มฉ่ำน้ำค้างพร่างพรหมพฤกษ์
ล่วงเลยดึกแล้วหนอละออไข
ป่านฉะนี้หนาวเย็นฤๅเช่นไร
ส่งสายใยถึงกันมองจันทร์งาม
หรีดเรไรร่ำร้องแซ่ซร้องเสียง
เดือนดาวเคียงลอยต่ำใจวาบหวาม
เดือนเพื่อนใจไปลับกับโมงยาม
เกินจักห้ามรักลาล่วงเช่นดวงเดือน...
กันนาเทวี
๑๓ กันยายน ๒๕๕๒
Calendar
Lovers
18 คน เลิฟกันนาเทวี
หน้าส่วนตัว
1456
