31 กรกฎาคม 2552 23:15 น.
กันนาเทวี
เขียนคำรักด้วยใจใสและซื่อ
ด้วยนับถือศรัทธามาแต่หลัง
ใช่บังเอิญหลงรูปหรือชื่อดัง
เพราะใจสั่งให้ตอบรักชอบเอง
คนบ้านไกลไหนเลยจะเคยรู้
อาจจะดูห้าวห้าวคล้ายสาวเก่ง
มองท่าทียึกยักดั่งนักเลง
ใจแท้เบ่งบานใจในรักเธอ
ดอกรักบานในใจใครทั้งโลก
หวังว่าโชคเป็นใจให้เสมอ
หากวันนี้เราเป็นเช่นเพื่อนเกลอ
คงได้เจอรักแท้มอบแก่กัน
หวานคำใดไม่เท่าเว้าวอนรัก
ยากยิ่งนักกีดกันใจให้เหหัน
เฝ้าคิดถึงตรึงใจใยสัมพันธ์
ทั้งที่หวั่นตกบ่วงแค่ลวงลม
อยากจะถามทำไมใจอ่อนไหว
แล้วใครใครที่รักจักชื่นสม
เฝ้าบ่มรอพอเพียงเคียงภิรมย์
อุ่นรักห่มห้องใจใฝ่ดูแล
จักกี่ปีเดือนวันที่ผันผ่าน
จะกี่นานยังรักมั่นคงแน่
หากหายสูญลาลับดับดวงแด
ขอรักแท้ยืนยงคงชั่วกาล
กันนาเทวี
๓๐ กรกฏาคม ๒๕๕๒
30 กรกฎาคม 2552 08:10 น.
กันนาเทวี
ไข้หวัดใหม่สายพันธุ์อันตราย
ต้องชีพวายตายจากมากล้นเหลือ
ที่นอนเจ็บหวาดผวาอีกเป็นเบือ
ช่างเหลือเชื่อหวัดร้ายทำลายคน
ที่แข็งแรงรับเชื้อเป็นนิดหน่อย
แต่จะพลอยเป็นตัวแพร่แย่สับสน
พยาบาลคุณหมอทุกตัวตน
ต่างกังวลทำอย่างไรให้พอดี
การระบาดลุกลามห้ามไม่ไหว
ลอยไปในอากาศแทบทุกที่
ทั้งตลาดร้านรวงโรงเรียนมี
สังเวยพลีชีพไปช่างร้ายแรง
จะสกัดกั้นไว้ได้ให้เคร่งครัด
ต้องกำจัดวงจรก่อนกำแหง
กินช้อนกลางล้างมือสื่อแสดง
พร้อมจัดแจงใส่ผ้าอย่ารอรี
เป็นไข้หวัดสกัดพอตัดขาด
น่าอนาถไข้หวัดใจให้หมองศรี
จะทำไงรักรุมเร้าเผาชีวี
คงไม่มีวิธีใดใช้ปราบปราม
จะปกปิดจิตใจไม่ให้รัก
จะขืนหักลอดเล็ดไม่เข็ดขาม
จะเจ็บช้ำเพียงไรใคร่ติดตาม
หวัดรักลามระบาดทั่วน่ากลัวจริง...
กันนาเทวี เป็นหวัดจ้า 2009 จริงๆ
๓๐ กรกฎาคม ๒๕๕๒
27 กรกฎาคม 2552 21:36 น.
กันนาเทวี
ณ..วันนี้ขอเพียงให้ใจมีสุข
ตัดเรื่องทุกข์หม่นใจภัยทั้งผอง
รักหรือชังหวังใดที่ใฝ่ปอง
ให้ผ่านห้องหัวใจไร้ร่องรอย
ชีวิตผ่านอีกฉากพบจากจบ
ได้ประสบรุ้งทอพอเอื้อมสอย
ดาวจรัสแจ่มฟ้ามาเลื่อนลอย
สุดกล่าวถ้อยน้อยใจสู่ใครฟัง
วาสนาแค่นี้ดีหนักหนา
คลื่นนาวาลำนี้ชีวีหวัง
ฝ่าลมฝนพายุเพียงลำพัง
ชีวิตยังเวียนวนทนต่อไป
จิตสำนึกให้สู้ให้อยู่ต่อ
หากใจท้อจาบัลย์มิหวั่นไหว
หนทางมีข้างหน้ายังยาวไกล
ฝึกฝนใจตั้งมั่นสู้ผันแปร
มิผิดหรอกใจเราที่เหงานัก
ยามอิ่มรักยินดีจนมีแผล
มิใช่ใครเขาชังคิดรังแก
เขาเพียงแต่ให้รักเพื่อพักพิง
ณ..วันนี้ขอเพียงให้ใจมีสุข
อย่ากังวลหม่นทุกข์ในทุกสิ่ง
เพียงพอใจในตนคนใจจริง
สงบนิ่งไม่บ่นพ้อก่อกวนใจ...
กันนาเทวี
๒๗ กรกฎาคม ๒๕๕๒
26 กรกฎาคม 2552 21:28 น.
กันนาเทวี
ผูกจิตมั่นฝันใฝ่ใคร่ชนะ
มิอาจละวังวนกิเลสหนา
เฝ้ายื้อแย่งแข่งขันไม่เลิกรา
หวังเพียงข้ายิ่งใหญ่หาใครเทียม
หลงทางผิดคิดแต่แค่ชนะ
ลืมสัจจะหวังผลล้นเต็มเปี่ยม
ไฟโทสะปะทุเข้าเผาใจเกรียม
ลามโลมเลียมไหม้ทั่วด้วยมัวเมา
ช่วงชิงชัยให้ตนเป็นคนเก่ง
มีคนเกรงหัวหดกดข่มเขา
มีเงินตราแลกใจใครรักเรา
มาร่วมเข้าปลุกปั่นประจัญบาน
ชวนยุแยกแตกเหล่าหมายเข้าสู้
ดุจศัตรูรุกล้ำทำอาจหาญ
หมดอำนาจวาสนายังระราน
อันธพาลไม่ยอมแพ้แก่ผู้ใด
ผู้หลงตนใฝ่ปองต้องเป็นฉัน
จะดึงดันต่อสู้ยังถูไถ
มิยอมรับกับผิดที่ทำไป
ไทยฆ่าไทยป่นปี้ต่างสีกัน
ยังไม่เลิกยุยงและส่งเสริม
ยังเหิมเกริมเร้ารุกพูดปลุกปั่น
อนิจจังแปรไปในทุกวัน
ยังยึดมั่นหลงผิดติดอะไร
24 กรกฎาคม 2552 07:34 น.
กันนาเทวี
ฝนตกสุยสุย ฮุ่ยฮุ่ยไล่ต้อน
ลากไถแอกคอน เดินดุ่มในนา
เขาว่าเป็นควาย ไม่รู้ประสา
แต่สั่งซ้ายขวา ฉันก็ทำตาม
คนชอบเปรียบเปรย เย้ยว่าต่ำทราม
พากันเหยียบหยาม ว่าโง่อย่างควาย
เป็นเพื่อนชาวนา เด็กน้อยหญิงชาย
รู้จักค.ควาย ใช้นำหน้าคน
ลุยโคลนลากไถ ไม่เคยพร่ำบ่น
ไม่ทันใจคน เขาใช้รถแทน
แต่มาบัดนี้ ลำเค็ญสุดแสน
น้ำมันขาดแคลน ยากแค้นแสนแพง
สงสารชาวนา ทำนาเหนื่อยยาก
ต้องทนลำบาก หนักเอาเบาสู้
แต่ฉันแค่ควาย ใครเขาหลบหลู่
ว่าควายไม่รู้ อยู่ประสาควาย
กันนาเทวี
๒๔ กรกฎาคม ๒๕๕๒
Calendar
Lovers
18 คน เลิฟกันนาเทวี
หน้าส่วนตัว
1729
