4 พฤษภาคม 2552 08:14 น.
กันนาเทวี
สัญญาใจไร้ลายเซ็นเซ็นกำกับ
เขาไม่นับลืมเราเลยเศร้าหมอง
จำก้มหน้าจากลาน้ำตานอง
อย่าริลองรักเล่นเช่นนั้นเลย
ฟ้าหมองหม่นคนหมองเหม่อมองฟ้า
ดั่งใบหน้าคู่เรียงเคียงเขนย
ได้ชมชิดสนิทแนบอย่างคุ้นเคย
รักเจ้าเอยจากไกลไม่หวนคืน
โอ้อกเอ๋ยแสนอนาถไม่คาดคิด
จะข้องติดคำหวานทานทนฝืน
เป็นทาสใจแม้ช้ำยังกล้ำกลืน
เพียงชิดชื่นห่วงหาแสนอาลัย
ยามฟ้าแจ่มแสงจ้าอุราหวั่น
ล่วงเลยวันซึมเซาเขาอยู่ไหน
ป่านฉะนี้อยู่ดีหรืออย่างไร
อาจมีใครแนบชิดคอยติดตาม
ห่างกันเพียงขอบฟ้ามากั้นขวาง
ระยะทางห่างไกลใช่ทวงถาม
หากรักนี้มอบให้ดวงใจงาม
คงมีความมั่นคงตรงต่อกัน
สัญญาใจไร้นามลายมือชื่อ
จะยึดถืออย่างไรได้แค่ฝัน
จะร้องเรียนหลักฐานใดไม่ยืนยัน
ทางรักตันเพราะลายมือชื่อไม่มี..
2 พฤษภาคม 2552 22:54 น.
กันนาเทวี
รอก่อนนะคนดีรอที่เก่า
รู้ว่าเหงายามไกลใจห่วงหา
มองถนนหม่นใจไกลลิบตา
มองฟากฟ้ากว่ากว้างอ้างว้างเกิน
หักอาลัยวันลาทำท่าชื่น
สุดจะฝืนปล่อยวางทำห่างเหิน
เอ่ยคำลาหน้ารื่นยืนหยอกเอิน
แกล้งทำเมินใจหมองต้องอดทน
ใจอาวรณ์ร้อนรุมสุมในอก
น้ำตาตกข้างในให้สับสน
จำจากลาวันนี้แล้วหน้ามล
ไกลอีกหนห่างกายใช่สำคัญ
คิดถึงมากมากล้นจนใจเผลอ
พร่ำละเมอรักหนึ่งจึงสุขสันต์
วันเดือนผ่านสัญญาที่ให้กัน
จะรักมั่นจริงแท้แน่เชิญชวน
รอก่อนนะรอวันหันคืนกลับ
ใช่ลาลับคนดีจักคืนหวน
กลับมาสู่อ้อมกอดเจ้าเนื้อนวล
อย่าคร่ำครวญรอรับจะกลับมา
กันนาเทวี
๒ พฤษภาคม ๒๕๕๒