8 ตุลาคม 2552 19:23 น.
กันนาเทวี
เคยมาดมั่นเพียงใดใครก็รู้
เป็นพธูสวยทึกและบึกหนา
เป็นคนซื่อใจตรงคงวาจา
แกร่งและกล้าเกินร้อยในถ้อยคำ
มอบใจแกร่งวางไว้ในมือหนึ่ง
ด้วยรักซึ้งความดีมีเช้าค่ำ
ห่วงใยถามทุกข์เข็ญเป็นประจำ
เคยพลอดพร่ำรักหวงดังดวงใจ
สาวมาดมั่นหวั่นไหวไม่อาจต้าน
ใจสะท้านสะทกอกหวามไหว
โอ้ละหนอใจเอยเลยรักไป
ทำอย่างไรใจอ่อนกลอนรำพัน
เหมือนโคมทองส่องหล้ามาแพ้เมฆ
ดั่งมนต์เสกวิญญาพาเคลิ้มฝัน
ไร้สติตั้งตัวมัวเมาครัน
แม้หวาดหวั่นใจหญิงก็จริงจัง
ฤๅแค่เพียงทางผ่านดังขานกล่าว
เป็นเรื่องราวบอกไว้ใจจำฝัง
แค่ดอกหญ้าชื่นใจไม่จีรัง
เศร้าลำพังสั่งสมใจตรมตรอม
เหมือนไม่รักกันแล้วในวันนี้
เหมือนไม่มีวันวานที่หวานหอม
เบื่อพูดจาห่างเหินเขินแปลกปลอม
จำใจยอมนิ่งสดับรับร้าวราน...
2 ตุลาคม 2552 06:57 น.
กันนาเทวี
เจ็บระกำช้ำจิตพิษฝนหนาว
คงถึงคราวลาเลือนแล้วเพื่อนเอ๋ย
ยามฝนพรำฉ่ำชื้นชื่นใดเลย
เกินเปรียบเปรยปล่อยร้างให้นางครวญ
ฝนกระหน่ำพร่ำลาน้ำตาหลั่ง
พิษรักคั่งฝังใจร่ำไห้หวน
อนิจจารักใดให้รัญจวน
ฤๅเรรวนจากไปไม่เหลียวแล
คิดถึงวันแรกพบมิจบสิ้น
เคยยลยินคำหวานซ่านดวงแข
รักเจ้าขาเหตุไฉนมารังแก
ให้เป็นแผลร้าวลึกสึกในทรวง
จะหยุดใจไหม้หม่นอดทนไว้
คิดร้างไกลใจเรายังเฝ้าหวง
พิโธ่เอ๋ยใจเอยพิษรักลวง
จะเฝ้าห่วงอีกไยใช่เรื่องจริง
นั่นคือฝันฝันลวงล่วงเลยแล้ว
นั่นคือแนวทางรักหว่างชายหญิง
เป็นเช่นนั้นมาเสมอเผลอแอบอิง
สุดท้ายสิ่งที่เหลือไร้เยื่อใย
ฝนหนาวร้าวจิตคิดหักห้าม
เปิดโลกงามตามฝันอย่าหวั่นไหว
เปิดเสรีเริงร่าอย่าคอยใคร
อยู่กับใจรักษาแผลแต่ลำพัง...
Calendar
Lovers
18 คน เลิฟกันนาเทวี
หน้าส่วนตัว
1225
