14 ตุลาคม 2551 08:58 น.
กันนาเทวี
ณ ที่นี่ดอกไม้บาน
งามตระการเกินกล่าวใด
โจรโหดตัดเท่าไร
ก็ยิ่งงอกออกดอกงาม
ผลพวงแห่งทุกข์ยาก
ปุ๋ยคือกากแห่งเลวทราม
อาวุธใช้ปราบปราม
ยิ่งงดงามความเสรี
หยาดเหงื่อและหยดเลือด
ฤๅเฉือนเชือดกะความดี
แม้ชีพขอยอมพลี
เพื่อปลดแอกแลกปัญญา
หมู่ชนผู้ฝึกแล้ว
คือทแกล้วที่หาญกล้า
ใจมั่นเปี่ยมศรัทธา
ในคุณค่าแห่งมวลชน
เบ่งบานและก้าวไกล
ด้วยมั่นใจพร้อมผจญ
เติบกล้าแกร่งและทน
ทุกแห่งหนผลแห่งธรรม
ดอกไม้บานสะพรั่ง
ล้วนจริงจังฝังใจจำ
บทเรียนยิ่งตอกย้ำ
ใจงามล้ำนำโลกา...
Where have all the flowers gone?
ขอน้อมรำลึกถึงวีรชนผู้กล้า
อังคณา ระดับปัญญาวุฒิ
เมธี ชาติมนตรี
และขอเป็นกำลังใจให้
ผู้ได้รับบาดเจ็บทุกท่านให้หาย
ในเร็ววันด้วยเทอญ
13 ตุลาคม 2551
9 ตุลาคม 2551 21:43 น.
กันนาเทวี
เพียงหาเรื่องเลี่ยงผิดบิดเบือนข่าว
สร้างเรื่องราวรุกโรมโหมให้ยุ่ง
สั่งสังหารไล่ล้างที่กลางกรุง
เพื่อผดุงอำนาจประกาศชัย
หวังว่าเงินซื้อใจไทยทั้งชาติ
จึงบังอาจยกตนจนยิ่งใหญ่
เหล่านักสู้มือเปล่าเฝ้ารักษ์ไทย
แม้ยากไร้จะผจญสู้คนพาล
รวมเลือดเนื้อเพื่อสร้างทางเสรี
กู้ศักดิ์ศรีรวมพลคนกล้าหาญ
ประชาธิปไตยต้องเบ่งบาน
ช่วยขับขานกู่ร้องก้องโลกา
เชิดชูธงไตรรงค์ให้คงอยู่
ร่วมกันสู้หมู่มารแห่งตัณหา
เผาผลาญชาติโกงกินหมิ่นประชา
พร้อมเข่นฆ่าผู้กีดกันให้บรรลัย
เผด็จการทุนนิยมชอบข่มขู่
ให้คุณรู้ฉันนี้มิหวั่นไหว
จะก้าวย่างเคียงคู่กู่ร้องไป
พี่น้องเราขับไล่ไปเสียที
ฝ่าประจันมารร้ายคนขายชาติ
แม้ชีวาตม์สูญไปไม่สิ้นศรี
วิญญานสู่สวรรค์ชั้นฉิมพลี
ผู้ย่ำยีต้องรับกรรมที่ทำมา
เหล่าพี่น้องคล้องใจรวมไทยมั่น
ร่วมใจกันเลิกทาสชาติรักษา
ประเทศไทยเราหวงดุจชีวา
ด้วยศรัทธาพอเพียงเลี้ยงตัวตน.
พันธกิจกู้ชาติมิอาจหนี
ร่วมต่อตีผู้นำทำสับสน
ทำร้ายหมู่พี่น้องประชาชน
จะยอมทนเช่นไรใช่ยำเกรง
6 ตุลาคม 2551 20:06 น.
กันนาเทวี
แสงดาวพราวนภาฟ้าสดใส
สองดวงใจเหม่อมองปองสุขสม
ดาวลอยเกลื่อนเพื่อนไกลใจสุดตรม
น้ำค้างพรมผืนหญ้าน้ำตาคลอ
หริ่งเรไรร่ำร้องก้องกรีดเสียง
เป็นสำเนียงเพลงไพรบาดใจหนอ
หนาวน้ำค้างหนาวใจใครพะนอ
ฝากดาวขอส่งใจให้ยลยิน
ฝากดาวที่ปลายฟ้าข้ารออยู่
ยอดพธูจากไกลใจถวิล
คำสัญญาให้ไว้กับดวงจินต์
จวบฟ้าดินรักมั่นหมั่นย้ำเตือน
รักใดเล่าซึ้งใจได้เท่านี้
มั่นฤดียิ่งนักรักใดเหมือน
เราสองดั่งดวงดาวที่คู่เดือน
มิรู้เลือนแรมไกลรักไม่จาง
เมื่อดาวเคลื่อนเดือนคล้อยจะลอยลับ
เดือนใกล้ดับลาฟ้าเวลาสาง
ดาวหริบหรี่แสงจ้าล้าใจนาง
ก่อนรุ่งรางฟ้าพราวดาวกระจาย
มองแสงดาวพราวฟ้าดาราหม่น
คิดถึงคนลาพรากจากใจหาย
แสงดาวเดือนเตือนย้ำรักมิคลาย
แสงเดือนฉายคือมั่นรักสมัครปอง
3 ตุลาคม 2551 22:09 น.
กันนาเทวี
ร้อนคือไฟเผาผลาญริดรานโลก
สุขกลับโศกพายุคลั่งฝั่งเสียหาย
เฮอริเคนมีพลังเพิ่มมากมาย
อันตรายหลายหลากหากตามมา
ธารน้ำแข็งหลายแห่งหลอมละลาย
เกิดเป็นสายน้ำหลากมากปัญหา
น้ำทะเลเพิ่มระดับท่วมขึ้นมา
เมืองเจ้าท่าจมหายชายทะเล
วิกฤตการณ์หลายหลากจากโลกร้อน
ผลสะท้อนคนไซร้ใจห่างเห
ทำลายป่าล้างผลาญมานานเน
โลกรวนเรระบบจึงพบภัย
ทั้งดินฟ้าอากาศต่างวิกฤต
กลายเป็นพิษต่อชนคนอาศัย
เหมือนเล่นแร่แปรธาตุขาดปัจจัย
อนามัยผองชนคนอ่อนแอ
มาร่วมมือแก้ไขใส่ใจโลก
ก่อนทุกข์โศกโรคภัยใจย่ำแย่
มาช่วยกันมีส่วนเฝ้าดูแล
ขอเพียงแต่ดับไฟในบ้านเรา
ปลูกต้นไม้รักษ์ป่าดับมลพิษ
เพื่อชีวิตปลอดภัยไม่อับเฉา
โลกสมดุลมีสุขทุกข์บรรเทา
รวมใจเข้าเป็นหนึ่งพึ่งพิงกัน
1 ตุลาคม 2551 07:55 น.
กันนาเทวี
ยามอุษาฟ้าฉ่ำฝนพรำสาย
หล่นโปรยปรายฟ้าหม่นคนใจหมอง
ยามเดียวดายขอบฟ้ามิเรืองรอง
จำใจต้องข่มหนาวสุดร้าวราน
ลมเอยลมพัดใจไปสุดฟ้า
อกใจล้าอ่อนแรงแห่งกล้าหาญ
ใจอ่อนแอที่ข้ามิต้องการ
ใจสะท้านหวั่นไหวพัดไปที
ปลายขอบฟ้าดาวเดือนเคลื่อนลาลับ
ขอใจกลับกล้าแกร่งแห่งศักดิ์ศรี
ใครไม่เห็นคุณค่าบรรดามี
จะเฆี่ยนตีด้วยคารมอย่าตรมตรอม
เวลาผันกาลล่วงห้วงแห่งรัก
ได้ประจักษ์สุขล้ำคำหวานหอม
ให้ทุกอย่างด้วยใจใช่จำยอม
ที่อ่อนน้อมเพราะใจใฝ่นิยม
หนาวลมพาพัดต้องใจหมองเศร้า
ยามไร้เงาคู่ชิดจิตขื่นขม
ปล่อยวันคืนล่วงผ่านความระทม
ทนฝืนก้มเก็บงำความช้ำใจ
ฝึกใจตนทนฝืนยืนหยัดสู้
กว่าจะรู้หลงทิศจิตหวั่นไหว
อิสระเสรีความภูมิใจ
หดหายไปไร้สิ้นจินตนา
ยามอุษาฟ้าฉ่ำน้ำตาร่วง
ใจเอยห่วงพะวงคงครวญหา
จะเข้มแข็งสักครั้งยังโรยรา
เถอะพึ่งพาใจตนอดทนเอา...
Calendar
Lovers
18 คน เลิฟกันนาเทวี
หน้าส่วนตัว
1571
