29 ตุลาคม 2551 20:09 น.
กันนาเทวี
โอ้น้ำตาอย่ายั้งหลั่งมาเถิด
จะขอเปิดก๊อกตาถ้าอยากไหล
หัวใจมันปวดร้าวลึกข้างใน
ไม่มีใครดีเท่าเจ้าน้ำตา
อุราตรมขมขื่นในคืนนี้
ดวงฤดีช้ำรักเสียนักหนา
รักที่หวังพังภินท์สิ้นมนตรา
ทุกเวลาโหยไห้ใจโยเย
ได้น้ำตาปลอบใจในยามเศร้า
ยามเมื่อเขาแปรไปใจหันเห
ทำไมคนบอกรักมักรวนเร
ยามว้าเหว่น้ำตาหรือคือเพื่อนใจ
ค่ำคืนนี้ตรมใจในความรัก
สุดจะหักห้ามน้ำตามาแต่ไหน
ดั่งทำนบพังแล้วต้องปล่อยไป
จะกั้นไว้ก็มิฟังหลั่งมาเอง
เสียงเรไรแซ่ซร้องเราร้องร่ำ
อกระกำช้ำนักรักข่มเหง
ไม่มีเหลือเยื่อใยให้ยำเกรง
คือบทเพลงรักเศร้าเหงาดวงแด
โอ้น้ำตาเพื่อนจ๋ามาแก้ไข
เป็นเพื่อนให้หายตรมระบมแผล
พิษรักร้ายทำลายใจปรวนแปร
ใช้น้ำตาดูแลแก้ช้ำใน
28 ตุลาคม 2551 12:51 น.
กันนาเทวี
ใต้ร่มไม้ใบหนาลานหน้าวัด
เด็กเด็กนัดผลัดเล่นเป็นวิถี
การละเล่นเห็นสนุกทุกที่มี
ต่างยินดีมีสุขทุกถิ่นไทย
มีการเล่นและร้องทำนองด้วย
ม้าก้านกล้วยมอญซ่อนผ้ากาฟักไข่
ได้เรียนรู้แพ้ชนะให้อภัย
มีน้ำใจสามัคคีที่ยั่งยืน
เล่นแม่งูเรียนรู้ถึงบทบาท
แม่งูพลาดโยกไปมาพาขมขื่น
แม่งูเอ๋ยย้ายยักขยักกลืน
ไม่ขัดขืนกลับเป็นใจให้เขาเอง
เขากินหัวกินหางกลางตัวหมด
แม่งูลดก้มหัวให้ใครข่มเหง
แลกดินแดนไร้ศักดิ์ชาตินักเลง
ดีแต่เก่งร่อนบินไปให้สัญญา
ถืออำนาจบาตรใหญ่เป็นหัวแถว
จักนำแนวทางใหม่จัดสรรหา
เพื่อประโยชน์มากมายใช้เงินตรา
ซื้อพาราเป็นเจ้าของครองผู้เดียว
สำคัญผิดคิดหรือว่าจะอยู่รอด
ไม่ยอมถอดหัวงูชูดูบิดเบี้ยว
ความจริงคือความจริงแท้แน่เทียว
หน้าซีดเซียวเหี่ยวแห้งหมดแรงบิน
แม่งูเอ๋ยจะกินน้ำบ่อไหน
จะเย็นใสเท่านี้ที่บ่อหิน
จะหลอกใครไหนเล่าเขายลยิน
ขายชาติกินหมดทั้งตัวกลัวโทษทัณฑ์
เพลงแม่งูร้องเล่นเป็นข้อคิด
หากคุณติดอำนาจขาดสุขสันต์
วาสนาเงินตราสารพัน
หัวหางนั้นถูกกลืนสิ้นกินทั้งตัว
ใต้ร่มไม้ใบหนาลานหน้าวัด
โพธิสัตว์สอนไว้ให้ไกลชั่ว
กอบโกยกินแผ่นดินถิ่นครอบครัว
หลงมัวเมาบาปนรกตกอเวจี....
26 ตุลาคม 2551 18:55 น.
กันนาเทวี
ฟ้าครึ้มดำมืดมนจนขวัญหาย
ฝนโปรยสายพร้อมลูกเห็บยิ่งเหน็บหนาว
วิปริตดินฟ้าถึงคราคราว
เกิดเรื่องราวโลกแปรไม่แน่นอน
ฝนสั่งฟ้าไหลหลั่งสั่งลาแท้
ลมปรวนแปรพัดหวนชวนสังหรณ์
เสียงฝนหล่นบนหลังคาพาใจคลอน
จิตอาวรณ์โหยหารักลาไกล
มองฟ้าหม่นฉ่ำชื้นคืนฝนหนาว
เก็บเรื่องราวคำถามชวนหวามไหว
นิทานเรื่องเทพเจ้าแห่งดาวไกล
พรากคู่รักจากไกลในทางจร
สองฟากฝั่งฟ้าไกลให้รอถึง
วันนั้นจึงค่อยพบร่วมเคียงหมอน
สาวทอผ้าชายเลี้ยงแกะสุดอาวรณ์
หนึ่งปีย้อนพบกันวันเวียนมา
วันที่เจ็ดเดือนเจ็ดฝันรอรัก
ฟากฟ้าหนึ่งไกลนักเฝ้ารอหา
สะพานโค้งดาวเรียงเพียงเวลา
หนึ่งทิวาจากหนึ่งปีที่รอคอย
ในตำนานขานเล่าทางช้างเผือก
หนุ่มสาวเลือกจะรอไม่ท้อถอย
ด้วยรักแท้มั่นคงไม่เลื่อนลอย
ดาวใหญ่น้อยมารวมร่วมยินดี
คิดถึงเธอคนดีที่จำพราก
เวลาจากกันไกลไปต่างที่
เวลานั้นคิดถึงกันมั่นชีวี
มองสุดปลายฟ้าที่ลิบลับไกล
แต่วันนี้ฟ้าหม่นและทนหนาว
อกหมองร้าวมองฟ้าไม่สดใส
อธิษฐานถึงเธอผู้จากไป
สัญญาใจรักแท้แน่นิรันดร์..
25 ตุลาคม 2551 20:35 น.
กันนาเทวี
ขอฝากใจในกลอนวอนส่งถึง
ใครคนหนึ่งซึ่งรักเป็นหนักหนา
เวลาผ่านค่ำเช้ามิเลิกรา
จิตผวาเฝ้าพะวงหลงติดตาม
จะทำกิจคิดการสร้างสรรค์ต่อ
ใจจดจ่อคิดไกลใคร่ไต่ถาม
ป่านฉะนี้เป็นไฉนใส่ข้อความ
ส่งลอยข้ามขอบฟ้ามาถึงกัน
ฝากกลอนรักหอมแก้มแถมรอยยิ้ม
หิวฤๅอิ่มร้อนหนาวคราวเปลี่ยนผัน
จากปลายฝนต้นหนาวคราวเหมันต์
อากาศพลันแปรไปไม่แน่นอน
คิดถึงกันด้วยนะเวลาว่าง
ติดต่อบ้างเงียบไปใจสังหรณ์
หรือลืมเราคนดีที่ตอบกลอน
เคยออดอ้อนสัมพันธ์วันก่อนมา
อยากบอกรักคิดถึงจึงสื่อสาร
ใช้กลอนกานท์ห่มใจให้หรรษา
เพียงมาอ่านโต้ตอบอย่าร้างลา
ส่งภาษาผ่านไปใจชื่นบาน
ด้วยใจรักอักษราภาษาศิลป์
จึงหลั่งรินรจนาภาษาหวาน
ฝากคำรักเรียงร้อยสู่ดวงมาลย์
ลอยข้ามผ่านฟ้าไกลส่งให้เธอ
24 ตุลาคม 2551 15:19 น.
กันนาเทวี
ปิดประตูหัวใจไร้รักแล้ว
นอนซมแผ่วแผลเก่าเศร้าไม่หาย
ยอมทนเจ็บทนเหงาเปล่าเดียวดาย
คงจางคลายพิษรักที่ปักทรวง
หากน้ำตาวันนี้ที่รินไหล
จะทำใจของตนพ้นบาศบ่วง
ลืมรักเก่าที่เขาเฝ้าหลอกลวง
หมดสิทธิ์ทวงสัมพันธ์วันก่อนมา
ขอโทษด้วยหากทำให้ใจอึดอัด
เชิญป้องปัดหลีกไกลอย่าถือสา
ผิดที่รักเชื่อมั่นและศรัทธา
หากรู้ว่าเปลี่ยนใจไม่ว่ากัน
ขอเป็นเพียงใครหนึ่งเคยซึ้งรัก
ยอมอกหักร้างไกลใจเหหัน
ขอโชคดีรักใหม่ใจสัมพันธ์
มีรักมั่นจริงจังสมตั้งใจ
ปิดประตูลงกลอนนอนเลียแผล
คงเหลือแต่ความเศร้าเราแก้ไข
น้ำตาร่วงตัดรักหักอาลัย
ล็อคปิดไว้ช้ำพอขอกล่าวลา
Calendar
Lovers
18 คน เลิฟกันนาเทวี
หน้าส่วนตัว
3696
