7 กุมภาพันธ์ 2553 11:50 น.
กันนาเทวี
รักกันไว้ดีกว่าชังดังเขาขาน
ไม่ว่ากาลผ่านผันวันเปลี่ยนหมุน
หากรักกันเหมือนดังได้กักตุน
สะสมบุญหนุนส่งคงสราญ
เพราะฤทธิ์แรงแห่งรักมักสานฝัน
ให้สร้างสรรค์ทอถักเป็นหลักฐาน
จากใจภักดิ์ฝักใฝ่ในดวงมาน
จึงเบิกบานชูช่อแตกกองาม
ปลื้มสุดใจยามมอบตอบคำรัก
เพิ่งประจักษ์หวานล้ำเกินคำถาม
เมื่อใจนี้มีรักประจักษ์ตาม
สุดจะห้ามความถวิลรินจากใจ
มวลมาลีผึเสื้อหลากสีสัน
สวนพืชพันธุ์งามเด่นเห็นสดใส
รักแต่งแต้มโลกฝันตระการไกล
แลวิไลสล้างสว่างจินต์
เมื่อรักกันอุ่นไอได้ใกล้ชิด
จึงสนิทมั่นใจใจถวิล
รักแบบไหนชุ่มฉ่ำล้ำชีวิน
รักมิสิ้นมนตราพารื่นรมย์
รักกันไว้วันนี้ดีกว่าแน่
รักดูแลโลกไว้ให้สุขสม
หากรักใครบอกไปใจชื่นชม
ชนนิยมรักดีกว่าอย่าชังกัน
4 กุมภาพันธ์ 2553 20:00 น.
กันนาเทวี
คราเหมันต์วันวานรักบานเบ่ง
ร่ำบรรเลงเพลงหวานประสานเสียง
เสกสรรคำถักถ้อยมาร้อยเรียง
สุขใจเพียงสรวงสวรรค์นั้นฤๅปาน
สิ้นมนต์เพลงหนาวคลายใจจางจาก
คำรักฝากแผ่วหายละลายหวาน
เหลือแต่ซากคำคมข่มระราน
ใจสะท้านสะเทือนเหมือนลมแรง
หนทางร้างห่างหายมิกรายใกล้
ดั่งต้นไม้ร่วงกราวคราวลมแกว่ง
พริ้วสะบัดผลัดใบใจเปลี่ยนแปลง
คราเริ่มแล้งแห้งใจไม่มาเยือน
ใบไม้เกลื่อนทับถมระทมเหงา
ไร้แม้เงาคู่เชยละเลยเลื่อน
แสงจันทร์หม่นซีดขาวราวย้ำเตือน
ขาดแม้เพื่อนคนเหงาเคยเว้าวอน
เดินดุ่มเพียงลำพังอย่างโดดเดี่ยว
ไร้คู่ชิดเดินเกี่ยวเที่ยวสิงขร
หมดหนาวนี้หมดใจไร้อาทร
รักใหม่ซ้อนซ่อนใจไม่จีรัง
สิ้นเหมันต์วันรักลาใจล้าอ่อน
รักกัดกร่อนหัวใจไร้ความหวัง
บอกสักคำแหนงหน่ายกลายชิงชัง
พร้อมรับฟังแม้ต้องเศร้าปวดร้าวใจ
กันนาเทวี
๔ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๓
2 กุมภาพันธ์ 2553 20:57 น.
กันนาเทวี
จันทร์เจ้าขาขาวผ่องส่องนวลสวย
จันทร์เจ้าช่วยบอกเขาเล่าไขขาน
ข้าครวญคร่ำคิดถึงซึ้งดวงมาน
จึงขอวานจันทรามาเอ่ยความ
ในแสงนวลจันทร์เจ้าที่เขาจ้อง
ข้าร่ำร้องห่วงหาฝากมาถาม
คิดถึงข้าบ้างไหมในโมงยาม
หรือมองข้ามผ่านเลยจึงเฉยชา
ไกลสุดฟ้าข้าคอยจันทร์ลอยเด่น
หวังว่าเช่นฟ้าไกลใครคอยหา
เฝ้ามองจันทร์ก่อนพับกับนิทรา
ส่งใจมาทุกกาลผ่านราตรี
นั่งเหม่อมองท้องฟ้าพาใจเหงา
รักของเราไกลห่างต่างถิ่นที่
อุดมการณ์สานฝันมั่นฤดี
ฝากวจีซึ้งใจในบทกลอน
รำพึงถึงภาพรักในความหลัง
เหลือลำพังเพียงเราเฝ้าสังหรณ์
ขาดคู่ชิดเคียงใกล้ใต้จันทร
อยากจะย้อนคืนวันนั้นอีกครา
จันทร์สลัวกลัวใจใครห่างเหิน
สุดไกลเกินจันทร์ส่องช่องภูผา
ใจพะวงระทมเกินข่มตา
อีกฟากฟ้าฝากใจไปกับจันทร์
กันนาเทวี
๒ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๓
31 มกราคม 2553 20:54 น.
กันนาเทวี
ด้วยแรงกรรมชักนำพากำเนิด
สุดประเสริฐกว่าสัตว์อื่นทั้งหลาย
รู้บุญบาปสำนึกรู้สึกอาย
กลัวเจ็บตายถ้วนทั่วทุกตัวคน
ใช้ชีวิตประมาทขาดสติ
ลืมดำริไตร่ตรองมองเหตุผล
คิดแต่เอาเมามัวร่างของตน
กิเลสพ้นปรนเปรอล้นเหลือใจ
กินกามเกียรติเสพสมเลยจมปลัก
สุขทะลักกักกันมิหวั่นไหว
จึงเอาเปรียบเหยียบย่ำเพื่อนำชัย
สงครามใหญ่แย่งชิงสิ่งต้องการ
สะสมทุนตุนไว้ไม่ปันแบ่ง
จึงบางแห่งอดโซขาดอาหาร
มีชีวิตอดสูทรมาน
ต้องดักดานยากไร้ไม่มีกิน
นี่หรือโลกมนุษย์สุดประเสริฐ
ปัญญาเลิศกว่าสัตว์ใดช่างใจหิน
เพียงแค่ลดหอบหวงห่วงชีวิน
คงยลยินผองเพื่อนร่วมโลกา
ชีวิตที่เราแบ่งปันฝันเป็นสุข
เข้าสู่ยุคเอื้ออารีย์ดีนักหนา
รักพี่น้องผองเพื่อนด้วยเมตตา
ปรารถนาใดเล่าเจ้าคนเอย...
กันนาเทวี
๓๑ มกราคม ๒๕๕๓
28 มกราคม 2553 19:36 น.
กันนาเทวี
.......###ได้เห็นนักปราชญ์ไซร้ เป็นสุข
อยู่ร่วมเรือนหายทุกข์ ค่ำเช้า
อยู่พาลสั่งสอนปลุก ใจดั่ง พาลนา
ยลเยี่ยงนกแขกเต้า ตกต้องมือโจร
โคลงโลกนิติ...
นักปราชญ์ฉลาดรู้เพียงดูเห็น
ดั่งเดือนเพ็ญแสงนวลชวนแจ่มใส
เป็นประทีบส่องปัญญาพาก้าวไกล
คล้ายน้ำใสเย็นล้ำฉ่ำชื่นทรวง
อยู่ร่วมเรือนเหมือนเกราะเพราะปกป้อง
ให้เรืองรองผ่องศรีดั่งแดนสรวง
เอื้ออำนวยช่วยเหลือเรื่องทั้งปวง
ให้ลุล่วงผ่านพ้นจนได้ดี
พึ่งนักปราชญ์ฉลาดแท้ช่วยแก้ไข
อบอุ่นใจไร้ทุกข์ได้สุขศรี
มีน้ำใจต่อกันมั่นไมตรี
คบคนที่มีศีลธรรมไว้นำตน
ทรชนคนชั่วพัวพันนัก
อาจชวนชักเราไปใจสับสน
ไหลลงสู่ต่ำทรามตามเล่ห์กล
เป็นเหตุผลให้หลีกไกลคนใจพาล
จะคบคนเพ่งมองตรองถี่ถ้วน
ที่ชอบกวนก่อเรื่องทำอาจหาญ
ชอบติเตียนดุด่าว่ารำคาญ
แถมเกียจคร้านงานหนักมักรีรอ
คบคนพาลยุยงคงยุ่งยาก
พลอยลำบากเห็นผิดเป็นชอบหนอ
คิดว่าตนเก่งกาจฉลาดพอ
จะติดต่อคบใครให้เลือกเอา...
กันนาเทวี
๒๗ มกราคม ๒๕๕๓