29 มกราคม 2551 02:09 น.
กันนาเทวี
เสียงตะโกนโหวกเหวกเหมือนเบรคแตก
ดังสอดแทรกเลื่อยยนต์ทนหนวกหู
เศรษฐกิจบ้านเราสุดเฟื่องฟู
ความเป็นอยู่สุขสบายขายฝีมือ
แกะสลักหุ่นไม้มากมายเหลือ
ไม่น่าเชื่อทำได้จนลือชื่อ
หนึ่งผลิตภัณฑ์ตำบลเลื่องระบือ
ถิ่นนี้คือแหล่งใหญ่ไม้แกะงาม
แต่เบื้องหลังนั้นยังมีเรื่องเล่า
คือร่มเงาไม้ป่าถ้าหากถาม
โค่นล้มจนไม้สักหมดพงตาม
ไม้ต้องห้ามตัดไปไม่เหลือเลย
ยามน้ำหลากมากมายเสียหายทั่ว
ยามแล้งกลัวขาดน้ำสุดเฉลย
ผลกระทบแผ่นดินแล้งกว่าเคย
ลมรำเพยร้อนรุ่มจนกลุ้มใจ
ปัจจุบันลากจากแดนไกลโพ้น
โดยตัดโค่นจามจุรีมีต้นใหญ่
เป็นท่อนยาวนำมาเลื่อยขัดไสไป
กว่าจะได้เงินตรามาเลี้ยงกัน
ผลกระทบมากมายสายเกินแก้
สาวหนุ่มแก่หูตึงช่างน่าขัน
น่าอนาถนิ้วกุดเพราะเลื่อยฟัน
บ้างโรคคันภูมิแพ้แย่เสียจริง
28 มกราคม 2551 07:12 น.
กันนาเทวี
เกมกีฬาวัดใจใครอดทน
หมั่นฝึกฝนตนเสมอมิเผลอไผล
สามัคคีรวมร่วมพลังใจ
เพื่อก้าวไปสู่ฝันอันเรืองรอง
นักกีฬากล้าหาญการชิงชัย
มีวินัยเก่งกล้าสู้ภัยผอง
มีน้ำใจสู้ตามแบบครรลอง
กติกาถือครองอย่างมั่นคง
น้ำใจมีรู้อภัยให้ผองเพื่อน
รักกันเหมือนพี่น้องปองประสงค์
ในยามแพ้รับได้ปล่อยวางปลง
ชนะส่งรอยยิ้มใจอิ่มเอม
เกมกีฬาดีกว่าท้าตีต่อย
มีผลพลอยผูกมิตรจิตแจ่มใส
เชื่อมสัมพันธ์อันดีมิว่าใคร
พาหลีกไกลสิ่งเสพติดพิษมากมี
เล่นกีฬาพาสนุกชวนสุขสันต์
เล่นทุกวันกายใจชื่นสุขี
มิเน้นแข่งเพียงให้กำลังดี
ชวนน้องพี่ออกกำลังอย่ารั้งรอ
๒๘ มกราคม ๒๕๕๑
26 มกราคม 2551 04:56 น.
กันนาเทวี
ประกายดาวพราวพร่างนภาแจ่ ม
ยามร้างแรมหม่นใจในคืนหนาว
เย็นน้ำค้างดึกค่อนเว้าวอนดาว
ช่วยส่งข่าวขานไขคนไกลตา
ดารดาษดาวรายที่ปลายฟ้า
ยามร้างลาห่างหายใจครวญหา
ฝากลำนำกระซิบลมแผ่วมา
รักแห่งข้าอุ่นไอใฝ่คะนึง
ยามดาวร้างลาโรยจักโหยไห้
ถวิลในอกอุ่นครุ่นคิดถึง
ใกล้รุ่งสางหวั่นไหวใจรำพึง
ปานประหนึ่งแดดวงจะล่วงจร
ก่อนฟ้ารุ่งดาวร่วงทรวงประหวั่น
สุดรำพันห่วงใยเกินถ่ายถอน
ดาวระยับดับดวงห่วงอาวรณ์
อกสะท้อนครวญคร่ำน้ำตาริน
แว่วเสียงแจ้วไก่ขันประชันเสียง
รอคู่เคียงใจภักดิ์จักถวิล
ส่งสำเนียงเพรียกหามายลยิน
หวนคืนถิ่นไพรพนาสัญญากัน
อุ่นไอดินกลิ่นฟางหอมระเรื่อ
จากแดนเหนือส่งใจในความฝัน
ผ่านม่านหมอกทอรุ้งแสงตะวัน
ฝากคำมั่นรำพึงคิดถึงเธอ......
17 มกราคม 2551 16:58 น.
กันนาเทวี
ธรรมชาติยิ่งใหญ่ใครคนสร้าง
ผืนฟ้ากว้างธารใสไพรขุนเขา
งามแมกไม้สดชื่นร่มรื่นเงา
ปกป้องโลกของเราให้ร่มเย็น
มนุษย์พันธุ์เกิดมาได้อาศัย
พึ่งปัจจัยเลี้ยงตนพ้นทุกข์เข็ญ
ธรรมชาติกินใช้หลายประเด็น
ที่จำเป็นยาอาหารบ้านอาภรณ์
ด้วยจิตโลภหลงตนคนคิดชั่ว
เห็นแก่ตัวเอาแต่ได้ไม่ถ่ายถอน
ทั้งกักตุนตักตวงห่วงกินนอน
ทุกบทตอนบ่อนทำลายทำร้ายกัน
แย่งกันใช้ทรัพย์ในดินสินในน้ำ
คุณค่าล้ำผลาญพร่าพาโศกศัลย์
เกิดสงครามแย่งครองของสำคัญ
ทั้งน้ำมันพันธุ์พืชเรื่องยืดยาว
มือใครยาวสาวได้ไม่จำกัด
สารพัดกลโกงโยงใยฉาว
ใช้อำนาจใช้เงินตรามากเรื่องราว
หรือใช้ข่าวสื่อสารผลาญทำลาย
เสียสละแบ่งปันแก่กันเถิด
โลกคงเกิดสันติมิเสียหาย
หากเสรีเอาเปรียบหวังสบาย
ผลสุดท้ายทรัพย์หมดอดซบเซา
เราเป็นเพียงผู้ยืมใช้ใช่เจ้าของ
มาครอบครองชั่วคราวต้องคืนเขา
ธรรมชาติโลกนี้ใช่ของเรา
อย่ายึดเอาเข้ามาว่าของตน..
16 มกราคม 2551 06:43 น.
กันนาเทวี
คนใจดี รักเด็กแท้ เหมือนแม่พ่อ
คนชอบก่อ กิจกรรม นำสุขสันต์
คนห่วงหา อาทร สารพัน
คนที่กัน และแก้ แม้หนักใจ
จึงสรรเสริญ บูชา พระคุณท่าน
ชีวิตฉัน ได้ดี มิเหลวไหล
รำลึกถึง คนนี้ ที่จริงใจ
เขาใช่ใคร คือครู ผู้สอนมา
คนคนนี้ หวังดี มีแต่ให้
ซึ้งน้ำใจ ครูเรา เฝ้ารักษา
ศิษย์คนนี้ ยกมือ พุ่มบูชา
คำดุด่า ปลูกใจ ให้สังวร
ครูดีใน ดวงใจ ใครเล่ารู้
ศิษย์ซึ้งอยู่ ภูมิใจ ท่านได้สอน
ให้ความรู้ เมตตา ทุกบทตอน
เอื้ออาทร ศิษย์รัก จากใจจริง
จึงระลึก พระคุณครู ผู้สอนสั่ง
ท่านเปรียบดั่ง เทียนทอง ส่องทุกสิ่ง
ให้รู้แจ้ง ชีวิต คิดประวิง
ศิษย์รักยิ่ง ครูคนนี้ ในดวงใจ
เพราะว่ามี ครูดี พลีอุทิศ
สั่งสอนศืษย์ คนดื้อ ให้สดใส
มีเมตตา ปราณี มากเกินใคร
ร้อยมาลัย รจนา บูชาครู
หน้าส่วนตัว
1469
Calendar
Lovers
18 คน เลิฟกันนาเทวี
