26 มิถุนายน 2551 06:01 น.
กันนาเทวี
ให้ชีวิตร่างกายให้ทุกสิ่ง
ด้วยใจจริงรักใคร่ให้เสมอ
เอาใจใส่ดูแลแต่แรกเจอ
เขาทั้งเห่อทั้งหลงใหลสุดใจปอง
ให้ดื่มนมจากเต้าเขาไม่เขิน
แถมหยอกเอินอุ้มแอบแนบเจ้าของ
ป้อนข้าวน้ำอิ่มหนำตามครรลอง
เฝ้าแอบมองห่วงหวงดุจดวงใจ
ให้เรียนรู้เติมเต็มในชีวิต
ผูกสนิทชื่นชอบตอบคำไข
แม้บ่นเบื่อดื้อเหลือด้วยห่วงใย
จะหาใครเมตตาเราเท่าไม่มี
ให้เงินทองของใช้ไม่จำกัด
สารพัดจัดเตรียมหาพาสุขี
ต่างยิ้มแย้มเต็มใจให้ฟรีฟรี
ปลื้มเต็มทีสุขใจได้รักเรา
ให้ความหวังพลังใจให้เราสู้
อยู่เคียงคู่เวลาทุกข์จิตอับเฉา
ปลอบประโลมให้หายคลายบรรเทา
เลิกมัวเมาหลงทางก้าวย่างไกล
ให้พึ่งตนมั่นใจด้วยไฟฝัน
ก้าวสู่วันมั่นคงอย่าสงสัย
รับหน้าที่ผู้ให้ช่วงต่อไป
พ่อแม่ไซร้ลาลับไม่กลับมา....
23 มิถุนายน 2551 07:45 น.
กันนาเทวี
จอมปราชญ์ไทยครูกวีศรีอักษร
ภู่สุนทรอาลักษณ์ประจักษ์เห็น
ผลงานเชิดชูเกียรติทุกประเด็น
ท่านนับเป็นยอดครูผู้ชี้นำ
สุนทรภู่นามนี้มีเพียงหนึ่ง
ยังซาบซึ้งคำสอนกลอนคมขำ
ให้หญิงไทยรู้จักและจดจำ
ควรค่าคำมารดาพาโลกลือ
ในนิราศเดินทางกลางสายชล
ยังบันดลสอนไปให้ยึดถือ
ถึงที่ใดเขียนไว้ฝากลายมือ
สมกับชื่อจอมปราชญ์แห่งชาติไทย
นิทานดีเด่นดังฟังสนุก
แม้หมดยุคยังก้าวล้ำนำสมัย
จินตนาแนวคิดสุดก้าวไกล
พระอภัยมณีศรีสุวรรณ
สุนทรภู่เรียงร้อยสร้อยอักษร
บทสะท้อนสังคมชนกล่าวขวัญ
คุณธรรมกล่าวย้ำสิ่งสำคัญ
รำลึกวันยอดกวีที่บูชา
ยี่สิบหกมิถุนาเวียนมาถึง
ยังคะนึงสุนทรภู่ครูภาษา
แบบแผนกลอนมรดกตกทอดมา
วิเศษค่ามากล้ำกว่าคำใด...
23 มิถุนายน 2551 00:31 น.
กันนาเทวี
จากหนึ่งชายกายพรากจากอกแม่
เพื่อดูแลปกปักรักษ์ด้ามขวาน
เป็นรั้วชาติแดนทองตามต้องการ
จึงจากบ้านจากพ่อแม่แม้อาวรณ์
ลูกผู้ชายพร้อมพิทักษ์รักถิ่นเกิด
ชูชาติเชิดแม้ตายมิถ่ายถอน
ทหารกล้าท้าสู้เพื่อดินดอน
ยอมม้วยมรณ์สิ้นชีวาตม์เพื่อชาติพลี
ใกล้วันเกิดคำนึงถึงมารดร
ลูกลาจรจากมาทำหน้าที่
ป่านฉะนี้เป็นไฉนแม่คนดี
ลูกคนนี้ฝากรักกราบตักงาม
เดินตระเวณช่วยเหลือเพื่อพี่น้อง
ถิ่นไทยครองอยู่เย็นในสยาม
ผู้ก่อการโจมตีและคุกคาม
สุดจะห้ามต้องประจัญอย่างพรั่นพรึง
หนึ่งชีวิตลาลับกับหน้าที่
หนึ่งคนดีอาสาพาไทยถึง
ความสงบแดนใต้ใฝ่คะนึง
เขาเป็นหนึ่งผู้กล้ารักษาไทย
ขอกราบพระดลให้ไปสวรรค์
ได้สุขสันติภาพตราบสมัย
ดวงวิญญาณสิงสู่ ณ แดนตรัย
อิ่มละมัยในสถานพิมานทอง.....
21 มิถุนายน 2551 03:44 น.
กันนาเทวี
นอนหลับตาพักใจในห้วงฝัน
ผ่านคืนวันแดเดียวที่เปลี่ยวเหงา
เคยผิดหวังพลั้งพลาดอาจซบเซา
ผ่อนคลายเศร้าซับน้ำตานะคนดี
แม้ลำบากยากแค้นแสนทุกข์เข็ญ
เราเกิดเป็นคนสู้รู้หลีกหนี
สองเท้าฝ่าท้าฝันมั่นชีวี
ปลายทางที่สว่างสวยด้วยปัญญา
ยิ้มเข้าไว้พลังใจให้กล้าแกร่ง
ดุจดั่งแสงตะวันยามอุษา
อบอุ่นครันพลันสว่างทางมรรคา
ส่องชีวาก้าวล้ำนำโชคชัย
ผ่านชีวิตมืดมนทนหม่นหมอง
ผ่านครรลองสัจธรรมนำอาศัย
บทพิสูจน์ความจริงอิงปัจจัย
เป็นความนัยชีวิตอนิจจัง
หากนับดาวพราวสวยในฟ้าใส
เป็นแรงใจพักพิงเอนอิงหลัง
ดวงตาฉันจดจ้องส่องพลัง
ให้สมดังคิดฝันวันก้าวไกล
นอนหลับตาพักใจในวันนี้
เถอะคนดีมุ่งมั่นอย่าหวั่นไหว
สุริยาลับฟ้ามืดคราใด
ต่อวันใหม่ตะวันส่องก็รองเรือง.....
17 มิถุนายน 2551 00:50 น.
กันนาเทวี
ก่อนเธอนอนหลับไหลในคืนนี้
ขอถามหน่อยคนดีคิดบ้างไหม
ปรารถนาอารมณ์ชมชื่นใจ
ดุจดั่งไฟเผาทรวงห่วงอาวรณ์
ยังฝันใฝ่ตรึงตราคราเราสอง
ร่วมเคียงครองครวญใคร่ใจสุดถอน
วาบหวิวไหวดั่งใจเจียนขาดรอน
นึกคำอ้อนรำพันกลั้นน้ำตา
เริ่มต้นด้วยวจีที่พร่ำเพ้อ
หลงละเมอปลอบขวัญหวั่นผวา
อุปสรรคชีวิตพิษเข้าตา
ห้วงมายาแห่งรักจักพะวง
แม้ร้อนรุ่มกลุ้มนักรักคงมั่น
จำพรากกันทั้งที่ฤดีหลง
สุขเลอล้ำฉ่ำชื่นฝืนดำรง
ตั้งกายตรงยิ้มสู้รู้ตัวดี
ท่ามกลางฝันรัญจวนชวนไหวหวั่น
มิแปรผันรักเพิ่มเสริมสุขศรี
ขอบคุณฟ้าดลใจใฝ่ภักดี
โอกาสนี้ยิ่งใหญ่ได้รักเธอ
ไออุ่นใดเท่ารักประจักษ์แล้ว
งามเพริศแพร้วรักนี้มิพลั้งเผลอ
สุขใจล้ำยามคิดจิตละเมอ
อยากฟังคำพร่ำเพ้อหลงเหม่อคอย......
Calendar
Lovers
18 คน เลิฟกันนาเทวี
หน้าส่วนตัว
1514
