20 พฤศจิกายน 2554 07:42 น.
กันนาเทวี
จะพูดพร่ำซ้ำซ้ำให้จำได้
หากเธอไซร้ลืมหลงส่งใจหา
จะเฉยนิ่งเช่นไรไม่นำพา
เข้าใจว่าความจำสั้นไม่หวั่นใจ
ก็คิดถึงทุกนาทีที่ใจเหงา
รักหรือเปล่านึกถามตามสงสัย
ก็รู้แน่นอกจากเธอไม่มีใคร
ถามเมื่อไหร่ก็ยังย้ำที่คำเดิม
ไม่เคยกลัวร้อนหนาวร้าวใจหนัก
ขอเพียงรักอุ่นใจได้ซ่อมเสริม
แค่ได้รักสักนิดคิดต่อเติม
จะต้องเริ่มกี่ครั้งคราไม่อาทร
จะไม่ท้อขอบอกซ้ำย้ำเสมอ
หากว่าเธอลืมหลงคงสังหรณ์
ยังมีใครไกลห่างห่วงอาวรณ์
ข่มตานอนไม่หลับนับเวลา
คำหวานหว่านเคยให้ลืมไปหมด
น้ำคำรดชื่นใจให้ผวา
บทกวีที่ร้อยรสพจนา
บอกกี่คราก็ได้เพื่อให้จำ
ขอกล่าวย้ำด้วยน้ำตาพร่ารินไหล
บอกเธอใหม่ทุกเวลาคราเช้าค่ำ
บ่ายเย็นดึกนึกออกบอกอีกคำ
บอกซ้ำซ้ำแม้เธอลืมไม่ปลื้มเลย....ก็ตาม..
16 พฤศจิกายน 2554 10:13 น.
กันนาเทวี
ฟ้ายังเปลี่ยนสีที่แจ่มจ้า
ในบางคราหม่นมัวสลัวหมอง
อดีตผ่านพ้นไปให้ตริตรอง
อย่าลำพองตนว่าข้าแน่จริง
เชื่อว่ากรรมชั่วดีนั้นมีผล
ไม่อาจพ้นจากวังวนบนทุกสิ่ง
ที่กระทำเอาไว้ให้ประวิง
ล้วนอ้างอิงผลกรรมกระทำมา
กับกิเลสอบายพาพ่ายแพ้
ความเปลี่ยนแปรผันผวนควรศึกษา
เกิดวิกฤตพิษแผลแก้ทันตา
ด้วยปัญญาฝึกฝนทนทุกทาง
บางคราสุขบางคราเศร้าไม่เนานิ่ง
ใครติติงท้วงเตือนอย่าเชือนห่าง
จงพินิจพิศดูรู้ปลดวาง
ให้อยู่อย่างใช้สติมิมัวเมา
ฟังเสียงธรรมนำมาซึ่งผาสุข
จะทนทุกข์ไปไยใจขลาดเขลา
ตนพึ่งตนไม่มีใครอย่าใจเบา
ให้บรรเทาทุกข์ท้นด้วยตนเอง
ยิ้มดีกว่าแม้ปร่าปวดรวดร้าวนัก
ยิ้มด้วยรักเข้าใจใช่ปัญหา
ยิ้มสู้โลกวกวนปนน้ำตา
ยิ้มแม้ว่าหวั่นไหวไม่หวาดกลัว....
17 ตุลาคม 2554 20:53 น.
กันนาเทวี
อาจจะคิดผิดแผกความแตกต่าง
อาจจะสร้างฝันไกลไร้กรอบขัง
อาจจะดิ้นสิ้นใจไร้พลัง
อาจจะหวังริบรี่ที่ปลายทาง
อาจจะฟุ้งปรุงแต่งใช่แสร้งว่า
อาจจะท้าอำนาจจนบาดหมาง
อาจจะคลำไม่เห็นเป็นทิศทาง
อาจจะว่างไร้กรอบที่ชอบธรรม
อาจจะดีจะดังดูโดดเด่น
อาจจะเป็นขาใหญ่ไม่เคยคว่ำ
อาจสะดุดสุดตัวหัวคะมำ
อาจจะขำล้มกลิ้งนิ่งแน่นอน
อาจจะบ้าดีเดือดดุเลือดพล่าน
อาจรำคาญใจใครใคร่สั่งสอน
อาจมีส่วนดีบ้างในบางตอน
อาจจะร้อนจะหนาวอาจร้าวราน
อาจจะตายหายไปจากโลกนี้
อาจไม่มีตัวตนทนก้าวผ่าน
อาจจะรักหรือชังตามต้องการ
อาจจะนานแสนนานกาลเวลา
ก็บ้ากันวันละนิดจิตแจ่มใส
ก็คิดไปโลกนี้มีปัญหา
ก็เครียดกันเกินไปเองนี่นา
ก็ลองบ้าฟุ้งบ้างเป็นอย่างไร......
จากแรงบันดาลใจจากภาพยนตร์เรื่องหนึ่ง
"คุณหมออิอ๊ะ คนไข้ฮาเฮ"
26 กรกฎาคม 2554 10:21 น.
กันนาเทวี
ปลูกดอกไม้ไว้ต้นหนึ่ง ไม่เคยซึ้งถึงคุณค่า
ปลูกรักด้วยใจปอง หวังเคียงครองเปี่ยมศรัทธา
ทุ่มเทด้วยใจคอย วันเดือนคล้อยกาลเวลา
กลิ่นหอมอวลตามลม ได้ชื่นชมสมเจตนา
ดอกขาวพราวพิสุทธิ์ ชื่อดอกพุดหรือเก็จถะหวา
ต้นกล้าเจ้ากร้านแกร่ง ฤๅร้อนแล้งไร้วาสนา
ขาดฝนคนใส่ใจ เป็นดอกไม้ธรรมดา
รกร้างหญ้ารกเรื้อ ผึ้งผีเสื้อมินำพา
ก้านใบยังชูช่อ ยืนต้นรอฝนหลั่งมา
ดินดอนรากหยั่งลง เจ้ายืนยงคงชีวา
ชุ่มเอยชุ่มน้ำฝน น้ำใจคนทักทายมา
คำคุ้นยังมิลืม ใจสุดปลื้มเคยสัญญา
อยากปลูกรักถนอม ชิดดมดอมเจ้าเก็จถะหวา
วาจาแท้คือลม หลงจ่อมจมเศร้าอุรา
รักแท้คืออะไร อยู่ที่ไหนกันเล่าหนา
สุขแท้คือการให้ รักห่วงใยร่วมฟันฝ่า
คิดถึงด้วยใจมั่น เข้าใจกันซึ้งสัจจา
ต่างคนทำหน้าที่ ไกลแสนลี้ห่างแค่ตา
แรงใจเปี่ยมพลัง ให้สมหวังทุกทิวา
ห่วงกันมั่นเสมอ ขอให้เธอเดินก้าวหน้า
รอยทางมากขวากหนาม ให้ฝ่าข้ามภัยนานา
ฝากย้ำดูแลตน ยามดั้นด้นผ่านมรรคา
ชีวิตแม้อดทน ควรผ่อนปรนรู้คุณค่า
พักเพียรเป็นกำลัง ยามสิ้นหวังและอ่อนล้า
ปลูกดอกไม้ไว้ต้นหนึ่ง ใจสุดซึ้งปรารถนา
ปลูกรักรอรื่นรส ถักร้อยบทอักษรา.....
26 มีนาคม 2554 16:48 น.
กันนาเทวี
อยากมีรักห่มใจไว้อบอุ่น
อยากมีทุนสักนิดคิดค้าขาย
อยากจะมีเงินทองกองมากมาย
คงสุขกายสุขใจไม่อาทร
แค่พอเพียงเลี้ยงตนบนผืนโลก
มีทั้งโศกทั้งสุขทุกข์หลอกหลอน
ขาดคู่ข้างอ้างว้างอย่างถาวร
จะกินนอนโดดเดี่ยวแสนเปลี่ยวใจ
อาศัยญาติพี่น้องที่ข้องเกี่ยว
จะแลเหลียวเพื่อนพ้องต้องสงสัย
เขารักเราแน่แท้หรืออย่างไร
ปากปราศัยใจเชือดคอก็เคยมี
ลำบากยิ่งชีวิตคิดหดหู่
มิอาจรู้แน่ชัดวัดศักดิ์ศรี
ใจล้ำลึกไหลนิ่งยิ่งนที
แท้เชี่ยวปรี่แรงล้นพ้นประมาณ
ฉลาดนักมักพลาดขาดพินิจ
มองเห็นผิดเป็นชอบประกอบฐาน
ปรับแก้ไขได้พบประสบการณ์
ย่อมเบิกบานในจิตคิดปล่อยวาง
ว่างวางใจศูนย์สนิทมิติดกรอบ
เรื่องรักชอบลดละเริ่มสะสาง
จะรวยล้นปนเปเร่รายทาง
อะไรช่างควรงดปลดเปลื้องใจ..
ดวงดอกไม้
๒๖ มีนาคม ๒๕๕๔
Calendar
Lovers
18 คน เลิฟกันนาเทวี
หน้าส่วนตัว
1338
