25 มกราคม 2552 12:27 น.
กันนาเทวี
นอนซมไข้ปวดหัวตัวร้อนจัด
หายใจขัดเหนื่อยอ่อนนอนผวา
เหมือนไร้ญาติขาดมิตรคิดพึ่งพา
อนิจจาชีวิตแทบปลิดปลง
คราวโชคร้ายไข้รุมสุมทรวงหนัก
หยุดผ่อนพักร่างกายคลายประสงค์
เรื่องราวใดใหญ่น้อยค่อยวางลง
ชีวิตคงเดินหน้าสู้อยู่ต่อไป
ผจญโลกโชคชะตามาแสนหนัก
ทั้งเรื่องรักการงานเกินต้านไหว
สังขารล้าอ่อนแรงโรคแซงใน
เหลียวหาใครปลอบขวัญฉันเดียวดาย
ซุกกายกลางผ้าห่มซมพิษไข้
น้ำตาไหลรันทดแท้เฝ้าแลหาย
ยามไข้หนักพักผ่อนอ่อนใจกาย
ยอมแพ้พ่ายอดทนสู้อยู่ลำพัง
ที่พึ่งหนึ่งพึ่งได้คือพึ่งตน
เกิดเป็นคนคิดสู้อย่างมีหวัง
อันรักโลภของนอกกายไม่จีรัง
ใครชอบชังฟังพินิจผิดเป็นครู
เถอะวันนี้วันที่ได้ผ่อนพัก
ได้ตระหนักใจตนทนอดสู
ชีวิตที่ไร้สิทธิ์คิดเชิดชู
ขอเพียงอยู่หายใจไปวันวัน
กันนาเทวี
๒๕ มกราคม ๒๕๕๒
23 มกราคม 2552 08:12 น.
กันนาเทวี
อันมนุษย์เกิดมาในหล้าโลก
มีสุขโศกโชคชะตาพาพลิกผัน
ถึงจนมีต่างชาติชนระคนกัน
แปลกผิวพรรณร่วมผืนดินถิ่นฟ้าเดียว
หากเข้าใจหลักการสมานมิตร
มองชีวิตเป็นมรรคาพาเฉลียว
ต่างก้าวเดินเผชิญแน่ทุกข์แท้เทียว
ล้วนข้องเกี่ยวกันอยู่อย่ารู้เลือน
เด็ดดอกหญ้ากระเทือนถึงดวงดาว
แสงแวววาวหม่นมัวสลัวเกลื่อน
วิกฤตโลกร้อนแรงแสดงเตือน
พายุเคลื่อนสู่ฝั่งพังยับเยิน
ร่วมรักษาโลกเราเฝ้าแหนหวง
เราตักตวงอาศัยมานานเนิ่น
เปลี่ยนแปรสิ่งแวดล้อมมากมายเกิน
เพราะหลงเพลินก่อสร้างอย่างใจตน
เคยสู้รบทำลายขยายเขต
เป็นสาเหตุทำลายได้รับผล
สงครามร้ายคุกคามเหล่าผู้คน
ต้องผจญอุบัติภัยไร้เมตตา
สันติภาพที่เรียกร้องอยู่ก้องโลก
วิปโยคทุนสามานย์ที่ผลาญพร่า
รวยเท่าไหร่ยิ่งหิวยิ่งอยากนา
เหมือนดั่งว่าเตรียมไปใช้ในโลกันต์
กันนาเทวี
๒๓ มกราคม ๒๕๕๒
20 มกราคม 2552 23:51 น.
กันนาเทวี
เคยอกหักรักเก่าเศร้าไม่หาย
สุดเสียดายแม้รักอยู่สุดกู่หา
เขาเห็นเราไม่สำคัญในวันลา
คำสัญญาล้มล้างจางจากใจ
จำฝึกตนทนไปให้แกร่งกล้า
แม้อ่อนล้าเพียรมั่นไม่หวั่นไหว
จะทุกข์ท้อก้าวย่างยากเพียงใด
แม้ร่ำไห้อกร้าวจำก้าวเดิน
หมดพลังรักเก่าของเราแล้ว
จากลาแจวลืมรักจักห่างเหิน
ยังจดจำย้ำเจ็บเหน็บเหลือเกิน
ด้วยหลงเพลินลืมรักไซร้ใช่จีรัง
อยู่อย่างคนไร้รักมักเปลี่ยวเหงา
เหมือนดั่งเราผิดพลาดจึงคลาดหวัง
ความมั่นใจเคยมีก็ภินท์พัง
กับความหลังยังจำติดพิษไม่คลาย
จำทนฝืนยืนสู้ดูโลกเก่า
เหลือเพียงเงาซากรักหักสลาย
อนิจจารักฝันนั้นกลับกลาย
เมื่อถูกชายทอดทิ้งหญิงระทม
รักที่ฝันมั่นคงซื่อตรงแน่
กลับพ่ายแพ้กลลวงทรวงขื่นขม
จะจำไว้สอนใจใครหลงจม
ระวังคมรักบาดอนาถใจ
กันนาเทวี
๒๐ มกราคม ๒๕๕๒
17 มกราคม 2552 15:29 น.
กันนาเทวี
แสนสุขใจเที่ยวไปในสวนขวัญ
เป็นรางวัลชีวิตจิตแจ่มใส
ผ่านเรื่องราวมากมายสบายใจ
พบกลิ่นไอธรรมชาติดาษดา
ได้ชี้ชวนชมพฤกษ์ไพรใจเริงรื่น
งามสดชื่นพืชพรรณใจหรรษา
ดอกแฉล้มแย้มบานตระการตา
หอมกรุ่นพาชิดชื่นใจในอารมณ์
มวลดอกไม้มากมีต่างสีสวย
ลมระรวยโชยกลิ่นเคล้าผสม
สะพรั่งพราวขาวนวลชวนดอมดม
น่าชื่นชมซ่านซึ้งใจคลายโศกพลัน
มะลิซ้อนผกากรองมองผาดผุด
บริสุทธิ์ไม้งามตามสีสัน
กลิ่นพุดซ้อนหอมไกลตรึงใจครัน
ดอกแก้วขวัญกรุ่นกำจายคล้ายราตรี
พวงชมพูห้อยระย้าจำปาหอม
คราดมดอมมาลัยในสวนศรี
รสสุคนธ์ดาวเรืองเหลืองยวนยี
นางแย้มมีกลิ่นยั่วให้มัวเมา
งามอุบลปนเถาจันทร์กะพ้อ
เอื้องชูช่อกลีบใบไม่อับเฉา
พุ่มจำปีสูงดีมีร่มเงา
กลิ่นอวลเคล้ากำซาบกุหลาบงาม
สายหยุดสายบ่ายค่ำจำกลิ่นกรุ่น
นวลละมุนมะลิซ้อนซ่อนคำถาม
ผึ้งภมรคลึงเคล้าเฝ้าติดตาม
บินร่อนข้ามดงดอกหยอกเย้ากัน
ชมมาลีหลากสีที่ในสวน
อยากเชิญชวนชมบ้างเช่นอย่างฉัน
เพลินดมดอมหอมพฤกษาลดาวัลย์
สวนสวรรค์ถิ่นนี้มีมนต์ตรา
กันนาเทวี
๑๗ มกราคม ๒๕๕๒
14 มกราคม 2552 05:50 น.
กันนาเทวี
ครูคนดีในดวงใจใครเล่ารู้
ศิษย์ซึ้งอยู่ภูมิใจท่านได้สอน
ให้ความรู้เมตตาทุกบทตอน
เอื้ออาทรศิษย์รักจากใจจริง
จึงระลึกพระคุณครูผู้สอนสั่ง
ท่านเปรียบดั่งเทียนทองส่องทุกสิ่ง
ให้รู้แจ้งชีวิตคิดประวิง
ศิษย์รักยิ่งครูดีที่ดวงมาลย์
รอยไม้เรียวเตือนย้ำจำได้มั่น
นึกถึงวันเริ่มเรียนหัดเขียนอ่าน
มีคุณครูดูแลแผ่เจือจาน
แถมการบ้านให้ด้วยช่วยเหลือเรา
ถึงวันนี้จึงซึ้งค่าคำสอนนะ
จึ่งมิละคิดถึงครูคนเก่า
ครูสอนให้ลูกศิษย์รู้หนักเบา
ศิษย์จึงก้าวเพราะมีครูเคี่ยวเข็ญทาง
ณ วันนี้ย้อนจิตคิดคนึง
รำลึกถึงพระคุณครูพระผู้สร้าง
จิตนบน้อมมั่นบูชามิจืดจาง
ดอกไม้วางกราบไหว้ใจชิ่นชู
คิดถึงบ้านคิดถึงโรงเรียนเก่า
ความสุขเราในวัยเด็กยังฝังอยู่
ความเมตตากรุณาของคุณครู
ลูกศิษย์รู้ครูคนดีที่ห่วงใย
เพราะมีครูผู้ให้ใฝ่ทางดี
ศิษย์ทั้งหลายจึงมีวันนี้ได้
กราบแทบเท้าคุณครูด้วยดวงใจ
ร้อยมาลัยรจนาบูชาครู
กันนาเทวี
๑๔ มกราคม ๒๕๕๒
Calendar
Lovers
18 คน เลิฟกันนาเทวี
หน้าส่วนตัว
4948
