7 มีนาคม 2552 00:38 น.
กันนาเทวี
รู้อะไรไม่สู้รู้วิชา
รู้ตำรามากมายขวนขวายหา
รู้ดีชั่วถูกผิดคิดตีตรา
รู้เล่ห์กลมายาพาทุกข์ใจ
รู้เรื่องศิลป์ตกแต่งแข่งความสวย
คิดจะช่วยบ้านเมืองเรืองสดใส
คนบ้านเราขาดระบบและวินัย
ชอบตามใจตนแท้แน่ไทยเรา
รู้การเมืองเรื่องยุ่งชวนปวดหัว
เห็นแก่ตัวพรรคพวกพากันเหมา
ผลประโยชน์จ่ายแจกแยกย้ายเอา
ถ่ายเทเข้ามือตนคนโกงกิน
รู้คนรักเปลี่ยนไปเขาไม่รัก
เพียงแค่พักใจเหงาเขาใจหิน
ทนก้มหน้าน้ำตาเอ่อไหลริน
รู้หมดสิ้นยิ่งช้ำคำคนลวง
ปิดตาหูรู้มากยิ่งมากเรื่อง
ต้องสิ้นเปลืองหัวใจไปห่วงหวง
อึดอัดนักการเมืองเรื่องทั้งปวง
รู้ข่าวมากยิ่งห่วงบ่วงผูกพัน
จึงอึดอัดขัดเคืองเรื่องหลายหลาก
เพราะรู้มากเกินเข้าใจไกลเกินฝัน
หากเข้าใจคงพ้นหนทางตัน
รู้เท่าทันโลกนี้มิแน่นอน
กันนาเทวี
๖ มีนาคม ๒๕๕๒
5 มีนาคม 2552 00:14 น.
กันนาเทวี
ณ ที่นี่...ตอนนี้ที่เธอเหงา
จะคอยเฝ้าดูแลและปลอบขวัญ
จะติดตามปกป้องและคุ้มกัน
มอบใจนั้นทั้งดวงด้วยห่วงใย
ณ ที่นี่...ตอนนี้ที่มีรัก
ซึ้งใจภักดิ์ร่วมจิตมิตรแจ่มใส
ขอเพียงเธอเป็นสุขก็พอใจ
รักเพื่อให้แม้มิชอบหรือตอบแทน
ณ ที่นี่...ตอนนี้มีคำตอบ
จะขอมอบใจสมัครรักสุดแสน
ในยามเหงายามนี้ที่ไร้แฟน
นอนหนุนแขนต่างหมอนวอนเว้ากัน
ณ ที่นี่...ตอนนี้มีเราสอง
คอยประคองสบตาพาใจฝัน
ปล่อยอารมณ์เริงรื่นชื่นชีวัน
พร่ำรำพันคำรักจักมิคลาย
ณ ที่นี่...ตอนนี้ชวนชี้ชัก
วอนคำรักทุกค่ำเช้ามิขาดสาย
กำลังใจแห่งรักเหล่าหญิงชาย
ต่างมุ่งหมายเคียงฝันมั่นฤดี
ณ ที่นี่....ตอนนี้ที่สรรค์สร้าง
คนเคียงข้างรู้ใจมิหน่ายหนี
เพื่อนร่วมทุกข์ร่วมใจฝากไมตรี
เธอคนที่บอกรักกันมั่นจริงใจ
กันนาเทวี
๔ มีนาคม ๒๕๕๒
ี
2 มีนาคม 2552 06:55 น.
กันนาเทวี
ควันรักจางจากใจใครคนหนึ่ง
รักเคยซึ้งเหลือเกินกลับเมินเฉย
คำหวานหูเคยปลอบชอบชมเชย
กลับละเลยแดเดียวไม่เหลียวแล
เปรียบควันไฟจุดเชื้อเมื่อแรงร้อน
ต่างเว้าวอนอาทรอ้อนดวงแข
ห่างเพียงใดใจเรามิเชือนแช
ดั่งรักแน่แท้นักประจักษ์ใจ
จะเช้าเย็นเป็นห่วงคอยทวงถาม
กลับมองข้ามเงียบงันพาหวั่นไหว
มีคนใหม่คนหวงตามห่วงใย
ลืมคนไกลใจห่างดุจร้างลา
ขาดข้อความชื่นใจมาให้เห็น
ขาดประเด็นติดต่อที่รอหา
ขาดแรงใจโบยบินรินน้ำตา
ควันรักมาจางหายกับสายลม
กลอนรักเศร้าเหงาจิตด้วยคิดถึง
คงไม่ซึ้งเหมือนเก่าเราขื่นขม
หักใจยอมพร้อมรับกับช้ำตรม
รักลมลมเพียงผ่านสะท้านทรวง
ควันรักจางจากใจไฟหมดเชื้อ
ขออยู่เพื่อห่วงใยใช่ตามหวง
จะรักใครให้สุขีที่ได้ควง
จะเก็บช่วงเคยรักไว้ไม่ขอลืม.....
กันนาเทวี
๒ มีนาคม ๒๕๕๒
1 มีนาคม 2552 09:20 น.
กันนาเทวี
ไฟรักมอดจอดแล้วใจแผ่วหาย
แสนเสียดายคนดีมาหนีห่าง
วาเลนไทน์ใยรักมักจืดจาง
เธอลาร้างไร้คำลาจำอาดูร
รักหวานชื่นคืนพบประสบรัก
ยามแปรพักตร์ใจหวั่นวันสิ้นสูญ
บอกสักนิดอยากรับรู้ดูข้อมูล
โปรดเกื้อกูลตอกย้ำกล่าวคำลา
เคยรักกันมิหวั่นพรั่นสิ่งใด
จักทำใจให้ขาดวาสนา
จะไม่ตามถามต่อกวนเวลา
เพียงรู้ว่าใจจางจากไม่อยากเจอ
ฤามนต์รักเสื่อมถอยเลยคอยเปล่า
ปล่อยให้เศร้ารักเอยเคยเสนอ
เคยพะนอคลอเคล้าเฝ้าบำเรอ
โอ้ไยเธอหมดเยื่อใยไร้อาวรณ์
รักเคยหวานพาลขมระบมจิต
คงชีวิตว้าเหว่ดังสังหรณ์
ไร้คนรักขาดคนคอยเว้าวอน
ผลสะท้อนความภักดีมีแต่ตรม
ไฟรักมอดจอดจมระทมทุกข์
ดั่งติดคุกขังใจให้ขื่นขม
ไม่มีแล้วหวังรักหวังชิดชม
เหลือแต่ลมอ้างว้างรักร้างไกล
กันนาเทวี
๑ มีนาคม ๒๕๕๒
ลงท่าแพลอยล่องท่องน้ำใส ปล่อยดวงใจไหลล่องมองเหม่อฝัน เขาล้อมโอบน้ำปิงอิงแอบพลัน เกาะแก่งนั้นรายรอบขอบฟ้างาม งามแก่งก้อภูผาน่าชมยิ่ง เลาะน้ำปิงเหนือเขื่อนใหญ่ในสยาม ภูมิพลชื่อเขื่อนที่ลือนาม นำพาความสว่างไฟใช้ทั่วกัน มองคุ้งน้ำจรดฟ้าพาใจชื่น ลมเย็นรื่นพัดมาหน้าคิมหันต์ ชมแมกไม้สองฝั่งฟากหลากหลายพันธุ์ อัศจรรย์ธรรมชาติสะอาดตา ใกล้ค่ำแล้วแว่วแว่วเพลงวิเวก อยากจะเสกดวงใจให้มาหา นั่งคลอเคล้าชิดชมหมู่ฝูงปลา ว่ายวนเวียนไปมาพาเพลินใจ จะชี้ชวนชมภูผาพนาสวรรค์ อิงแอบกันดั่งกอไผ่ล้อลมไหว คุ้งน้ำกว้างมองฟ้าลิบลับไกล ยังอาลัยยิ่งเสมอเพ้อทุกคราว ยิ่งดึกดื่นเดือนพราววาวระยิบ อยากกระซิบถามสายลมพรมใจหนาว ป่านฉะนี้เขาอยู่ไหนเห็นไหมดาว หรือใจเจ้าไหลล่องลับไม่กลับมา กันนาเทวี ๒๗ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๒
Calendar
Lovers
18 คน เลิฟกันนาเทวี
หน้าส่วนตัว
1237
