6 กันยายน 2552 22:09 น.
กันนาเทวี
การเมืองยุ่งของแพงแยกแดงเหลือง
มีแต่เรื่องนานเนาเข้าหวั่นไหว
แทนที่จะพัฒนาฟื้นฟูไทย
กลับหายใจเพ่งโทษโกรธขึ้งกัน
ต่างความคิดจิตดื้อถือทิฐิ
ต่างมติความเห็นเป็นห้ำหั่น
คิดเอาเองระแวงขัดแย้งพลัน
เริ่มสร้างสรรค์ก็ทำลายมิคลายเกลียว
หาแนวทางอย่างไรช่วยกันคิด
จะถูกผิดเจรจาอย่าฉุนเฉียว
เพราะอวดดื้อถือดีนั้นทีเดียว
ดั่งน้ำเชี่ยวพายุพัดซัดเซซัง
ใต้ร่มไทรใบหนาได้อาศัย
มีน้ำใจเผื่อแผ่แลเหลียวหลัง
ปัญญาคือรากแก้วรวมพลัง
สติดั่งรากแขนงแรงยึดดิน
ประสบการณ์เปรียบได้เช่นรากฝอย
หน้าที่คอยเสาะหาอย่าดูหมิ่น
ที่สำคัญรู้มากในชีวิน
แต่ลืมสิ้นตัวตนจนวุ่นวน
ทุกทุกรากสำคัญมั่นคงแน่
ต้องช่วยกันดูแลอย่าสับสน
เกิดมาเป็นชาวไทยไม่อับจน
ต้องหลุดพ้นสัจธรรมช่วยค้ำจุน....
กันนาเทวี
๖ กันยายน ๒๕๕๒
5 กันยายน 2552 06:32 น.
กันนาเทวี
สัจธรรมนำห่างได้ ภัยทุกข์
ดีงามจักเสริมสุข เพิ่มสร้าง
อภัยกันก่อนตกยุค พิษลาม ทั่วนา
กรรมใดใครแอบอ้าง ย่อมย้อนหวนคืน
จิตวนตนหม่นไหม้ มิวาง
กรรมก่อเป็นหนทาง ไต่เต้า
โทษภัยบ่อถากถาง กรรมใด ใครก่อ
ทุกข์สุขฤๅก่นเศร้า ปราบป้องทำดี
ก่อนไปร่วมงานมุทิตาจิต
ลองมาทบทวนกรรมกันหน่อย
ริอ่านแต่งเป็นโคลง เสียด้วย
ป้ากันนา โคลงเคลง
๕ กันยายน ๒๕๕๒
2 กันยายน 2552 07:29 น.
กันนาเทวี
ฟ้าสีฟ้าเหมือนใจไม่เคยเปลี่ยน
อยากจะเขียนบอกไว้ใจเฝ้าฝัน
จากวันนั้นตราบวันนี้ที่พบกัน
ความสัมพันธ์ตรึงใจไม่เคยลืม
อุปสรรคขวางกั้นฉันเธอห่าง
ไร้แนวทางข้างเคียงเพียงดูดดื่ม
หากเป็นเช่นสิ่งของคงหยิบยืม
ได้เป็นปลื้มกับวันอันรอคอย
พูดจากันเข้าใจในทุกสิ่ง
ได้เอื้ออิงปลอบขวัญวันท้อถอย
เป็นเพื่อนรักเข้าใจใช่เลื่อนลอย
เรียงคำร้อยกำนัลสรรจากใจ
ทางรักนี้มีใจไว้สื่อสาร
ยิ้มเบิกบานสบตาพาแจ่มใส
ต่างคนมีกันและกันอิงอุ่นใน
ใกล้หรือไกลมิสำคัญอย่าหวั่นเกรง
ความคิดถึงห้ามกันคงไม่ไหว
ขอคนไกลอย่าปิดคิดข่มเหง
มิตั้งใจหัวใจมันคิดเอง
เป็นดั่งเพลงรักร้องก้องตะโกน
มอบกลอนรักมาให้ไม่แปรผัน
ทุกคืนวันปลื้มนักรักผาดโผน
หากเป็นได้หัวใจคงกระโจน
ช่วยปลอบโยนรักชอบตอบไมตรี
1 กันยายน 2552 20:49 น.
กันนาเทวี
ลมรำเพยระรื่นชื่นเชยชิด
หวานซึ้งจิตรักผ่านปานลมหวน
กลางหทัยไหวหวั่นจิตรัญจวน
ใจปั่นป่วนสวนทางที่ร้างไกล
ฟากฟ้านี้มีไหมใครคิดห่วง
คืนเลยล่วงมองเดือนเอื้อนคำไข
ฝากคำวอนอิงแอบแนบในใจ
คนบ้านไกลรอรักจักหวนคืน
ปลายฝนนี้หนาวจิตคิดถึงรัก
เคยพิงพักไออุ่นครุ่นคิดฝืน
มองเขินเขาลำเนาเฝ้ากล้ำกลืน
อกสะอื้นเหงาเปลี่ยวและเดียวดาย
อยากตัดใจไม่รักหักสวาท
ยังไม่อาจตัดได้ดังใจหมาย
รักก่อเกิดซาบซึ้งตรึงใจกาย
ยากจะคลายถอนกลับลับล่วงลา
เป็นไฉนใจเราเฝ้าฉงน
เปี่ยมสุขล้นใจซื่อสื่อภาษา
ใช่เล่ห์ลิ้นกลลวงหรือมายา
เพียงสบตาบอกใบ้เข้าใจกัน
ก็รู้ว่าไร้สิทธิ์แม้คิดถึง
แต่ใจหนึ่งตระหนักรักแค่ฝัน
ใจสื่อใจห่วงใยด้วยผูกพัน
มิอาจกั้นหักใจให้ตัดรอน...
กันนา
๑ กันยายน ๒๕๕๒
29 สิงหาคม 2552 15:53 น.
กันนาเทวี
กราบบูชาคุณครูผู้สั่งสอน
อุมาพรนามนี้ใจดีหลาย
เมตตาจิตเสมอมั่นมิคลาย
ศิษย์หญิงชายน้อมกายไหว้วันทา
งานแนะแนวก้าวไกลได้สรรค์สร้าง
รักมิจางดูแลแน่นักหนา
ห่วงอาทรลูกศิษย์ทุกเวลา
คอยพูดจาปลุกปลอบขอขอบคุณ
หวังศิษย์ดีมีงานสำราญจิต
ท่านอุทิศแรงใจได้นำหนุน
ยังรำลึกถึงครูผู้การุญ
ใจอบอุ่นดั่งแม่อย่างแท้จริง
เหล่าปวงศิษย์ทั้งหลายหมายตระหนัก
แทนความรักชูเชิดเทิดทูนยิ่ง
ใต้ร่มไทรเป็นหลักได้พักพิง
เรียนรู้สิ่งล้ำค่าพาสุขใจ
ขอสืบสานตำนานแห่งคุณครู
จักกอบกู้จิตคนจนแจ่มใส
จะอุทิศเมตตาไม่ว่าใคร
ช่วยเหลือให้ก้าวไกลด้วยไมตรี
มุทิตาวันทาครูผู้สอนสั่ง
ให้พลังพระคุ้มครองอย่าหมองศรี
บุญหนุนนำก้าวไปพบโชคดี
สุขชีวีตลอดกาลเนิ่นนานเอย...
Calendar
Lovers
18 คน เลิฟกันนาเทวี
หน้าส่วนตัว
1370
