21 ตุลาคม 2552 19:38 น.
กันนาเทวี
อิ่มกมลล้นสุขทุกคำข้อ
โอ้ละหนอซึ้งวจีกวีสรร
มธุรสบทกลอนวอนเว้ากัน
เติมไฟฝันปันถ้อยร้อยไมตรี
ใจเอ๋ยเคยโศกวิโยคแสน
ด้วยขาดแคลนน้ำใจให้หมองศรี
ร่ายบรรเลงเพลงเศร้าเหงาฤดี
ได้เพื่อนนี้ปลอบขวัญเลิกหวั่นกลัว
ฟ้ากำหนดกฎเกณฑ์เช่นนั้นหรือ
คิดแย่งยื้อถือมั่นพลันยุยั่ว
ถ้อยแถลงแทงเสียดเหยียดตนตัว
ใช้คำชั่วรัวด่าว่าประจาน
สายรุ้งทอพอผ่านม่านฟ้าแก้ว
หายลับแล้วแววฝันในวันหวาน
กระไรเลยเคยชิดคิดระราน
หรือจอมมารหว่านล้อมย้อมยั่วใจ
ดั่งแก้วร้าวคราวแยกแตกสลาย
สิ้นแล้วสายธารกวินที่รินไหล
แห้งเหือดหมดธารฝันอันยาวไกล
ที่อุ่นไออาทรแต่ก่อนมา
เถอะจำใจไกลจากหากหมดสิ้น
อย่าถวิลอาลัยใจห่วงหา
จะยิ้มขื่นฝืนก้มข่มน้ำตา
ก่อนอำลาขออวยชัยก้าวไปดี....
18 ตุลาคม 2552 12:27 น.
กันนาเทวี
หมายปองสาวตามติดคิดจีบเขา
จะชอบเราไหมหนอรอไต่ถาม
มีโอกาสชิดใกล้ใช่ลามปาม
เธอช่างงามเกินใครในโลกา
อยากรู้ใจให้ดูเอาเฝ้าสังเกต
นัยเนตรน้องนางพลางแลหา
ยามสบพักตร์ดีใจหรือเฉยชา
กริยาท่าทางเป็นอย่างไร
เธอยิ้มแย้มสบตาทำหน้าเขิน
แกล้งมองเมินหลบตาอย่าสงสัย
หญิงบ้างก็แกล้งทำเป็นมั่นใจ
ทำหยิ่งไว้เชิงสตรีมีค่าพอ
หากรักแท้แก่กันสักวันหนึ่ง
คงลึกซึ้งในรักประจักษ์หนอ
สารภาพรักเจ้าเฝ้าพะนอ
สู่ห้องหอวิวาห์อย่าร้อนรน
ระฆังแก้วแว่วดังฟังไพเราะ
ฤกษ์ยามเหมาะหนุ่มสาวคราวปลายฝน
คล้องสร้อยงามคนดีมิ่งกมล
เปี่ยมสุขล้นวันนี้ที่รอมา
คู่บ่าวสาวพราวเด่นเป็นศักดิ์ศรี
ขอให้มีสุขสันต์วันหรรษา
ควงแขนสู่ประตูห้องวิวาห์
คงรู้ว่าคู่กันแล้วไม่แคล้วกัน....
16 ตุลาคม 2552 21:23 น.
กันนาเทวี
กรรมลิขิตขีดเส้นเกณฑ์ชีวิต
หากจะคิดยึดมั่นจิตหวั่นไหว
ดั่งดั้นเดินหนทางกลางแนวไพร
พงหนามไหน่ข้างหน้าฝ่าผจญ
อดีตผ่านกาลก่อนฤๅย้อนกลับ
ล่วงเลยลับทับลบจบเพียงผล
ทั้งดีชั่วกระทำกรรมปะปน
ด้วยเหตุต้นความอยากล้วนมากมี
อนาคตสุดวิสัยใครจะคาด
หากประมาทพลาดไปใจหมองศรี
ตั้งสติใช้ปัญญาทุกนาที
คงชีวีล้ำเลิศที่เกิดมา
ธรรมดาโลกนี้มิแน่หนอ
กายที่ก่อเรือนว่างทั้งนั้นหนา
อาศัยอยู่ถึงคราวพรากจำจากลา
มรณาคือผุพังฝังลงดิน
ทุกข์เท่านั้นตั้งอยู่และเกิดดับ
ทุกสิ่งสรรพแปรผันหมั่นถวิล
อนิจจาไม่เที่ยงเสียงยลยิน
รวยสวยสิ้นทั้งหมดล้วนปลดปลง
รู้เท่าทันพลันสว่างพบทางแก้
สมมุติแท้หลอกอำทำให้หลง
วิ่งไขว่คว้าล่าไล่ให้งุนงง
ชั่งมันส่ง...ให้สงบพบสุขเย็น
14 ตุลาคม 2552 22:09 น.
กันนาเทวี
แดนใดไหนเท่าพื้น แดนไทย
คราพรากนิราศไกล แว่นแคว้น
ผูกพันห่วงสายใย ญาติมิตร ไมตรี
รักถิ่นเสมือนแม้น ร่มไม้ชายคา
ไม่มีแผ่นดินใด เปรียบดุจไทรใหญ่ร่มเย็น
อาศัยกินอยู่เร้น เป็นสุขใจไร้ภัยพาล
จอมปิ่นนคเรศ พระปกเกศมาเนิ่นนาน
ปกครองด้วยบุญทาน ผ่านพ้นโศกวิโยคภัย
ชนชื่นยังยืนหยัด ด้วยดำรัสน้ำพระทัย
โครงการท่านห่วงใย พระทรงชัยท่านจุนเจือ
เสด็จผ่านแดนใด อิสาน ใต้ หรือแดนเหนือ
ดำริล้วนช่วยเหลือ ทรงก่อเกื้อเรื่องพอเพียง
ระลึกคำพ่อสอน อย่าใจร้อนลงทุนเสี่ยง
ไทยเราควรหลีกเลี่ยง ตามเยี่ยงอย่างทางเสือเดิน
ควรฤๅเราดื้อรั้น แล้วพลิกผันกันจนเพลิน
ผลิตจนล้นเกิน เมินดำรัสทรงพร่ำวอน
ติดกับดิ้นอย่างไร ต้องร่วมใจใช่ตัดรอน
หลงทางหวนคืนย้อน รู้ผันผ่อนเช่นก่อนกาล
หันหลังตั้งต้นใหม่ อยู่อย่างไรให้ยืนนาน
ร่วมจิตคิดสมาน สานสืบสร้างเพื่อชาติไทย
กราบบาทปิตุรงค์ ขอพระองค์ผ่านพ้นภัย
จตุรพิตรพรใด ถวายชัยทรงพระเจริญ....
ขอพระองค์ทรงพระเจริญ
หายจากอาการพระประชวร
ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อมขอเดชะ
12 ตุลาคม 2552 23:41 น.
กันนาเทวี
ทำสิ่งใดใฝ่ฝันมั่นคงไว้
ฝ่าฟันไปให้พบประสบผล
ด้วยวาดหวังตั้งใจใช้อดทน
เขาก็คนเราก็คนอย่าจนใจ
จะยากดีมีจนคนต้องสู้
ให้โลกรู้พยายามตามแก้ไข
เรียนรู้เพิ่มเสริมแรงแกร่งก้าวไกล
คงสดใสสักวันนั้นของเรา
ฝนทั่งให้เป็นเข็มเล่มน้อยนิด
ยังมีสิทธิ์คิดได้ไม่สูญเปล่า
เพียงกล้าฝันหมั่นเพียรเรียนรู้เอา
จะนานเนาเพียงไรให้รอคอย
สุขกับสิ่งใกล้ตัวหัวเราะรื่น
อย่าขมขื่นเครียดขึ้งถึงท้อถอย
ธรรมดาโลกโศกศัลย์ฝันเลื่อนลอย
ใจคนพลอยขุ่นมัวกลัวทุกข์ทน
หากจะท้ออย่าถอยปล่อยชีวิต
ตามลิขิตชะตาพาสับสน
กำหนดจิตสติตั้งยั้งกมล
อย่าหลงกลกิเลสร้ายหมายก่อการ
ความเพียรคือโยธาพาข้ามฟาก
ความลำบากพิสูจน์ผลคนกล้าหาญ
ความมุ่งมั่นใจจริงยิ่งชำนาญ
ความเบิกบานย่อมเกิดประเสริฐเอย.......
Calendar
Lovers
18 คน เลิฟกันนาเทวี
หน้าส่วนตัว
1432
