30 กันยายน 2546 07:40 น.
กัญญา
คงไม่ใช่ง่ายๆ..
ที่ตามหา.. คนที่ใช่.. คนนั้น
แต่ฉันก็เชื่อในพรหมลิขิต
เส้นทางเดิน.. ของใครหลายคน
โชคดี.. ที่ได้พบเจอความรักกลางทาง
ได้เจอคนนั้น.. คนที่ใช่
แต่ก็มี..อีกหลายคน
ที่โชคร้าย..เหมือนฉัน
ที่แอบหลงชื่นชม.. ว่าได้พบ และ ครอบครอง
ความรัก.. บนเส้นทางนี้แล้ว
แต่เมื่อเดินทางมาถึง..จุดหนึ่ง
ความรัก.. ที่ฉันเคยคิดว่าใช่
กลับเปลี่ยนแปลงไป.. ระหว่างการเดินทาง
อย่างที่ฉัน.. ไม่ทันรู้ตัว..
และมันยิ่งดูเลวร้าย.. ตรงที่ว่า
เมื่อความรัก.. เปลี่ยนแปลงไป
หัวใจ.. ฉัน
ก็แทบไม่เหลือ..ช่องว่าง
ไว้เพื่อพบเจอ.. ความรักครั้งใหม่
เพราะทุกส่วนของหัวใจ..
ถูก.. ถมทับด้วยความเจ็บปวด..
และ.. ความหวาดระแวง..
...................................................
30 กันยายน 2546 07:38 น.
กัญญา
ฉันไม่เคยนึกโทษชะตา..
ที่ขีดเส้นทางเดิน.. ของฉันกับเขามาเป็นเส้นขนาน
ยากแก่การพบเจอ...
แต่นั่นคงเป็น.. พรหมลิขิต
ฉันกับเขา..
อาจเกิดมาเพื่อตามหากัน
โดยไม่มีวัน.. พบเจอ
หรือไม่..
เราอาจเกิดมา.. เพื่อรัก
แต่.. ไม่ได้เกิดมาเพื่อ.. สมหวัง
..........................................
30 กันยายน 2546 07:34 น.
กัญญา
ขอเพียงแค่ได้อยู่.. กับคนที่รัก
ทั้งที่หัวใจต้องเปียกปอน.. ด้วยน้ำตา
พยายามยืดเวลา.. ทั้งที่รู้อยู่แล้วว่า
อีกคน..ต้องการที่จะไป
ทั้งที่... รู้ว่าไม่อาจฝืน...หรือ เหนี่ยวรั้ง
แต่ก็ยัง.. พยายามหลอกตัวเอง..ต่อไป
29 กันยายน 2546 10:51 น.
กัญญา
บอกกันได้ไหม..
ถึงความรู้สึกที่เธอมี..
ฉันไม่ได้คาดหวัง.. ถึงคำรัก แสนหวาน
หากนั้น.. ไม่ใช่สิ่งที่เธอรู้สึก..
เพราะ..ตลอดเวลา..ที่เราคบกัน
ฉันไม่เคย..รู้สึกได้
แม้บางครั้ง.. ฉันพยายามที่จะหลอกตัวเอง
แต่ฉันก็รู้ดีเสมอว่า.. ระหว่างเรา
คงไม่ใช่.. ความรัก
บอกฉันเถอะนะ.. ถึงความรู้สึกที่เธอมี
มันเจ็บนะ.. ที่ต้องรับรู้มาตลอด
ว่าความรัก.. ที่ให้ไป..มันสูญเปล่า
ฉันอาจจะ. คาดหวังกับวันข้างหน้า..มากเกินไป
จนเธอเองไม่กล้าจะปฎิเสธ.. ที่จะรับไว้
บอกฉันเถอะนะ..ถึงวันข้างหน้าของเรา
แม้ว่า..
จะหลงเหลือเวลาเพียงไม่กี่นาที..หลังจากนี้
ไม่จำเป็นต้องมีพันธะผูกพันใดๆ.. ในวันข้างหน้า
ไม่จำเป็นต้องเวทนา หรือ สงสาร
เพราะ.. มันจะมีประโยชน์อะไรล่ะ
ถ้าเราจะฝืนคบกันต่อไป..
ทั้งที่ต่างก็รู้ว่า..
ต่างคน..ต่างไม่ใช่.. ใครของกันและกัน
คงถึงเวลาแล้ว.. ที่ต้องพูดความจริง
มันอาจหมายถึง.... การเลิกร้าง
หรือ..สิ้นสุดช่วงเวลา.. แห่งการอดทน
ยอมรับ.. และ ต่างคนต่างเดินดีกว่า
แทนที่จะฝืน...จับมือเดินกันต่อไป..
โดยที่ไม่หลงเหลือ..หัวใจ.... ให้กันแล้ว
.....................................................
29 กันยายน 2546 10:44 น.
กัญญา
เคยไหม..
ที่อยากจะเก็บใครคนนึงไว้..
ข้างใน.. หัวใจ..บ้าง
แม้เป็นเพียงแค่.. ในความฝัน
ก็มากจนเกินพอ..
เพราะรู้.. และ เข้าใจ
ไม่อาจพบเจอกันได้
ในความเป็นจริง..
ใครคนหนึ่ง..
เคยบอกว่า.. บางครั้ง
การรักใครสักคน
ไม่จำเป็น.. ต้องครอบครอง
การเป็นเจ้าของ..
ไม่แตกต่างอะไร.. กับการผูกมัด
สร้างพันธะ ให้ ตัวเอง และ เขาคนนั้น
แม้จะรัก.. ด้วยหัวใจ
แต่ก็ไม่จำเป็น..
ต้องผูกมัดหัวใจ..ไว้ด้วยกันเสมอไป
ไม่จำเป็น..
ที่อีกฝ่ายต้องรับรู้.. หรือ รักตอบ
แต่เป็นการส่งมอบ.. ความรู้สึก
ผ่านไป..ให้เขาคนนั้น
อย่างบริสุทธิ์ใจ..
แอบยิ้ม.. หากเขาพอใจ
หรือ..
แอบร้องไห้.. ก็เท่านั้น..
กับบางคน..
พยายาม.. ปิดกั้น..หัวใจ
ไม่รับใคร.. และ ไม่รักใคร
แต่.. กับบางคน
ทั้งที่..พยายาม.. จะไม่รัก
แต่ก็ยังแอบเก็บ.. ใครอีกคน
ไว้ข้างใน.. หัวใจ
และ.. กับบางคน
ทั้งที่.. พยายาม.. จะเลิกรัก
แต่ก็ไม่สามารถ.. ห้ามหักใจ
ถึงได้..มีคำปลอบใจ
สำหรับหัวใจ.. หลายดวง
ที่กำลังเดินทาง.. อยู่
ว่า.. ไม่ผิดอะไร
ที่.. คุณจะมีใครสักคนไว้คิดถึง..
ในวันที่.. หัวใจคุณไม่ว่าง..
...............................................
หน้าส่วนตัว
546
