30 มกราคม 2549 17:09 น.
กัญจน
ไม่รู้ว่าคุณเป็นใคร....คนที่ฉันเฝ้ารอ
ไม่ได้ขออะไรมากมายที่จะให้คุณมี...
ขอแค่เพียงคุณมีใจมั่นคง....และเชื่อในความดี
เพียงแค่นี้....ฉันก็ไม่มีอะไร...ที่จะไม่ยินดีที่จะพบคุณ
....อาจจะมีตัวตนหรือไม่มี......
....ขอรออยู่ตรงนี้.....ไม่ไปตามหา....
จะรอโอกาส.......รอให้ถึงเวลา.....
ขอให้คุณเป็นฝ่าย....ตามหา...และพบฉัน..คนรอ..ตรงนี้
......ไม่ได้ฝืน....ไม่ได้ปิดกั้น......
สำหรับบางคนที่ผ่านเข้ามาความรู้สึกฉันมันไม่ใช่..
ขอโทษที่ต้องบอกลา...และขอให้คุณๆเดินผ่านไป..
..ฉันไม่อยากให้คุณเสียเวลา...เพราะฉันจะเปิดใจ..
***สำหรับคนที่ฉัน..รู้สึกว่าใช่..เท่านั้นจริงๆ...***
29 มกราคม 2549 16:52 น.
กัญจน
มีใคร.....คนหนึ่ง
ได้ถูกบันทึกเอาไว้ในใจฉัน...
ไม่ว่ากาลเวลาจะเปลี่ยนไปอีกกี่วัน
บันทึกที่บันทึกไว้ในนั้นก็ไม่เคยจาง
ยังคงมีความทรงจำดีๆ...
และยังคงรู้สึกดีๆอยู่เสมอ...
กับความคิดถึงในทุกๆวันก็ยังคงมีเธอ..
และมันคงมี...และเป็นอยู่อย่างนี้ตลอดมา.....
.....ส่งความรัก...ความคิดถึง...ความห่วงใย..
และยังคอยเป็นกำลังใจให้เสมอ...
แม้ไม่รับรู้...ก็รับรู้ไว้ว่า..สำหรับเธอ...
ยังคงคอยห่วงใยเสมอ...ไม่เคยลืม...
26 มกราคม 2549 17:40 น.
กัญจน
อาจจะจาก...อาจจะห่างกันไกล
แต่สายใยยังคงเชื่อมกัน....
โยงใยด้วยความรัก..ความห่วงใยกัน..
กับความผูกพัน..ที่ทำให้เราคิดถึงกัน..ตลอดมา
ไม่ว่าวันเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน..
ตราบใดที่เรายังรู้สึกถึงทำว่า"เพื่อน"
จากกันไปกี่ปีก็ยังไม่ลืมเลือน...
.....ว่าเราเป็นเพื่อนกัน........