7 พฤษภาคม 2548 01:00 น.
กะเรกะร่อน
ฉันฝากฝันเกี่ยวโยงตามโค้งรุ้ง
อันวาดคุ้งคร่อมฟ้าหลังห่าฝน
หมอกระบายไอศรัทธาปรารถนาตน
จับลำนำพร่ำบ่นบนนาดาว
ฉันเปิบข้าวเช้าค่ำฉ่ำความคิด
กลืนน้ำแกงนิรมิตจากคำกร้าว
สองนัยน์ตาแวววิบเงาพริบพราว
สองเท้าจิกฝันมั่นบนดิน
ฉันมีฝันคอยโหมไฟในห้วงฝัน
ปณิธานตั้งมั่นมิรู้สิ้น
ระบำปลายเท้าฝันฉันได้ยิน
รอวันรุ้งทาบดิน...เพื่อคืนรัง
23 เมษายน 2548 04:41 น.
กะเรกะร่อน
กุฎีดาว...
ผ่องพราวขาวสว่างกลางฟ้า
แหงนมองจ้องทางธารา
น้ำนมขุ่นอุ่นฟ้าหอมดิน
เทวดาเสด็จลงลิ้มดินง้วน
ขลาดครวญอยู่โลกโศกสิ้น
กุฎีดาวจึงรกร้างพังภินท์
สูญสิ้น สูญสิ้น เทวดา
เทวดาครองดิน
ลืมรสลิ้นกษีรสวรรค์ชั้นฟ้า
เสพย์กลิ่นฟางตฤณหอมแทนธารา
ปล่อยผีป่าขึ้นสิงกุฎีดาว...
อลวนพัลวันแลกที่
สละทิพยกุฎีลงดิ้นด่าว
อีกพวกทิ้งไพรเถื่อนใต้เดือนร้าว
ไปครองสาวสวรรค์เปรมปรีดิ์
ดาวตก....พุ่งฉิวที่โค้งฟ้า
ยายตาเล่านิทานข้างที่
จบสิ้นวงศ์เทวัญครองกุฎี
ธารน้ำนมฟ้าวันนี้....บูดดาว....
หน้าส่วนตัว
854
