8 กรกฎาคม 2548 22:48 น.
กอกก
. ..ร้องไห้กลาง สายฝน..
สายฝนพรำ ค่ำคืนนี้ ที่โปรยสาย
มองคลับคล้าย เส้นแสง ที่แกว่งไหว
ลมกรรโชก โยกพัด สะบัดไกว
เปรียบฝนใส่ อารมณ์ ล้อลมครวญ
แสงไฟสาด คล้ายส่อง ละอองฝน
ที่ร่วงหล่น ริ้วสาย มากลายหวน
ระยิบระยับ ฝนปราย คล้ายแปรปรวน
เป็นแนวล้วน โปรยประสาน เมื่อนานมา
อารมณ์เหงา เศร้าหมอง ของคนนี้
อยู่กับที่ รวดร้าว เกินก้าวขา
หยุดเถิดหนอ อย่าซ้ำ เจ้าน้ำตา
หากหลั่งมา ว่าสะอื้น ขอฝืนทน
แล้วสายฝน หล่นกระหน่ำ สาดซ้ำหนัก
คนพ่ายรัก ครวญคำ พร่ำกับฝน
สมน้ำหน้า ว่าโง่นัก ปักใจตน
แม้นหมองหม่น กริ้วโกรธ จะโทษใคร
พลันวิโยค โศกนัก เกินจักห้าม
ถาโถมตาม กมล คนหวั่นไหว
เดินตากฝน ปนสะอื้น ขมขื่นใจ
น้ำตาไหล รวมกับฝน หยาดหล่นมา
.....................
3 กรกฎาคม 2548 18:27 น.
กอกก
. ลมหายใจนี้..เพื่อเธอ
มองจันทร์เสี้ยวข้างแรมไม่แจ่มฟ้า
ม่านเมฆาผ่านผันบุหลันหาย
ลมกรรโชกโบกเย็นมิเว้นวาย
อยู่ใต้สายลมแรงและแสงจันทร์
เหมือนสองร่างเคียงคู่เป็นชู้รัก
แนบวงพักตร์เพื่อแสดงทางแห่งฝัน
เฝ้าอิงแอบแนบชิดจุมพิตกัน
เติมให้ทันอารมณ์สมอุรา
พิศวาสบาดอารมณ์ร่วมชมชื่น
เริงระรื่นรสเล่ห์เสน่หา
ลมที่แรงร่วมฝันกับจันทรา
มิเหนือกว่าลมหายใจที่ไหลวน
ระหว่างลมชมชื่นในคืนค่ำ
ที่ดื่มด่ำใกล้ชิดสัมฤทธิ์ผล
ลมหายใจใคร่สนองเราสองคน
ระรินชนวนเวียนเปลี่ยนซึ่งกัน
ยามใกล้ชิดอิงแอบเนื้อแนบเนื้อ
ประดุจเอื้อร่วมรับเธอกับฉัน
อานุภาพความรักและผูกพัน
แสนสุขสันต์ใต้ลมโลมแสงโสมเอย
.................................
หน้าส่วนตัว
3904
