25 มีนาคม 2548 17:50 น.
กอกก
...รักร้าวลอยลม...
ทะเลเศร้า.....
พาใจเหงาเยี่ยมยล...จากคนหมอง
นำร่างไร้แรงรื่น...มายืนมอง
สุดขอบของท้องนภา...ล้าหม่นมัว
แดงปนส้ม อมเทา...ฟ้าเศร้านัก
วิโยคหนักมึนทึม...ซึมสลัว
เดินเตะน้ำช้ำชอก...บอกกับตัว
นึกชวนหัวให้บ้าง...ว่าช่างมัน
หทัยเหงา.....
ใจที่เศร้าพร่ำพรอด...มอดเชื้อฝัน
เอาไม้เขี่ยเกลี่ยใหม่...ก็ไร้ควัน
รักสะบั้นวันนั้น...ไม่รั้นดึง
อย่าทดท้อฝ่อใจ...ให้จิตป่วน
มากสิ่งล้วนดีดี...อาจมีถึง
ถอนใจร้าวเศร้ามาก...หากรัดตึง
ปล่อยขาดผึงเสียได้ ...ให้จบลง
วันฟ้าใส.....
เริ่มต้นใหม่ทะเลนี้...ที่ไหลหลง
หัวใจเน่านำล้าง...อย่างบรรจง
ท้องฟ้าคงสวยอีกที...แต่นี้ไป
*************
23 มีนาคม 2548 22:07 น.
กอกก
..เด็กกำพร้า(แฟน)..
ฉันเป็นเด็ก กำพร้า น่าสงสาร
ฉันไร้บ้าน พักพิง อิงอาศัย
ฉันไร้ทรัพย์ ขัดสน จนปัจจัย
ฉันไร้ใคร เปรอปรน คนอับบุญ
ฉันเร่ร่อน จรไป คนไร้ถิ่น
ฉันขอกิน ด้วยร้าวรอน วอนคนขุน
ฉันขอเสื้อ ผ้าเก่า เอามาชุน
ฉันขอคุ้น ใครสักคน หมดหนทาง
ฉันหวาดหวั่น พลันผวา คราคืนมืด
ฉันคอฝืด โหยกินสิ้น ทุกสิ่งขวาง
ฉันอยากได้ ใส่อาภรณ์ ซ่อนสีจาง
ฉันฝันคว้าง ขอซุกซบ อบอุ่นใจ
มิมีใคร ใคร่แล แม้มองเห็น
เด็กลำเข็ญ เช่นฉัน นั้นอยู่ไหน
เมตตากัน ปันปรานี ที่หทัย
ตอนนี้ได้ อยู่นี่...ที่ระยอง
**********
20 มีนาคม 2548 19:53 น.
กอกก
...น้ำตานางอิจฉา...
มิมีใคร ให้อ้อน นอนหนาวจิต
วิปริต ปริตก อกหม่นหมอง
สั่นหนาวใจ ในคืน ฟ้าครืนครอง
เสียงฟ้าร้อง แลบผ่า ไม่กล้าดู
สะท้านกาย หนาวตรม จึงห่มผ้า
แล้วก้มหน้า ซบหมอน นอนอุดหู
น้ำตาซึม ก็ไหลหลั่ง มาพรั่งพรู
เขาไม่รู้ ไม่เห็น เช่นทุกครา
ที่คิดนั้น ฉันคือหญิง ที่หยิ่งหยัน
แกล้งก๋ากั่น เก่งแก่น เช่นแผ่นผา
พอลับหลัง ฝังท่วม อ่วมน้ำตา
ปวดอุรา ล้าทรุด สุดทนทาน
แอบรักเขา เนานาน แสนรานร้าว
เป็นแค่สาว ทรนง คงไม่หวาน
เสน่หา เพื่อนฉัน นั้นมินาน
ฝืนใจซาน ร่าเริง เชิงว่าดี
คนสามคน ระหว่าง ทางสองแพ่ง
ฉันสิ้นแรง อิจฉา จึงลาหนี
กำลังใจ ไหลลด หมดฤดี
เลือกทางที่ เธอเขา ไม่เข้าเดิน
*************
13 มีนาคม 2548 21:31 น.
กอกก
....หัวใจห้องที่ห้า...
นำหัวใจ ห้องที่ห้า มาผ่าตัด
ให้หมองัด ก้อนเนื้อ มาเถือเสีย
เชื้อดึงดื้อ ผ่าถอน ก่อนลามเลีย
เริ่มละเหี่ย พาโศก เข้าโขกรุม
วันที่เคลื่อน เดือนคล้อย คอยเติมซ้ำ
ใจตอกจำ แต่เขา เศร้าซึมสุม
เสน่ห์มัด มนต์ดำ มากำกุม
ใจจึงกลุ้ม หลงเขา ไม่เข้าใจ
เขาเพียงยิ้ม พริ้มมา ทำท่าเหลิง
ขวัญกระเจิง ฟังคำหวาน ฉ่ำบานใส
ดวงตาปรอย ร้อยซึ้ง ตรึงหทัย
พักตร์ละไม มองมาก อยากบ้าตาย
ก้าวไม่ถึง ดวงดาว ที่ราวฟ้า
วิถีหล้า ไม่งาม ตามที่หมาย
ฉันเป็นเพียง เยี่ยงชน คนเดียวดาย
โง่งมงาย คิดเอง บรรเลงไป
คุณหมอขา ขอดูใจ ที่ได้เชือด
อยากรู้เลือด คนดื้อ คือสีไหน
เขียว แดง ดำ กร่ำกรุ่นส้ม อมม่วงใด
เฉือนทิ้งไป ให้ลืมเขา...เลิกเศร้าที
*************
** เมื่อ..หัวใจมันดื้อ
12 มีนาคม 2548 00:17 น.
กอกก
...งามมิตรภาพ คำขอบคุณ...
ไมตรีจิต มิตรภาพ ทาบมาสู่
ดุจทิพย์ชู หทัย ใจสุขสันต์
บริสุทธิ์ สุดซึ้ง ตรึงสัมพันธ์
ค่ามหันต์ มิมีใด ได้แอบเจือ
ทุกน้ำใจ ให้มา ค่าคูณทบ
ขอคำนบ ขอบคุณ การุณย์เหลือ
ทุกอักษร พรที่อ่าน ใจพาลเครือ
ทุกใจเอื้อ โอบอ้อม พร้อมหวังดี
ทุกสายเสียง เรียงร้อย ถ้อยโทรศัพท์
ซึมซาบรับ โลมใจ ไม่ถอยหนี
เจ็บเลือดเนื้อ เจือวจี ที่อารี
ข่มแผลนี้ ที่ปวด รวดร้าวกาย
ได้พบเขา เงาร่าง ย่างมาเยี่ยม
ตั้งใจเปี่ยม เร่งรุด มาจุดหมาย
ตะกร้าฝาก จากมิตรแท้ ห่างแค่กาย
ผ่อนสลาย เจ็บเนื้อ เจือปรีดา
มิตรภาพ อาบทรวง ที่ตวงล้น
ถ้อยคำคน จำนรรจ์ สุดหรรษา
ช่วยบรรเทา เบาเจ็บ แผลเหน็บชา
วจีพา คำทอด สอดใจดี
ใกล้จะหาย คลายเหน็บ ที่เจ็บแล้ว
จากใจแก้ว คนทุกข์กาย ไม่หมายหนี
ขอบคุณมาก หลากน้ำใจ และไมตรี
มอบคำนี้ ด้วยใจ ใคร่..ขอบคุณ
***************
หน้าส่วนตัว
1386
