***..ซิ้มแก่..***

กอกก

มีซิ้มแก่คนหนึ่งนอนแน่นิ่ง
ไม่ไหวติงขยับเยื้อนและเคลื่อนไหว
รวยระรินเหนื่อยอ่อนซ่อนความนัย
ตาที่หลับเพียงได้กระพริบตา

หายใจแผ่วเนิบนาบอย่างแผ่วพริ้ว
ปรากฏริ้วแห่งวัยให้อ่อนล้า
ผิวขาวซีดยังดูนวลลออตา
ลูกทั้งห้า..ล้อมรอบข้างขอบเตียง

และนิยายชีวิตใกล้ปิดฉาก
ชีวิตจากแผ่นดินใหญ่ใกล้ดับเสียง
มะเร็งร้ายยื่นความตายเป็นคู่เคียง
ไม่หลีกเลี่ยงตั้งมั่นรับ..อย่างเต็มใจ

ซิ้มคนนี้ลืมตาอย่างเหนื่อยล้า
ในแววตาไร้รู้สึกที่หวั่นไหว
ข้าวปลานั้นไม่อาจฝืนกลืนลงไป
มีเพียงน้ำหยอดได้พอประปราย

ป้อนน้ำใส่ปากซิ้มด้วยจิตล้า
มีน้ำตาไหลร่วงมาเป็นสาย
น้ำตาหล่นมากกว่าน้ำที่ป้อนไป
ให้โหยไห้..สงสารซิ้มกินอะไร

ให้น้ำเกลือไม่ได้หัวใจแหลก
เส้นเลือดแตกเพราะชีพใกล้ดับขัย
เส้นเลือดเปราะเพราะชีวิตที่แก่วัย
ซิ้มค่อยผ่อนลมหายใจ..อย่างรู้ตัว

ซิ้มนอนนิ่งเหมือนรู้  เลิกสู้โลก
สามวันโศกพ้นผ่านกับโลกสลัว
สามกันยาปีสองเก้าเศร้ามืดมัว
ปิดตาตัว..ทิ้งลูกผัวทิ้งร่างไป

สิบแปดปีที่ไร้แม่อยู่เคียงข้าง
คราอ้างว้าง...ยังร่ำหาแม่อยู่ไหน
สาวสุดท้องติดแม่มากยังช้ำใจ
ขออาลัยแด่*แม่*รักอีกสักครา

          **********

*ซิ้ม*...ผู้หญิงคนหนึ่งที่พลัดพรากจากแผ่นดินแม่มา
*ซิ้ม*...ผู้หญิงที่เต็มไปด้วยวิญญาณของความเป็นแม่
*ซิ้ม*...ผู้หญิงที่ต่อสู้กับโรคร้ายด้วยหัวใจที่แข็งแกร่ง
*ซิ้ม*...คือแม่ของเรา วันนี้เราขออาลัยถึงแม่..ที่รัก
           3 กันยายน 2547 ครบรอบ 18 ปีวันตายแม่
           คิดถึงแม่..อยากกอดแม่..เหลือเกิน..