29 พฤศจิกายน 2547 23:14 น.
กอกก
** ลาก่อนทุกคน **
การ์ดชมพูดูสว่างวางไว้นิ่ง
ตาแลดิ่งดื้อจ้องมองหลายหน
ความขมขื่นกลืนกล้ำกระหน่ำตน
เจ็บจนล้นลึกนักต้องหักใจ
เห็นหน้าซองมองชื่อคือฉันแน่
แสนท้อแท้ทุกข์ช้ำทำไฉน
ต้องฝืนตัดพลัดพรากรักจากไป
เขาหนีไกลกู่ร้องปองวิวาห์
เช่นพายุดุดันพลันกระหน่ำ
สุดระกำเกินแก้แน่แล้วหนา
เหมือนทุกข์ทับดับดิ้นสิ้นอุรา
สายฟ้าผ่ากลางใจให้โอดครวญ
อะไรหรือคือจริงกับสิ่งนี้
ไม่เคยมีวี่แววแนวลมหวน
จึงตระหนักรักฉงนคนแปรปรวน
ใจแสนป่วนปวดฝังดังลิ่มแทง
นำภาพเขาเฝ้าดูอยู่ครู่ใหญ่
ก่อนนำใส่ส่งคืนคนใจแฝง
รูปนั้นเลอะเปรอะหนอขอชี้แจง
น้ำตาแต่งแต้มเปื้อน...ภาพเฉือนใจ
**********
25 พฤศจิกายน 2547 19:37 น.
กอกก
ยืนเดียวดาย แหงนหน้า มองฟ้ากว้าง
คนใจร้าง แรมมา คราใจหมอง
กอดอกแน่น แสนช้ำ น้ำตานอง
ลมหนาวต้อง กายล้า มาแผ่วเบา
มองจันทรา สาดแสง เรืองรองอ่อน
เงาสะท้อน ทาบส่อง ต้องขุนเขา
เห็นตะคุ่ม คลุมขอบ รอบลำเนา
เป็นภาพเศร้า ดูเหงา ใต้เงาจันทร์
ศศิธร ค่อนดวง โชติช่วงเด่น
คืนเดือนเพ็ญ โพยมผ่อง ต้องบุหลัน
เสียงเพรียกพร่ำ ร่ำร้อง *กันและกัน*
*เธอกับฉัน* ไฉน ให้แยกเดิน
ได้พระจันทร์ เป็นเพื่อน เยือนครานี้
ดลฤดี ดื่มด่ำ พร่ำสรรเสริญ
มาเถิดนะ เพื่อนจ๋า ข้าเศร้าเกิน
อย่าทำเมิน ไม่มอง จะหมองใจ
จันทร์เจ้าขา รู้ไหม ใจข้าร้าว
อยากถามข่าว เรื่องราว เขาอยู่ไหน
รอนแรมมา หาดู ถึงภูไกล
เหนื่อยล้าใจ เจ็บท้น จนล้นทรวง
แล้วเมฆา มาบัง ดวงศศิ
เป็นตำหนิ ว่าแสงดับ จะอับสรวง
ออกมาเถิด เฉิดโฉม โอม!..โชว์ดวง
มาเป็นบ่วง ฝันเติม เพิ่มสัมพันธ์
จันทร์จ๋า อย่าไปไหน.
อยู่ใกล้ใกล้ ประวิง อย่าทิ้งฉัน
หมดแรงสู้ สิ้นแล้ว แม่แก้วจันทร์
เป็นเพื่อนกัน ก่อนรุ่งราง ฟ้าสางเยือน
*****************
** อ้อนจันทร์**
** ก่อนที่เมฆเสกของคุณผู้เฒ่า..(ไม่)โง่งม จะมาบังจันทร์ **
** จันทร์จ๋า อย่าไปไหน **
23 พฤศจิกายน 2547 19:09 น.
กอกก
มาอีกครั้งยังแดนแผ่นดินนี้
ที่ซึ่งมีความหลังเป็นดั่งแผล
ยังเด่นชัดเช่นลิ่มทิ่มดวงแด
ย้ำความแพ้แผลเก่าที่เน่าใน
ประคองร่างย่างเหยียบเดินเรียบก้าว
แม้นใจร้าวลึกหม่นต้องทนไหว
ระริกสั่นกลั้นกลืนฝืนไว้ใน
อย่าให้ใครคราเห็นเป็นโจษจัน
สีหน้ารื่นชื่นแจ่มฝืนแต้มไว้
ระบายใส่เสแสร้งเหมือนแกล้งฝัน
ถึงจะเศร้าเราเสสุขนิรันดร์
ทุกคืนวันผันผ่านด่านรานใจ
กลิ่นกาแฟแม้กรุ่นละมุนลิ้น
ครากลืนกินยังขมตรมหวั่นไหว
ไร้คนเดิมเติมหวานพาลเศร้าไป
ไม่มีใครเคียงข้างร้างคนปอง
เคยมีกันและกันนั้นที่นี่
มาวันนี้นำตนคนผยอง
ดั้นด้นหาคนหนึ่งซึ่งหวังปอง
ตะโกนร้องเรียกกู่ทั่วภูไกล
ณ อ่างขาง ดอยนี้ที่หนาวเหน็บ
ฤทัยเจ็บเจียนล้นทนไม่ไหว
กัดฟันกรอดพรอดพร่ำระส่ำใน
พี่อยู่ไหนน้องหามานานวัน
กับชีวิตผิดพลาดมิขลาดแก้
ไม่ยอมแพ้พาตนค้นหาฝัน
อยากขอโทษ โปรดด้วยช่วยจำนรรจ์
โทสะนั้นน้องเขลา เศร้าเหลือเกิน
ลาแล้วหนา ลาร้างดอยอ่างขาง
ที่ซึ่งสร้างเรื่องราวร้างห่างเหิน
หมดเวลาหาฝันต้องรั้นเดิน
ไม่ยอมเมินมุ่งหา วันหน้าเยือน
***********
** เรื่องเล่าจากดอยอ่างขาง **
17 พฤศจิกายน 2547 03:55 น.
กอกก
ขุนเขาหนาว พราวหมอก ที่หยอกฟ้า
พาอุรา ร้าวไหว ให้คิดถึง
เย็นยะเยียบ ใจเศร้า เคล้าคะนึง
แลซาบซึ้ง ถึงทะเล เคยเห่ใจ
ยินเสียงแว่ว แผ่วหวน ทวนลมล้อ
เหมือนใครคลอ คล้ายครวญ ชวนหลงใหล
แล้วใจเหงา เจ้าก็ลอย ละล่องไป
ผ่านฟ้าไกล ให้ถึง ซึ่งทะเล
คำคิดถึง ซึ้งใจ มีมามอบ
เพียงเพื่อปลอบ ประจักษ์ฝัน อย่าหันเห
คำรักนั้น มั่นไว้ ไร้รวนเร
ไม่ว้าเหว่ พี่จ๋า อย่ากังวล
อยู่แห่งไหน ไกลมาก คนฟากฟ้า
ฝากดารา รั้งพี่ยา อย่าฉงน
ความจริงใจ ให้มาล้น ค่าเปรอปรน
กระวายวน ว้าวุ่น จะขุ่นตรม
เพลงรักจาก ทะเล ที่เห่กล่อม
ดวงใจน้อม นำบรรเทา เศร้าขื่นขม
เพลงยอดภู กู่ก้อง พ้องตามลม
รักชื่นชม ในพี่ ที่ห่วงใย
รักคิดถึง ซึ้งนะ ทะเลเห่
แสนสนเท่ห์ พี่มีรัก ตระหนักใส
ฝากขุนเขา เคล้าคละ ทะเลใจ
โยงสองใย สื่อสาย เชื่อมสัมพันธ์
(.คิดถึงนะคะ.)
************
12 พฤศจิกายน 2547 03:17 น.
กอกก
ราตรีหนึ่งซึ่งเงียบสงัดนัก
กระท่อมรักเรืองไฟสว่างไสว
การเคลื่อนที่มีบ้างที่ข้างใน
กับคล้ายใครครวญคราง..ซ่อนพรางคำ
โกลาหลปนร้าวเรื่องราวนี้
การเกิดที่ทรมานปานกระหน่ำ
อีกหนึ่งบทกฎแต่งแต้มบ่วงกรรม
ซึ่งได้นำนวลเกิดกำเนิดกาย
สามีอยู่คู่ข้าง นางเมียรัก
อิงหัวพักพาดหมอนกึ่งนอนหงาย
หายใจลึกคิดถึงลูกที่ผูกกาย
ผ่อนคงหายคลายเจ็บเจ้าคนดี
กัดฟันเบ่งเร่งคลอดอยากกอดลูก
ความพันผูกพ่อแม่แลสุขี
หมอจำเป็นทำคลอดปลอดภัยดี
พ่อคนนี้นำพาภาคภูมิไกล
พ่อและแม่เป็นคนเยือนที่เลือนถิ่น
จากที่กินที่กำเนิดเกิดอาศัย
จากเมืองจีนทิ้งถิ่นฐานมาขวานไทย
จึงยากไร้ร้างมิตรจิตจากจร
ด้วยจำเป็นเข็ญยากหากใจสู้
มีความรู้อยู่บ้างอย่างปู่สอน
พ่อของลูกสู้ได้อย่างราญรอน
ทุกบทตอนแต้มต่อหมอจำใจ
ชีวิตนี้ มีที่ พิเศษกว่า
ดีใจค่ะคุณขาคุณว่าไหม
คลอดจากแม่แต่มือพ่อรอแกว่งไกว
จะมีใครคลอดระบือมือพ่อเรา
***************
**อาจเนื่องจากวันนี้คล้ายจะเป็นวันที่พิเศษ (สำหรับลูก)
ความพันผูกจึงส่งใจให้คิดหวน แล้วก็ยิ้มให้กับตัวเอง
ลูกของพ่อแม่ทุกคนกำเนิดโดยการทำคลอดจากมือของพ่อ
พี่สาวเล่าให้ฟังว่า
คืนนั้นยามดึก หลังจากที่หนังตะลุงเลิก พี่สาวและพี่ชายกำลังจะเข้าบ้าน
เพื่อนบ้านมาห้ามเอาไว้ว่า *อย่าเพิ่งเข้าบ้าน แม่กำลังคลอดน้อง*
พี่สาวที่ยังเด็กอยู่ก็ไม่เข้าใจนัก คอยอยู่นอกบ้านกับพี่ชาย
แต่ก็ได้ไปแอบดูแม่ที่กำลังคลอดน้องโดยมีพ่อเป็นผู้ทำคลอด
พี่สาวบอกว่า
เห็นเลือดที่แดง..เห็นน้องตัวแดงๆ
วันนี้น้องคนนั้นได้โตมาในโลกที่สดใสนี้
จน
กำลังนั่งเล่าเรื่องราวให้คุณอ่านอยู่นี่ไง
เหมือนชีวิตที่พิเศษกว่า คือคนที่คลอดจากท้องแม่ด้วยฝีมือพ่อ
วันนี้คล้ายวันเกิดของลูก
อยากบอกว่าลูกรักและระลึกถึงพ่อและแม่เสมอนะคะ
รักพ่อและแม่ค่ะ
****************
หน้าส่วนตัว
1200
