3 พฤศจิกายน 2547 00:05 น.
กอกก
ถ้าถามเราเหงาไหม..ไม่เหงานะ
แม้นเหมือนจะใจเศร้าบ้าง..ก็ช่างหัว
ซึมเซาไปใจเฉา..เราไม่กลัว
หัวเราะรัวเรื่องอะไร..ให้เหงาใจ
ยังยิ้มได้ใช่ไหม..เห็นไหมนี่
หญิงคนนี้มีให้ลุ้น..คุณเห็นไหม
หยาดน้ำตาอย่าหวังเห็น..เป็นดั่งใจ
หญิงนี้ไร้ลาน้ำตา..มาแสนนาน
ทำเป็นห่วงลวงฉัน..นั้นอีกแล้ว
ทำเสียงแจ้วเจื้อยจ้อย..ห้อยคำหวาน
หยาดหยดเยิ้มเติมคำ..ปานน้ำตาล
คนใจรานร้าวจน..เกินทนใจ
ไปเถิดนะจะไปไหน..ก็ไปเถิด
จะไปเกิดเกมใหม่รับ..กับสาวไหน
ใจให้เหลือเผื่อคิด..สักนิดไง
เวรกรรมไซร้จะได้พบ..ประสบจริง
วันนี้คงทะนงรัก..จักว่าหยิ่ง
หลอกลวงหญิงเย้ายั่ว..ชั่วสู่สิง
ใครผิดหวังว่าพบทุกข์.. แหมสุขจริง
ประหนึ่งดิ่งดำสู่เห..อเวจี
อย่าผยองมองทุกข์เขา..เฝ้าสุขนัก
จงประจักษ์แจ้งไว้..ใช่เสียดสี
ค่าของคนค้นแล้ว..แววไม่มี
นาทีนี้แม้นตาแล..ไม่แม้นมอง
ไม่เหงานะจะบอกให้..ไม่ต้องห่วง
ปลอดคนลวงหลอกฉันได้..ให้ใจหมอง
แกล้งทำทุกข์สุขเพิ่มให้..ใจคะนอง
เวรคอยจ้องเจตน์อยู่..ให้รู้ตัว
*************
** ไปเถิดนะ ไปให้ไกลๆ **
28 ตุลาคม 2547 23:36 น.
กอกก
ด้วยตั้งใจให้ถึงซึ่งสายใต้
หญิงไร้เงาเขาจะคอยละห้อยหา
เจ็ดโมงตรงคงตามนัดจัดเวลา
หากไปช้า ว่าคอย อาจน้อยใจ
ขับรถไปให้ฉงนปนสนเท่ห์
จากทะเลจะเลียบล่องท่องภูใส
สี่ชีวิตคิดเที่ยวเกี่ยวพันใจ
แต่คือใครคือใคร..ให้งวยงง
ไม่เคยพบสบพักตร์ประจักษ์แจ้ง
มาจากแหล่งหลากทิศจิตประสงค์
ผนึกแน่นแก่นใจไว้มั่นคง
เจตจำนงคงเที่ยวไปในแดนภู
พบแล้วจ้า..มารอพี่กอกก
ไม่ตระหนกในสำเนียงเสียงคุ้นหู
แสนบอบบางร่างเล็กเล็กเด็กน่าดู
ยิ้มแรกสู่สื่อสายสัมพันธ์ใจ
ที่คลองหกตกปากรับกับคำอ้อน
ชมอักษรวอนเว้าเจ้าเสียงใส
เห็นยืนอยู่ดูแฉล้มนะแจ่มใจ
ขึ้นรถมาให้ไวไวจะไปกัน
สระบุรีนี้จุดหมายปลายทางซิ่ง
คนเมืองลิงรอด้วยใจไม่ผกผัน
นี่นะหรือคือจ๋อซน ฉงนงัน
ภาพในฝันพลันร่าง เป็นลางมัว
สี่ชีวิตคิดเหนี่ยวเกี่ยวใจรัก
จะจมปลักไปเที่ยวภูดูชวนหัว
ไม่รู้จักสักนิดไม่คิดกลัว
หัวเราะรัว เราจะค้นสิ่งดลใจ
มั่นกระชับขับรถบึ่งถึงเขาค้อ
สุขใจหนอน่าประทับกับฟ้าใส
ลมหนาวมาพาร่างแกร่งเริ่มแกว่งไกว
แรมมาไกลก็เพราะเจ้า นะหนาวเอย
จากหล่มเก่าเข้าสู่ยอดภูเรือรัก
ที่คนจักจ้องเจ้านะ ตะวันเอ๋ย
อากาศหนาวร้าวสะท้านคร้านเปรียบเปรย
งามสุดเอ่ยแอบอึ้งถึงก้นบึ้งใจ
เสียงสำเนียงเรียงถ้อยร้อยความสุข
หัวเราะคลุกขำกลิ้งเกินนิ่งไหว
สี่สาวโสดโลดแล่นจากแดนไกล
มาไขว้ใจให้พันเกี่ยวเกลียวจิตตา
มีสุขไหมไงน้องสาว เที่ยวคราวนี้
ไกด์ที่ดี พี่เป็นแล้วน้องแก้วจ๋า
แสนสุขใจได้ดูแล ตลอดเวลา
แล้ววันหน้า..สัญญามีที่ระยอง
*********************
**มารายงานตัวนะคะ พร้อมนำสาวไทยโพม..กลับคืนสู่เย้า
เป็นการเดินทางที่ประทับใจมากๆ ค่ะ**
**จากสี่สาวที่ไม่เคยพบหน้ากันมาก่อน**
**หน้าผลไม้ปีหน้ามีนัดที่ระยอง สนใจ โปรดรับใบจองด่วน..ค่ะ**
21 ตุลาคม 2547 23:30 น.
กอกก
หมดหน้าฝน..ต้นหน้าหนาว..ร้าวใจหม่น
ใจสับสน..เศร้าลึก..นึกถึงเขา
ม่านภาพฝัน..วันก่อนหวน..กวนใจเรา
เหมือนเป็นเป้า..เศร้าและโศก..เข้าโขกรุม
รักของเธอ..เผลอติดแน่น..แก่นใจร้าง
ใจที่ว่าง..ช่างเข็ญ..เช่นไฟสุม
ความคิดถึง..ตรึงใจเร้า..เข้าครอบคลุม
รักห่อหุ้ม..โหยหา..พาใจครวญ
เคยเกี่ยวก้อย..ร้อยเหนี่ยวใจ..ให้ก้าวย่าง
ภาพกระจ่าง..พลางคิด..ดวงจิตหวน
ดอกไม้งาม..ยามหนาวมา..พาชี้ชวน
อยู่ล้วนล้วน..เราสอง..หนึ่งห้องใจ
อิงกายแนบ..แอบอกอุ่น..ละมุนรัก
ยิ้มประจักษ์..แจ่มจด..ดูสดใส
ท้องฟ้างาม..ยามหนาวเยือน..เหมือนเงื่อนใจ
คำพูดใคร..ครวญ*รัก*ครา..เหมันต์เยือน
และวันนี้..ที่ลมหนาว..พราวสะบัด
ใจถูกมัด..เหมือนคอยมีด..มากรีดเฉือน
ภาพพลางพร่า..พาเขา..เป็นเงาเลือน
ตอกย้ำเตือน..เหมือนใจร้าว...ให้ร้าวใจ
***********
20 ตุลาคม 2547 03:23 น.
กอกก
มีจุดหมายปลายทางสร้างฝันรัก
อยากประจักษ์จากสิ่งประวิงหา
เก็บกอปรเกี่ยวเที่ยวเล่นเช่นนกกา
สู่ภูผาฟ้าลออเขาค้องาม
ขับรถบึ่งถึงเมืองหล่มที่สมสุข
มีชุมชุกชอบดีมีมะขาม(หวาน)
รถไต่เขาเคล้าวิวสวยด้วยถนนงาม
ทุกโมงยามเยือนชิดติดใจจัง
ถึงเขาค้อรอรักพักสักนิด
คิดไม่ผิดพามาเยือนเตือนความหลัง
พระตำหนักเขาค้อลออจัง
ราชฐานดังดั่งทิพย์วิมานแมน
อนุสรณ์สถานผู้เสียสละ
เห็นจะจะจากสิ่งหลากมีมากแสน
ท่องเก็บเกี่ยวเที่ยวกินทั่วดินแดน
ไม่แร้นแค้นแคลนเคืองเรื่องน้ำใจ
มาสิมา..น้องจ๋าพี่พาเที่ยว
มากุมเกี่ยวเกาะมือเดินเพลินไฉน
อากาศหนาวคราวนี้มีอุ่นใจ
ดูแลให้ด้วยใจพี่นี้ทั้งดวง
********
เมื่อเป็นไกด์พาน้องตูนและน้องเบญเที่ยว
เขาค้อ ภูเรือ และไปเรื่อยๆ ตามประสาคนซน
น้องอุ๊ (คนเมืองลิง) สนใจบ่ ติดต่อด่วนค่ะ..
ไปไหมคะ..ไปด้วยกันทุกๆ ท่านค่ะ
*ขอบคุณ NN TRIPS เอื้อเฟื้อภาพ*
16 ตุลาคม 2547 05:35 น.
กอกก
เขาชมฉันนั้นหนาว่าน่ารัก
เอ่ยทายทักทั้งเพิ่งเจอจึงเผลอเขิน
ใบหน้ายิ้มพริ้มอยู่ดูแสนเพลิน
ช่างหยอกเอินอ้อนออดพ่อยอดชาย
สายตาซึ้งตรึงมาพาใจสั่น
เป็นนัยนั้นแน่หรือสื่อความหมาย
มองจนเยิ้มเคลิ้มจนร่างแทบละลาย
จะทำร้ายหรือไรให้ร้อนรน
เอามือแนบแอบไล้ไปตามร่าง
เริ่มกระจ่างใจเขาเราสิ้นฉงน
เห็นฉันนิ่งยิ่งกระหยิ่มกริ่มใจตน
เฝ้าวกวนวุ่นว้าเริ่มล้าใจ
พอเถิดหนาอย่ามาพาลทำหว่านล้อม
เพื่อหวังดอมเด็ดใจให้หลงใหล
พอเชยชิดสนิทล้นจนพอใจ
ก็ทิ้งไปใจป่นปี้ไม่จีรัง
ไม่หลงนะจะบอกให้แม้นใจชอบ
จึงขอตอบตามใจแมวแจ้วความหลัง
หล่อแค่ไหนใจนั้นดันกลัวจัง
ไร้เจ้าของบ้าง ช่างมัน ฉันไม่แคร์
***************
** หันบั้นท้ายมาให้ตี..แมวดื้อ
หน้าส่วนตัว
993
