เบญจมาศยามแย้มเมื้อแย้มยาม หอมคลุ้งครามกรุ่นกลิ่นหอมกลิ่นกรุ่น ละอองดอกพิรุณร่ายร่ายพิรุณ นกสกุลรายร้อมเข้าร้อมราย เมื่อกลีบเย้ายั่วยวนครวญยวนยั่ว น้ำระรัวสายหยาดหล่นหยาดสาย กระทบใบปลายดอกถูกดอกปราย ก็สั่นกรายพิณสายดั่งสายพิณ ธรรมชาติแท้จริงงามจริงแท้ เป็นของแน่ถิ่นงามให้งามถิ่น แม้เป็นพืชดินเปื้อนขึ้นเปื้อนดิน แต่เป็นดินยงชีพให้ชีพยง กวีเดินดิน 19/09/52