26 ตุลาคม 2550 21:44 น.
กวีวิเวก
ตัดจนหมดทั้งหวังแลเยื่อใย
ตัดลงไปทั้งหัวใจหมดรักสิ้น
ตัดถางเตียนความรักสุดอาจิน
ตัดทางสิ้นความถวิลคิดถึงกัน
ให้หมดใจอย่าเหลือซึ่งความรัก
ให้ตระหนักว่าไร้วาสนา
ให้จิตใจร่างกายและวิญญา
ให้รู้ว่าไม่มีคู่มาร่วมเคียง
หมดอาลัยหมดรักหักสวาท
หมดทุกหยาดความหวานที่หวนถึง
หมดทั้งสิ้นความคิดจิตคำนึง
หมดความซึ้งตึงให้หวนกลับมา
ทุกอนูแห่งความรักบั่นทอนหมด
ทุกหยาดหยดอย่าเหลือสิ้นดิ้นสังขาร
ทุกคราวใดตราบจนบรรพกาล
ทุกชาติพานไม่พบบรรจบกัน
รักร้างราร้างรกทุกห้องใจ
รักหมดใจไม่เหลือแลไม่สน
รักแต่เธอคำนี้เคยยินยล
รักสุดทนคำแทนมอบแด่เธอ
เราเกิดมาอยู่หนึ่งนั้นความหมาย
เราจะตายใครสนใครสงสัย
เราอยู่ตนคนเดียวแม้นเปลี่ยว
เราก็ยังมิซ้ำใจเท่ารักเธอ
26 ตุลาคม 2550 02:21 น.
กวีวิเวก
จิตเริ่มว้าวุ่นวายหายไปไหน
ตะเลิดไกลหนใดใครช่วยหา
อาจอยู่รอบตัวเธอนะแก้วตา
เพียงนำพาเคียงเข้าคู่ในใจ
จะไม่ขอสิ่งใดจากเธอนัก
จะไม่รักแบ่งใจซักคราหน
จะไม่ย่อท้อใจให้กังวล
จะเป็นคนรักเธอตลอดกาล
แม้นคำหวานหมื่นแสนมิอาจเทียบ
ที่จะเปรียบความสึกในใจหนา
ให้บทกลอนบทนี้พรรณา
แม้นวิญญาข้าให้มอบเพียงเธอ
หน้าส่วนตัว
5669
