14 กันยายน 2551 11:45 น.
กวีรักษ์
ภูเขาสูงเสียดฟ้านภาคราม
บุบผางามหลากพันธุ์เหมันห์สรรค์
สกุนาบินร่อนอ้อนเย้ากัน
ดูสุขสันต์เริงร่าท้าสายลม
แม้คะนิ้งเกาะอิงกิ่งใบไม้
ต้องแสงคล้ายหยาดเพชรเม็ดงามสม
ทะเลหมอกหลอกตาเปลี่ยนอารมณ์
ดุจยืนชมนาวาหน้าเรือทัวร์.
14 กันยายน 2551 11:44 น.
กวีรักษ์
คราได้ยินเสียงเพลงบรรเลงร้อง
ความทุกข์หมองหายไปมองไม่เห็น
ความเกลี้ยวกลาดมาดร้ายคลายจนเย็น
นั่งฟังเล่นสุขใจหาใดปาน
เสียงนิ่มนุ่มชุ่มชื่นรื่นหูนัก
คำร้องวรรคสำผัสจัดเหมาะหวาน
ยอดกวีท่านใดช่างใช้กานท์
เรียบเรียงจารเนื้อเพลงเก่งจริงเอย.
14 กันยายน 2551 11:42 น.
กวีรักษ์
เทิดทูล ดุจอาจารย์
ในทางกานท์ ท่านยิ่งใหญ่
ยอดปราชญ์ แห่งชาติไทย
มิมีใคร ทำได้เหมือน
ร้อยกรอง ของท่านคิด
หวานตรึงจิต บ่ติดเถื่อน
ฝากไว้ อย่าได้เลือน
ประโยชน์เกลื่อน คราอ่านเอย
14 กันยายน 2551 11:41 น.
กวีรักษ์
เล่นเอสเอฟเกือบปีนี่นานอยู่
จึงได้รู้ข้อดีมีมากหลาย
จักขอกล่าวเล่ากลอนป้อนบรรยาย
ให้ท่านได้ทราบกันในวันนี้
เริ่มข้อแรกมากนักแจกคำสถุน
ข้อสองคุณบักกันมันส์ไหมนี่
ข้อสามนั้นโปรวิ่งยิ่งมากมี
ส่วนข้อสี่ดวลสไนในห้องกล
กล่าวมาถึงข้อห้ายิ่งน่าเบื่อ
เล่นไปเพื่ออะไรให้ฉงน
คราจะแพ้หนีรบบัดซบคน
ทิ้งให้คนไม่กากยากต้านเอย.
14 กันยายน 2551 11:39 น.
กวีรักษ์
เมื่อไหร่หนาข้าจาเลิกหวั่นไหว
กับคำพูดที่ไม่สร้างสรรค์หนา
เก็บมาคิดทำไมให้ทุกข์นา
ความเย็นชาไร้ใจไยไม่มี
อยากทำเพื่อตนเองมิเกรงใคร
แต่ก็ไม่เคยทำได้สักที
ก็แคร์คนมากไปใจอ่อนนี่
จนบางทีเหมือนโง่โอ้ตัวเรา.
หน้าส่วนตัว
1715
