12 กันยายน 2551 13:03 น.
กวีรักษ์
ประเทศเอ๋ยประเทศสยาม
ไกล้ถึงความวิบัติแล้วใช่ไหม
คนทำเพื่อตนเองมิเกรงใคร
ไร้ซึ่งใจรักชาติอนาถยิ่ง
ประเทศไทยแทบไม่พัฒนา
ต่างจากแดนสุริยาแทบทุกสิ่ง
ชาวอาทิตย์อุทัยใจสูงจริง
มิเคยนิ่งดูดายขายชาติตน
ประเทศเขาเจริญมีเกินพอ
ปิดประเทศเมือใดก็บ่ขัดสน
เพราะว่าชาวญี่ปุ่นทุกรุ่นคน
รักชาติตนยิ่งกว่าชีวาเอย.
12 กันยายน 2551 12:59 น.
กวีรักษ์
อยู่ใต้ฟ้าเดียวกันนั้นจริงแท้
กลางคืนแลดวงแขแน่นอนเห็น
พูดภาษาของไทยใช่บ่เป็น
ไยเลือดเย็นเข่นฆ่าน่าละอาย
ถือสัญชาติสยามตามโคตรเหง้า
เผ่าของเจ้าชื่อไทยไม่หลากหลาย
เกิดเป็นไทยก็คือไทยไม่เสื่อมคลาย
หยุดทำร้ายชาติเจ้าอย่างเง่าเอย.
12 กันยายน 2551 12:54 น.
กวีรักษ์
จักอ้างสิทธิ์เท่ากันนั้นมิได้
เราเป็นชายเธอเป็นหญิงจริงต่างขั้ว
เธออ่อนแอแต่เราแข็งแกร่งมิกลัว
ปัญหารัวรุมเร้าเราคนแก้
ส่วนเธอนั้นหวั่นไหวไม่เฉียบขาด
บ่อยครั้งพลาดพรั้งผิดคิดท้อแท้
มีแต่เราเอาใจใส่ดูแล
มิผันแปรถนอมยอมทุกอย่าง
หากสิทธิ์เราเทียมกันมันคงวุ่น
เพราะตัวคุณขุ่นนานกาลยากส่าง
เจอะปัญหาเล็กน้อยคอยรำคาญ
จนเที่ยวพาลไปทั่วมัวหมองเอย.
12 กันยายน 2551 12:50 น.
กวีรักษ์
ซดน้ำเมาเข้าปากหมายพรากช้ำ
โอ้เวรกำส่างมาอุราหมอง
แผลในใจเจ็บแสบแทบล้มกอง
น้ำตานองร้องพาลผลาญเหล้าไป
ดื่มสุราฆ่าช้ำประจำอยู่
แม้นตนรู้ชั่วคราวก็หนาวใหม่
แค่ได้ลืมรสขมระทมใจ
สักพักใหญ่ก็พอต่อชะตา
12 กันยายน 2551 12:48 น.
กวีรักษ์
เหมือนฟ้าแกล้งแทงใจให้เป็นแผล
เจ็บดวงแดยิ่งนักรักคลาดหวัง
มิใช่ว่าสันดาลพาลให้พัง
แต่เพราะคลั่งความเชื่อทำเพื่อศาสน์
มุสลิมยิ้มหวาน นักกานท์พุทธ
จำต้องหยุดคบหาลาทุกชาติ
ด้วยเหตุแห่งความสัตย์เคร่งครัดศาสน์
จึงมิอาจร่วมทางอย่างฝันเอย.
หน้าส่วนตัว
834
