28 ตุลาคม 2546 00:24 น.
กวีพันเหลี่ยม
ทางชีวิตลิขิตได้
ทางหัวใจต้องเลือกหา
เปิดโอกาศให้กับวันเวลา
ความสมปราถนาจะมาเยือน
การอยู่คนเดียวบางทีเหมือนกับการที่ร่างกายมีชีวิต
แต่ไร้จิตวิญญาณ ไร้เสียงหัวเราะขาดความเฮฮาขาดความรักและความสนุกสนาน ความโดดเดียวจะทำให้เกิดความเหงาว้าเหว่ บางทีอยากให้มีคนที่รู้ใจและเข้าใจเราทุกอย่างเข้ามามานั่งข้างๆเพื่อสร้างความสุขความสมบูรณ์แบบให้กับชีวิต ทำให้ชีวิตมีรสชาติขึ้นหรือทำลายความเงียบเหงาให้หายไป แต่บางทีคนที่เดินเข้ามาในชีวิตอาจจะไม่ดีพร้อมทุกอย่าง เพราะจะหาคนที่ดีพร้อมทุกในโลกนี้คงจะไม่มี บางคนคิดว่าคนที่เราคบด้วยเป็นคนที่ดีเลิศพร้อมทุกอย่าง แต่ลองหันกลับมามองตัวเราว่าสิ่งที่ทำให้ตัวเรามองดูไม่ดีที่เป็นข้อเสียของเรา เรามักจะปกปิดมันไว้เพื่อมิให้คนอื่นรู้แล้วคนอื่นจะปกปิดเช่นเดียวกับเราหรือไม่ ลองถามใจตัวเองดู สิ่งเดียวที่จะเอาชนะข้อเสียต่างๆได้คือการยอมรับความจริงบางทีอาจจะมีคนที่อยากจะคบเราจริงและมีความจริงใจกับเราจริงๆ ที่รอคอยวันเวลาที่เราหรือเขาจะเปิดโอกาศให้ได้พบได้เจอได้รู้จักแต่บางทีต้องขึ้นอยู่กับพรหมลิขิตหรือโชคชะตา ที่ทำให้คนทั้งสองหรือหลายๆคน ได้พบ พราก จาก และเจอกัน ยังมีความในใจอีกมากมายที่ลึกซึ้งวันหน้าจะมาใหม่
25 ตุลาคม 2546 00:00 น.
กวีพันเหลี่ยม
เรารักเขา เขาจะรู้ อยู่หรือไม่
ถามหัวใจ ใจก็ฝัน รำพันหา
คิดถึงเธอ เธออยู่ใน ใจทุกครา
คิดแทบบ้า บ้าก็รัก ปักหัวใจ
24 ตุลาคม 2546 00:56 น.
กวีพันเหลี่ยม
หากหัวใจพ่ายแพ้แก่ความรัก
ต้องรู้จักหักใจไม่หนีหาย
คนคอยเฝ้าเขารอง้อมากมาย
มอบดวงใจให้กันฉันห่วงเธอ
17 ตุลาคม 2546 10:38 น.
กวีพันเหลี่ยม
>ทุกเวลานาทีที่คิดถึง
ทุกเวลาลำพึงคนึงหา
ทุกความคิดติดในใจทุกครา
ทุกเวลารักเธอเพ้อรำพัน
17 ตุลาคม 2546 08:44 น.
กวีพันเหลี่ยม
อันความฝันมั่นใจใช่เพียงเพ้อ
ใช่ละเมอหาได้ใจเสกสรร
ที่สุดคือความมานะจะฝ่าฟัน
ทุกสิ่งอันนั้นปรากฎอย่างงดงาม
หน้าส่วนตัว
1280
