7 พฤษภาคม 2555 19:34 น.
กวีบ้านไร่
(๐)มีบ้างบางครั้ง ที่รั้งรอ เพราะข้อขาอ่อน
จำต้องนอน ผ่อนพัก ให้เหนื่อยหาย
บทพิสูจน์ที่ หนาหนัก มาทักกาย
สิ่งที่คลาย ความเหงาเศร้า คือใจเธอ
(๐)อ่อนแรงกาย ระรวยท้อ ท้อจนร่วง
แต่แรงหน่วง รั้งดึง จึงไม่เผลอ
โหมกายลุก ปลุกใจ ด้วยใจเธอ
เป็นดังเกลอ เป็นดังใจ ให้ลุกเดิน
(๐)เติมใจท้อ ด้วยใจเต็ม ให้ใจลุก
ปลุกกายลุก ด้วยแรงใจ ไม่ขาดเขิน
ส่งใจรัก ผลักกายสู้ ให้ขาเดิน
จึงดำเนิน บนดำริ ที่ตริตรอง
(๐)บอกใจท้อ ท้อได้ อย่าท้อถอย
อย่าเลื่อนลอย ตั้งหลักสู้ อย่างผยอง
ให้กล้าแกร่ง แข็งสู้ อยู่ดังทอง
ที่ไฟต้อง ไม่ร้อนรน ทนร้อนกาย
(๐)บทพิสูจน์ ที่ฟ้าสร้าง ส่งมาทัก
แต่ฟ้าจัก ต้องยอมแพ้ ด้วยใจหมาย
หากแรงสู้ ด้วยใจกล้า มากล้นกาย
ผลักผ่านได้ ด้วยใจกล้า อย่าท้อเลย
กวีบ้านไร่
๗ พฤษภาคม ๒๕๕๕