13 กรกฎาคม 2553 13:19 น.
กวีบ้านไร่
โอบกอดเงา เข้าเคียงข้าง ร่างโรยร่วง
เมื่อเห็นดวงดารา ที่เฉิดฉาย
ไปลอยเลื่อน เคลื่อนคล้อย ไร้เงาชาย
กับจุดหมาย ปลายทางดาว ที่ไร้เรา
เห็นข่าวส่ง คนส่งข่าว ข่าวเริ่มหาย
ดูเหมือนคล้าย ลางร้าย คืนมาให้อับเฉา
แต่ฝืนยิ้ม หัวเราะ เล่นกับเงา
แต่ก็เศร้า เมื่อเราอยู่ผู้เดียว
เหลียว เหม่อมอง ทิวห้อง ห้องที่ว่าง
ข้างเคียงนาง ห่างไป ให้เหม่อเหลียว
ตั้งตาคอย ลอยล่องน้องผู้เดียว
กับข่าวเปลี่ยว ที่เปลี่ยนหาย ขาดส่งมา
ฝากกับฟ้า ที่คะนอง ไปหาน้อง
ว่าชายต้อง เศร้าเหงา ให้หันหา
อย่าเพลินเล่น ไร้ข่าว เคยส่งมา
ชายตั้งตา รอนวลน้อง อยู่ลำพัง
หากว่ายัง เห็นใจ ในความรัก
โปรดมาทัก ให้ชื่นใจ รักยังขลัง
ใช่จะปล่อย ลมลอยรัก พะว้าพะวัง
เปรียบดังหนัง ขาดคู่เอก เฉกเช่นเรา
12 กรกฎาคม 2553 17:33 น.
กวีบ้านไร่
ส่งรอยยิ้มที่มุมปาก ฝากบอกรัก
ไปทายทัก สาวสวย ด้วยห่วงหา
ส่งใจซึ้ง ประหนึ่ง หวานตาลส่งมา
ผ่านแววตา ว่าผมสน อยากยลนาง
ข้างกายน้องมีสไปร์ สีแดงตั้ง
ใจเริ่มรั้ง รีรอ ในเงาสาง
เห็นน้องดื่ม นั่งเศร้า เฝ้ามองนาง
อยากเคียงข้างถามไถ่ ให้รู้ดี
จึงฝากเพลง รักน้องคนเดียว ของศร
เพลงเล่นตอน ใจช้ำ ลำนำนี้
เธอรีบซด แก้วสไปร์ ไม่รอรี
หรือว่านี้ เธอมีแผลที่กลางใจ
เพลงศรเล่า บอกว่า เขาเจ็บช้ำ
โดนใจดำ เนื้อเพลงร้อง น้องร้องไห้
พี่จึงรู้ราวเรื่องความเป็นไป
คิดในใจอกซ้ายพี่อยากปลอบโยน