24 พฤศจิกายน 2553 12:03 น.
กวีบ้านไร่
ทางกายที่ห่างไกล.................แต่ทางใจไม่ห่างกัน
ภาพเก่ายังเฝ้าฝัน................กับคืนวันไม่เปลี่ยนแปลง
ห่างกันเพียงแต่ร่าง..............ใจเคียงข้างไม่หองแหง
รักเราเฝ้าเติมแรง................ไม่แสแสร้งเพราะจริงใจ
หากรักคือการให้................. ทั้งดวงใจให้แขไข
ไม่เคยเสียดายใจ................ที่ให้เธอทุกคืนวัน
วันคืนที่เปลี่ยนผ่าน..............กับดวงกาลที่เคลื่อนวัน
ทุกสิ่งเปลี่ยนไปนั้น..............แต่รักฉันไม่เปลี่ยนตาม
ยามสุขอยากชมชื่น.............. ยามขมขื่นอยากไถ่ถาม
ยามเศร้าเฝ้าติดตาม........... อยากไถ่ถามให้คลายใจ
อ้อมกอดที่กอดเจ้า............... ยังกอดเงาเจ้าแขไข
ไม่อาจเปลี่ยนกอดใหม่........ เพราะว่าใจ ฉันให้เธอ
กวีบ้านไร่ มอบให้สาวคนไกล
20 พฤศจิกายน 2553 09:00 น.
กวีบ้านไร่
ยามใดที่เหงา สิ้นหวัง
ขอให้นั่งดูคีย์บอร์ด จะได้รู้
ว่ามี ไอ เคียงข้างกับตัว ยู
อยู่เคียงคู่ชิดใกล้ ไม่เสือมคลาย
ในยามที่คุณเหงาท้อแท้
เพียงแค่แลดู ไอ ยู ที่มองเห็น
ว่ามัน คงมั่น เคียงข้างทุกเช้าเย็น
เป็นประเด็น บอกใจไม่เสือมคลาย
ไม่มีวัน ไอ ห่างจาก ยู ได้
เป็นความหมาย ตรึงใจ ไม่ห่างหาย
เป็นความรัก ที่มั่นคงไม่เสือมคลาย
คือความหมายแห่งรัก นิจนิรันดร์
18 พฤศจิกายน 2553 22:24 น.
กวีบ้านไร่
แม้นคำซึ้ง ตรึงใจอาจห่างหาย
ที่ทำได้แค่คิดถึง ยังส่งหา
ความจริงใจ มากล้นกว่าตีตรา
ดุจดังว่าเพชรพลอย ไม่คล้อยครึ่งใจ
อาจไม่มีอัธรส ลิ้มคำพิศ
แต่ไม่คิดนอกใจ ที่ส่งให้
ฉันยังคงตรึงตราความจริงใจ
ไม่เปลี่ยนไปกับเวลาที่เปลี่ยนแปลง