เบื้องหลัง.....ที่ไร้ชื่อเสียงไม่เท่าหลินปิง แพนด้าน้อย

กวีบ้านไร่

ข้าไม่มีเหรียญทอง คล้องคอข้า	
แต่ตัวข้าเสี่ยงตาย หมายป้องชาติ
ยืนกอดปืน คุ้มครองผองมวลราษฎร์	
มิได้ขลาด หาญกล้า ป้องฟ้าไทย
ในใจนึกถึงเหรียญทอง ไทยซ้องเสริญ	
แต่เผอิญข้ามีปืน ยืนป้อง ศัลย์ 
เพื่อร่มสุข ปลุกศัทธา พี่น้องไทย		
หวงถิ่นไว้ มิให้ราษฎร์ หวาดระแวง
แสงปืนเปรียง เรียงราย ร่ายเพลงเศร้า	
พี่น้องเรา ตายสิ้น ให้กัลย์แสง
ปืนดังเปรี้ยง เสียงใจร่ายสำแดง	
ดุจฟ้าแกล้ง พรากคนดี อีกกี่คน
สื่อทีวี หลากสีสันต์ พรรณชื้นมื้น	
แต่ข้ายืนถือปืน  ทุกคืนหน
ข่าวประโคมแพนดา ข้าสุดทน	
แล้วตัวตนพวกข้า ใครมองดู
ยิ่งเหรียญทองกีฬา เล่นโดดเก่ง	
ข้ายิ่งเซ็งเสียงเส้ น่าอดสู
ข้ามีปืนมองมอง ป้องพวกครู	
ใครจะรู้ข้าเสี่ยง ไร้เสียงชม
ข้าขอแค่ ครึ่งค่าแพนด้าน้อย
เอ็นดูหน่อย ตามศัทธาว่าเหมาะสม
หากเห็นใจ ในความสู้ที่ตรอมตรม
จงนิยมคุณค่า ของความเป็นไทย
ช่วยกันเถิดอย่าสร้างป่มข่มเหงข้า
ช่วยกันเถิด ช่วยให้ข้าดูฟ้าใส
ช่วยกันเถิดรักชาติ  รักฟ้าไทย
เพื่อธงไทย  ช่วยรักชาติ อย่าฟาดฟัน