31 มีนาคม 2550 11:56 น.
กวีบ้านไร่
รอยยิ้มบนเวที น้องนี้มีใครใหม่
ยืนข้างเคียงแรมใจ เราทำได้แค่ยืนมอง
ตำแหน่งที่ยืนนั้น เราเคยฝันหมั่นประครอง
น้องรักเจ้าสมปอง พี่ต้องมองด้วยน้ำตา
เขามายืนแทนพี่ เศร้าฤดี เจ็บเกินลา
ฝืนยิ้มทั้งน้ำตา กล่าวออกมาให้โชคดี
ลารักจากงานเลี้ยง แต่แต่เมียงมองรอบงาน
ผู้คนร้องขับขาน เพลงไพรเราะเหมือนไล่เรา
เจ้าบ่าวขึ้นขับร้อง ให้เพื่อนพ้องเพลงสวมเขา
หรือว่ามอบให้เรา ต้องนั่งเศร้า ใจทุกข์ทน
เพลงเศร้าเขาร้องให้ น้ำตาไหลปานสายฝน
ไม่คิดอายผู้คน เขามองเราชายขี้แย
29 มีนาคม 2550 13:19 น.
กวีบ้านไร่
ก่อนเคยรักเคยฝัน วันข้างหน้า
จะกลับมาสานรัก สมัคสมาน
แต่วันนี้ต้องเศร้า ทรมาณ
ถึงวิมานที่เคยฝัน นั้นพังลง
ฝันเคยฝัน ที่เคยคิดจะเสริมสร้าง
ต้องมาร้างแรมไกล ใจลุ่มหลง
เพราะความหาง ไกลกัน ฝันจบลง
ความซื่อตรง ขาดสิ้น เพราะลิ้นนาง
วางบัตรเชิญชมพูสด สลดรัก
เจ็บใจนัก รักนี้ที่เสิงสาง (เสิงสาง เป็นอำเภอที่ นครราชสีมา)
หลานย่าโม คนสวยนางลืมทาง
ทิ้งรักร้าง รักพังสิ้น เพราะลิ้นลม
ในวันแต่งน้องนาง กลางใจเศร้า
ต้องกินเหล้า เคล้ารัก ที่ปักขม
มาร่วมงาน มงคล ที่ตอมตรม
เขาสุขสมแต่เราเศร้า เข้าใจดี
มีดตัดเค้กวันงานแต่งแบ่งเป็นซีก
เหมือนได้ฉีก ปีกรัก อันเปื้อนสี
น้ำตาไหลอาบแก้ม แกล้งเปรมปรีย์
หรือคือหนี้ รักแท้ ชาติผ่านมา