9 สิงหาคม 2547 13:46 น.
กวีบ้านไร่
อย่าหวั่นไหวหวาดกลัวจงเข็มแข็ง
อย่าอ่อนแรงเพราะใจไม่สิ้นฝัน
อย่าท้อแท้เพราะมีฉันร่วมฝ่าฟัน
อย่าสิ้นฝันเพียงเพราะฉันนั้นอยู่ไกล
อย่าหวาดกลัวเวลามาพรากจิต
อย่าได้คิดวุ่นวายให้หวั่นไหว
อย่าท้อแท้เพียงเพราะฝุนหัวใจ
อย่าร้องไห้เพียงเพราะใจเริ่มอ่อนแรง
จงเชื่อมั่นในรักสองเรานี้
จงเชื่อพี่คนดีจงเข็มแข็ง
จงศัทธาในรักนี้ที่เติมแรง
จงเชื่อแสงอานุภาพแห่งรักเรา
อย่าหวั่นไหวให้เชื่อฉันเถิดทูลหัว
จะหวาดกลัวทำไมให้ใจเฉา
ฉันคนนี้ยังคงซื่อในรักเรา
และไม่เอาหนามใจให้เธอกลัว
6 สิงหาคม 2547 16:50 น.
กวีบ้านไร่
แรงกายอ่อนล้า หยิบรูปเธอมายิ้มให้
พลังที่หดหนีไป ก็เติมได้ดังใจต้องการ
งานนี้แม้นจะหนัก หากรักสื่อใจประสาน
เหนื่อยกายที่ทรมาน ก็หายเมื่อเห็นยิ้มนาง
เหน็ดเหนื่อยเมื่อยกาย อ้ายนี้ก็พอทนได้
แต่ว่าหากเหนื่อยเมื่อยใจ ทำไงจะได้สะสาง
ขอเพียงนวลน้องนั้งเรียง อยู่เพียงเคียงข้าง
ทุกอย่างทำเพื่อนวลนาง หาทางพิชิตใจเธอ