15 มิถุนายน 2547 17:55 น.
กวีบ้านไร่
เพียงแค่ เปิดผ่านความ รู้สึก
ที่ฝังลึก อยู่ในใจฉัน
เอ๋ยออก บอกความ รักสัมพันธ์
เพราะใจนั้น ฉันมีเพียงเธอ
มองภาพเพ่ง ผ่านความรู้สึก
เกิดใจนึก ถึงเธอเสมอ
นี่หรือความรัก มีต่อเธอ
เพียงแค่อยากเจอ ทุกนาที
อยากกลับ หวนคืนสู่อดีต
ที่โดนขีด ด้วยเส้นวิถี
ไปบอกว่า รักน่ะคนดี
เพียงเท่านี้ พี่คงสุขใจ
14 มิถุนายน 2547 09:16 น.
กวีบ้านไร่
ความพ่ายแพ้ที่โหมมาในชีวิต
อย่าได้คิดอ่อนแอ แลสิ้นหวัง
หากต้องล้มต้องลุกขึ้นพร้อมพลัง
หอบความหวังจงกล้าสู้และอดทน
ล้มอีกครั้งพลาดอีกทีแต่อย่าท้อ
อย่ารั้งรอลุกขึ้นแม้สับสน
จงกล้ามั่นที่จะยืนอย่างอดทน
เกิดเป็นคนมีล้มบ้างคือยาใจ
หากไม่มีอุปสรรคมาสะดุด
หากไม่หยุดพัฒนาความหวั่นไหว
คงไม่ได้เคียงข้างกับเส้นชัย
อยู่ร่ำไรคือจุดหมายที่หวังครอง
คำหยามเหยียดเดียดฉันในคำพูด
นั้นพิสูจน์ปีกกล้าอย่าหม่นหมอง
หากใจกล้าใจแกร่งคงได้ครอง
และเมียงมองกับเส้นชัยที่ได้มา
11 มิถุนายน 2547 19:17 น.
กวีบ้านไร่
เพียงแค่ได้พบเธอในครั้งแรก
ความหมายแซก ระหว่างใจให้คิดถึง
เฝ้าแต่ห่วงอยากเห็นหน้าเฝ้าคะนึง
ฝากคำซึ้งไปฝากเธอให้ที
เพียงครั้งแรกที่ได้พบรู้จัก
อยากจะทักคุยกับเธอยายี
อยากเคียงข้างคุยกับเธอทุกนาที
เพียงเท่านี้ก็คงเพียงพอใจ
11 มิถุนายน 2547 10:03 น.
กวีบ้านไร่
จับไม้เท้าเดินตามทางลิขิต
พาชีวิตเดินไปถึงจุดหมาย
มีบางครั้งเท้าระบมเหงื่อโสมกาย
อุปสรรคมากมายรายริมทาง
ทั้งขวดหนามดงป่าอสรพิษ
หรือมวลมิตรศัตรูที่หมองหมาง
ล้วนคือเพื่อนที่ร่วมบนเส้นทาง
รอที่ว่างให้เราเข้าแข่งเดิน
มีบางครั้งศัตรูกลายเป็นมิตร
มีบ้างมิตรคิดห่างให้ขาดเขิน
เป็นศัตรูทิ้งให้เราเข้าเผชิญ
กับทางเดินลำพังไม่เหลียวมอง
มีหลายคนเบียดเสียดให้เราล้ม
เหยียบให้จมช้ำจนใจหมอง
บ้างป้ายสีให้เราน้ำตานอง
บ้างก็มองว่าเราไร้ราคา
อย่าได้แคร์กับคำพูดที่ถากถาง
อย่าได้วางใจเชื่อหรือถือสา
กับคำชมที่เขาเล่ากันมา
บอกวาจาล่อลวงให้หลงทาง
9 มิถุนายน 2547 11:00 น.
กวีบ้านไร่
เห็นน้ำตาเพื่อนเก่าที่เศร้าจิต
เหมือนคบคิดเรื่องราวที่สับสน
ก่อนหน้านี้เพื่อนควายเคยช่วยคน
มีเครื่องยนต์เพื่อนคนลืมเพื่อนควาย
ก่อนหน้านี้เพื่อนควายไถ่นาไร่
ทั้งดำไถช่วยคนไม่ขาดหาย
เก็บเกี่ยวลากข้าวปลาก็เพื่อนควาย
แต่ความหมายว่าควายไม่สู้ดี
มีคำด่าว่าร้ายว่าโง่เง้า
เป็นคำเว้าโง่เหมือนควายไร้ราศี
แต่ให้รู้ความหมายที่ควายมี
นั้นมากที่คุณงามที่ช่วยคน
คนทำนาเสร็จแล้วกินเมล็ดข้าว
แต่ควายเฝ้าทำนาทุกหน้าฝน
ข้าวสักเม็ดควายไม่ได้กินเหมือนคน
ควายอดทนฟังคำด่าว่าโง่งม