4 เมษายน 2549 16:06 น.
กวีบ้านไร่
ยามตอนเช้าอยากตื่นมาเจอหน้า
ยามหลับตาอยากมีเธออยู่ในฝัน
ยามอยู่ห่างอยากมีเธอคอยห่วงกัน
ยามสุขสันต์อยากมีเธอไม่ห่างไกล
เพราะมีเธอฉันจึงมีความหวัง
เพราะพลังรักเธอที่มีให้
เพราะความดีของเธอที่ครองใจ
เพราะรักได้เกิดจากใจจึงอยู่นาน
ชีวิตฉันเป็นหนี้รักเธอให้
ชีวิตใจของฉันจะประสาน
ชีวิตนี้จะครองรักไปชั่วกาล
สืบตำนานถึงรักแท้ที่ให้เธอ
30 มีนาคม 2549 12:30 น.
กวีบ้านไร่
ยามตื่นมาอยากฟังเสียงใจทัก
บอกว่ารักจากคนที่ชิดใกล้
ยามท้ออยากฟังเสียงเพิ่มแรงใจ
รักห่วงไยอยากได้ยินทุกเวลา
คิดถึง คิดถึง อยากฟังเสียงบอก
เพื่อย่ำตอกความรักที่ห่วงหา
คิดถึง คิดถึงเธอเรื่อยมา
ทุกเวลาอยากมีเธอยอดดวงใจ
ระยะทางแห่งกายเหมือนม่านกั้น
ทางใจนั้นไม่ห่างกายไร้หวั่นไหว
ขอเธอฉันมั่นในรักที่ครองใจ
คงจะไม่มีใครมาแยกทาง
อย่าได้แคร์คำคนล่องลมปาก
ที่เขาอยากให้เราต้องบาดหมาง
ขอให้เธอมั่นใจฉันรักไม่จาง
ความอ้างว้างคงไม่เกิดหากเชื่อกัน
30 มีนาคม 2549 09:35 น.
กวีบ้านไร่
กับความแพ้พังพ่ายให้หมองหม่น
กับเล่ย์กลเสแสร้งแกล้งห่วงหา
กับบทหลอกลวงล่อให้เข้ามา
กับน้ำตามารินไหลให้อาวร
ตอนต่อหน้าว่าห่วงดังดวงจิต
สุดชีวิตถนอมพร้อมสั่งสอน
ลิ้นของคนไร้กระดูกผูกอาภรณ์
อุทาหรสอนใจให้คิดนาน
กับคำพูดที่บอกมาว่าให้คิด
ในดวงจิตคิดมาให้สังหาร
รู้หน้าไม่รู้ใจให้คิดนาน
มันแสบซ่านถึงทรวง เมื่อลวงเรา
เมื่อความจริงปรากฎมาว่าโดนหลอก
เหมือนมีดตอกบั่นจี้ ชี้ความเขลา
ความภักดีที่ให้มา นมนานเนาว์
หรือเพราะเราเชื่อเขาง่าย น่าอายแทน
29 มีนาคม 2549 16:17 น.
กวีบ้านไร่
อย่าร้องไห้ได้ไหมจงเข็มแข็ง
เมื่อกำแพงแห่งรักมาพรากฝัน
ลิขิตฟ้าดลมาให้ลากัน
เก็บคืนวันเอาไว้อย่าอาวร
ฉันก็รู้ว่าเธอตัดใจยาก
จำต้องจากรักนี้บทเรียนสอน
ทั้งที่จริงฉันนี้ห่วงงามงอน
แต่ต้องจรจากไกลเพราะรักเธอ
ถ่านไฟเก่าของเธอที่เคยมอด
เขาแวะหยอดคำหวานมาเสมอ
จนทำให้เธอเขาเริ่มนัดเจอ
เธอก็เพลอรักเขา ฉันเข้าใจ
อย่าร้องไห้ได้ไหมฉันขอร้อง
ตาจงมองดูฉันจะได้ไหม
ฟังน่ะจ๊ะ ฉันขอก้าวออกไป
เพื่อทำให้ทุกอย่างจบด้วยดี
จากวันนี้สองเราเป็นแค่เพื่อน
รักลางเลือนเปลี่ยนไปจากก่อนนี้
ฉันไม่โกรธโทษเธอเลยน่ะคนดี
แหวนวงนี้ขอคืนตัดสัมพันธ์
จบเรื่องรักสามเซ้าเพียงเท่านี้
จะได้มีทางออกที่สร้างสรร
ฉันมีทุกข์เธอมีสุขก็คุ้มกัน
ความสัมพันธ์ขอจบลงแค่คำลา
ไปเถอะนะก้าวไปให้คงมั่น
จงลืมฉันคนนี้เคยฝันหา
จงลืมรักที่มีให้เธอทุกครา
จงลืมว่ามีคนเคยคอยห่วงไย
ในวันนี้ฉันยอมรับทำใจยาก
แต่ก็อยากให้เธอนั้นสดใส
กับความรักที่เลือกเองจากห้องใจ
จึงขอไปเพื่อให้เธอลดกดดัน
ก่อนจากไปในครั้งนี้ขอพรฟ้า
ทุกข์อย่ามาให้เธอพบเถิดสวรรค์
ก่อนเคยพูดสาบานฟ้าว่ารักกัน
ขอให้มันจบไปให้ลืมเลือน
28 มีนาคม 2549 16:04 น.
กวีบ้านไร่
กลับมาแล้ว ความทรงจำที่มีให้
กลับมาแล้ว นำใจที่ห่วงหา
กลับมาแล้ว กลับจากที่ไกลตา
กลับมาแล้ว มาว่าห่วงทุกคน
คุณทิกิ เป็นไงสบายไหม
จากไปไกล ยังห่วงหาทุกแห่งหน
คุณแทนไทยยังอยู่ในกมล
ต่างสกล ยังห่วงหาเพื่อนวันวาน
ครั้นก่อนหน้ากวีบ้านไร่
จะจากไปยังส่งกลอนอ้อนคำหวาน
เพื่อไทยโพลมส่งตอบข่าวสื่อสาร
แต่ก็นานที่ผมได้คืนมา
อยากจะรู้กวีเก่าเข้ามาไหม
หรือจากไปทิ้งห้องฯให้ห่วงหา
ถึงอย่างไรความหลังเพื่อนให้มา
มันมีค่ามากล้นจนยากลืม
คิดถึงทุกคนครับ
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟกวีบ้านไร่
หน้าส่วนตัว
1005
