19 กุมภาพันธ์ 2552 01:24 น.
กวีบ้านไร่
คำสอนของหลวงปู่ฯ ตอนที่๒
@ กลางไพรี ที่แสนไกล ไปไม่ถึง
เปรียบดังหนึ่งใกล้ใจไปไม่เห็น
ยิ่งอยู่ห่างยิ่งรู้ ดูประเด็น
เห็นไม่รู้ รู้ไม่เห็น เป็นปรัชญา
@ อย่าหลงตน หลงตัวว่าอวดอ้าง
เก่งทุกอย่าง วางตัว ใหญ่ดั่งภูผา
คนเขาเก่ง ไม่พูดอวดวาจา
อวดวิชาคือนคนโง่ โอ้อวดตน
@ อีกคำพูด ควรสงวนอย่าพูดพร่ำ
สงวนคำ อย่าฟุ้มเฟือย จะขัดสน
เพราะวาจา พาเป็นดาบ คาบฆ่าตน
มีหลายคนจนตัว เพราะวจี
@ วาจานี้ ไม่มีแขน ไม่มีขา
หลุดออกมา ยากจะคืนมาเข้าที่
ก่อนจะพูดควรคิด ดูดีดี
ว่าควรที่จะพูด หรือ หยุดฟัง
@ อีกอย่างนั้นคือ ตัวตน ทั่วตนนี้
พักดูที มองมาหวน ดูกลับหลัง
ว่ารังแก เจ้าร่างกายเกือบจะพัง
ที่เหลือยัง หยุดอย่า มารังแก
@ เมื่อตริตรองมองดู อย่างท่านว่า
หวนเวลา กลับคืนช่างจริงแท้
เพราะตัวเรา เผาตัวตน ไม่สนแคร์
มารังแก ตัวเรา ด้วยเราเอง
@ รังแกหนึ่งหรือ คือกินเหล้า
เอาของเมาเข้าตัว มาข่มเหง
เมาจนอ๊วก โอ๊กอาก ไม่ยามเกรง
เป็นนักเลง พาตัวชั่วอัปรีย์
@ รังแกสองหรือ คืออยากได้
อยากมีใช้ มีอยากมีจ่าย พากู้หนี้
หากอยากได้ก็รูดบัตร รับทันที
แต่ที่มีคือหนี้สิน บันทอนใจ
@รังแกสามหรือ คือการพนัน
สนุกมัน ไม่รู้ตัว มัวซื้อฝัน
ทั้งไฮโล ไพ่ หวย ซวยทั้งนั้น
พอรู้ทันก็หมดตัว เพราะมัวเมา
18 กุมภาพันธ์ 2552 01:05 น.
กวีบ้านไร่
........................ไปรษณีย์ดาว
ฝากส่งข่าวไปถาม คนที่ห่วงหา
ฝากส่งข่าวบอก รักดวงกาลดา
ฝากถามว่าสุขทุกข์เป็นอย่างไร
.........................ไปรษณีย์ดาว
ขอถามข่าวเรื่องของหัวใจ
ว่าที่ฉันส่งรักทุกวันไปให้
เธอได้รับบ้างไหมช่วยบอกที
........................ไปรษณีย์ดาว
ยังรอข่าวความคิดถึงจากเธอนี้
ไม่ทราบว่าเธอเป็นไงตอบบ้างซี
สงสารคนที่ข่าวคราวอยู่แดนไกล
........................ไปรษณีย์ดาว
คืนนี้อากาศหนาว ฝากผ้าห่มไปให้
บอกเธอนะว่าทอรักเป็นผ้าส่งไป
ห่มดวงใจให้อุ่น ไอรักเรา
กวีบ้านไร่ คองโก อัฟฟริกา
๑๗ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๒
17 กุมภาพันธ์ 2552 19:38 น.
กวีบ้านไร่
@ เมื่อคิดเพ่ง เล็งร่าง วางจิตตั้ง
จิตเริ่มหยั่ง ใจเริ่มนิ่ง ทิ้งความฝัน
นั่งสงบ พบความสุข ทุกข์ดับพลัน
ลมเข้านั้น คือพุทธ บริสุทธิ์ใจ
@ ในพะวัง ฟังจิต คิดสงบ
นิมิตพบ ความจริง คลายสงสัย
ว่าชีวิต ที่เห็น เป็นอย่างไร
เพื่ออะไร เพื่อใคร ให้รู้ทัน
@หนึ่งที่เห็น เป็นร่าง ที่สวยยิ่ง
เป็นร่างหญิง ที่สวย ชวนให้ฝัน
ร่างเริ่มเหยี่ยว เรี่ยวแรงหด ลดลงพลัน
จนเธอนั้น สิ้นลม ล้มทันที
@ เมื่อนั่งคิด ปริศนา น่าสงสัย
ที่สิ้นใจ ทิ้งร่างอันสวยนี้
เพราะชีวิต ที่ไร้ลม พรมชีวี
สุรภี พรมร่าง ก็เหม็นพลัน
@ หรือคือนี่ ที่เตือนให้ส่องรู้
มีชีพอยู่ อย่าประมาท จะขาดขันธ์
เพราะชีวิตเรานี้ มีค่าอนันต์
อย่าใช้มันฟุ้มเฟือย เลื่อยเลื่อยไป
@ หนึ่งที่ว่า จะพาชีพ ให้หม่นหมอง
ผิดครรลอง ครองธรรม ให้แก้ไข
สิ่งที่ว่าอย่าให้เข้ามาครองใจ
คือเมรัย ข้อ ๕ อย่ามาใกล้เลย
@ สองที่เห็น เป็นน้ำไหลสงบ
จนได้พบหมู่มัจฉา พาเฉลย
หรือนี่คือ หนทาง อย่าละเลย
ให้เปรียบเปรย เป็นดังแก้ว แววงดงาม
@ น้ำที่เห็นสวยใสบริสุทธิ์
เห็นเป็นพุทธองค์ น่าเกรงขาม
นั่งสงบพระพักตร์ช่างงดงาม
แต่พอตามไปกราบกลับหายไป
@ ในใจจึงคิด ปริศนานี้
บอกนทีที่เห็น เป็นสงสัย
คือความเงียบสงบ ที่มีอยู่ในใจ
ที่หายไปเพราะ ความร้อนใจเรา
@ เหมือนท่านบอก ม้าสีหมอก หากขึ้นขี่
ช้านาที อย่าเร่งรีบ จะอับเฉา
หากรีบร้อน เหมือนไฟโหมใส่เรา
ให้นำเอาเงียบ ตริตรอง แก้ข้อข่องใจ
@ สามที่เห็น เป็นเศรษฐี ที่มีสุข
ท่านสนุก ใช้ทรัพย์ ชวนสงสัย
เห็นเงินทอง มากล้นหมดลงไป
บ้านหลังใหญ่กลับหดเล็กลงพลัน
@ นั้นให้คิด ตริตรองอย่างถี่ถ้วน
ทุกสิ่งล้วนอนิจจัง อย่าหลงฝัน
มีทรัพย์ และชีวิต สงสารมัน
อย่าใช้กันฟุ่มเฟือย เลื่อยตามใจ
@ ให้คิดเห็นในวันที่มันหมด
จะรันทด หม่นหมอง ต้องแก้ไข
พาความทุกข์รุกล้ำกล่ำกลืนใจ
กว่าจะได้สติ ต้องคิดนาน
"เห็นแต่ไม่รู้ รู้แต่ไม่เห็น"
คำสอนของหลวงปูจันทา วัดป่าเกษมสุข ปราจีน
กวีบ้านไร่
คองโก อัฟฟริกา
๑๗ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๒
16 กุมภาพันธ์ 2552 20:08 น.
กวีบ้านไร่
ณ ดินแดน แสนไกล ใจแทบขาด
คิดถึงนารถนวลน้อง ใจห่วงหา
อยู่คองโก ไกลโพน อัฟฟริกา
ส่งใจมาทุกนาทีที่เคลื่อนไป
ในตอนเช้าเมฆหมอก ลอยต่ำ
คิดถึงคำพูดจาของ น้องพิศมัย
ว่าอยู่ห่างอย่าลืมถิ่นแดนไทย
หากบินไกลอย่าลืมส่งใจมา
เดินเที่ยวป่า มาเที่ยวเขา เศร้าดวงจิต
ยิ่งเพิ่มคิด ความห่วงไย ให้ห่วงหา
เพราะเห็นดอกไม้สวยพริ้มงามเกินตา
อยากจะหยุดเวลาดูความงาม
ดอกไม้หนึ่งมีดอกสีม่วงแดง
ก้านแล้งใบ สงสัยอยากถาม
ว่าเจ้าชื่อดอกอะไร ช่างงดงาม
ดุดพระพรามกลางดง ป่าพงไพร
จึงให้ชื่อดอกไม้ที่พบพิศ
แทนดวงจิตที่คิดถึง คลายสงสัย
ในคำถามว่าเจ้าชื่อดอกอะไร
ในดวงใจร้องบอก ดอก รัชนี
เมื่อฟังใจให้ตอบมาใจหายเศร้า
ที่ตั้งเอารัชนี เป็นชื่อนี้
เพราะแทนรัก แทนใจ ที่ฉันมี
กับชื่อนี้ที่แทนรัก จากคนไกล
ไปสักพัก ใจทักให้มองฝัน
เห็นพืชพันธุ์ อีกอย่งพาสงสัย
เป็นดอกเหลืองเต็มต้น จนงามจับใจ
แรงภายในเริ่มตื่นตระการตา
กลีบดอกเล็กเป็นเกล็ดสีเหลืองสด
ก้านเลื่อยลดลอดกิ้งไม้ คล้ายจันผา
ใบเป็นฝอย ย้อยระยาง งามจับตา
งามเกินกว่าจะบรรยายให้ชื่นชม
จึงตั้งชื่อว่า แทนใจ ใจคิดถึง
เป็นชื่อหนึ่ง แทนตั้งแทนใจของผม
มอบให้หญิงรัชนี เจ้า เข้าชื่นชม
อยู่ใกล้ผม กับแทนใจ ให้ห่วงนาง
กวีบ้านไร่
คองโก อัฟฟริกา
๑๖ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๒
13 กุมภาพันธ์ 2552 16:24 น.
กวีบ้านไร่
ในวันแห่งความรัก เช่นวันนี้
เธอไม่มีฉันเคียงกาย โปรดอย่าเหงา
เพราะที่ห่าง เพื่อสร้างฝันของสองเรา
แม้อาจเหงาไปบ้าง อย่าน้อยใจ
อยากจะพาเธอไป เคียงคู่เดินเล่น
อยากจะเห็นรอยยิ้ม อันสดใส
อยากจะอยู่ เคียงร่างอย่างชิดใกล้
แต่ทำได้แค่ฝันเห็นยามนิทรา
ในวันแห่งความรัก เช่นวันนี้
สิ่งที่มีในใจคือห่วงหา
กับความรักที่ส่งให้ยามไกลตา
ย่ำเตือนว่าฉันนี้ไม่เปลี่ยนไป
แม้นจะมีวันแห่งวันรักเพียงวันเดียว
แต่สำหรับผมทุกวันคือ วันแห่งความรักของผม
รักคิดถึงห่วงไย ยังมีให้ เสมอ ทุกวันทุกเวลาไม่ขาดสาย
แต่ขอเธออย่าเอาความห่างมาทำให้เราต้องน้อยใจในโชคชะตา
แต่จงขอบคุณโชคชะตาที่ทำให้เราห่าง ที่ทำให้เราสอง มีความรักและผูกพันธ์มากยิ่งขึ้น
เป็นห่วงเธอ ทุกครั้งที่คิดถึง
คิดถึงเธอทุกครั้งที่เข็มวินาทีของนาฬิกาเคลื่อน
ห่วงไยเธอทุกครั้งที่โลกหมุ่น
รักนะครับ
กวีบ้านไร่
คองโก อัฟฟริกา
๑๓ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๒
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟกวีบ้านไร่
หน้าส่วนตัว
806
