13 กันยายน 2552 21:40 น.
กวีบ้านไร่
ชายสูงร่าง ยิ้มแย้มด้วยเป็นมิตร
สิ่งที่คิดถึงโจรป่า ที่มาถาม
ชาวพื้นที่ต่างรู้ดี ทุกโมงยาม
วิถีตาม ชีวิตเราต้องทำ
กลัวโจรฆ่า กลัวมาก และกลัวยิ่ง
ด้วยความจริง เรากลัวอดจนคิดขำ
หาไม่มาเสี่ยงตาย กับงานทำ
ก็ต้องชำเพราะอดตาย เรียงรายกัน
เห็นกี่รัฐบาลมา บอกมาแก้
ไม่เห็นแลความสุขทุกข์ บรรเทาขัณธ์
หรือพวกเราอยู่ใต้ จึงทิ้งกัน
หรือตัวท่านคิดอย่างไร ไหนบอกดู
ผมจึงฟังเรื่องราว หนาวจับจิต
ชวนให้คิดถึงชนวน ชวนอดสู
ใครคือคนที่สร้างป่ม ยากยั่งรู้
แต่ที่รู้คือ ชาวบ้านรับผลกรรม
ผมจึงตอบออกไปให้ความหวัง
ลุงก็ยังมีเราอยู่ คู่อุปภัมป์
มีใบบุญองค์สูงฟ้า มาไล่กรรม
และไพร่ฟ้านำ แนวดำริ มาบรรเทา
เราทหาร ข้าราชพระบาทท่าน
มาช่วยกันคุ้มครอง อย่าอับเฉา
จงเชื่อมั่น ต่อแต่นี้มีพวกเรา
เราจะเฝ้าคุ้มครอง อย่ากังวล
ลุงจึงตอบชอบใจ ให้หัวเราะ
ฟังสะเนาะนะหมวดหนุ่ม จนฉงน
ที่หนุ่มว่ามาคุ้มครอง ปกต้องตน
เราทุกคนจะช่วยกันมั่นบรรเทา
เราเห็นท่าน หลายท่านมาหลายร้อย
แต่ทยอยหายจาก จนน่าเศร้า
เราเห็นท่านมาแก้ไขให้บรรเทา
จึงได้เอาใจช่วย ร่วมช่วยกัน
แต่หนทางที่หมวดว่า แค่เริ่มต้น
แต่ด้วยหน ทางเดิน ที่ยาวนั้น
ปัญหาสร้างมากโข่ จนหลงกัน
ผูกป่มมั่นหลายร้อยป่ม ก็ค่อยทำไป...............(โปรดติดตามตอนที่ ๓ )
6 กันยายน 2552 14:21 น.
กวีบ้านไร่
แสงสีทอง ส่องฟ้า สว่างแจ้ง
ลำสีแดง แทงผ่านฟ้า สว่างไสว
หมู่มวลนกก็บินว่อน งามจับใจ
มวลหมู่ไม้ ก็เขียวแย่งแข่งแสงทอง
เขียวสีไม้ พลายสลับ สดับเสียง
นกบินเรียง ลงพัก เสนอสนอง
ยอกเล่นไม้ พลายเล่นขน ยลทำนอง
ส่งเสียงร้อง กล่อมป่า น่าเชยชม
ส่วนมวลหญ้า ลากล่าวสาวน้ำค้าง
บอกถึงลางจากฟ้า ลาสุขสม
เห็นแดดออก หยอกหญ้า ให้ลาลม
น้ำค้างตรม จึงพรมรัก ให้หญ้านวล
ส่วนหมอกขาว พราวแสง สำแดงรัก
ลมเล่นทัก พัดร่างขาว สาวก็หวน
หยอกล้อแสง อาทิตย์ ที่ลงกวน
จนร่างนวล จางแจ้ง เพราะแสงลง
ส่วนชาวไร่ ในสวนยาง ย่างก้าวกรีด
หวังจะรีดน้ำยาง ตามประสงค์
ยางสีขาว ราวนางฟ้า ค่อยหยดลง
เปรียบดังหงษ์ สยายร่าง อย่างงดงาม
ตามเสียงเดิน เพลินกรีดสวน ชวนให้เห็น
ลมก็เย็น จนกระเซ็น จึงร้องถาม
ไม่กลัวบ้างหรือไร ในฤกษ์ยาม
ที่ลือนาม มีโจร ป่า ไล่ฆ่าคน.........(โปรดติดตามตอนที่ ๒)
25 สิงหาคม 2552 17:27 น.
กวีบ้านไร่
ข้าไม่มีเหรียญทอง คล้องคอข้า
แต่ตัวข้าเสี่ยงตาย หมายป้องชาติ
ยืนกอดปืน คุ้มครองผองมวลราษฎร์
มิได้ขลาด หาญกล้า ป้องฟ้าไทย
ในใจนึกถึงเหรียญทอง ไทยซ้องเสริญ
แต่เผอิญข้ามีปืน ยืนป้อง ศัลย์
เพื่อร่มสุข ปลุกศัทธา พี่น้องไทย
หวงถิ่นไว้ มิให้ราษฎร์ หวาดระแวง
แสงปืนเปรียง เรียงราย ร่ายเพลงเศร้า
พี่น้องเรา ตายสิ้น ให้กัลย์แสง
ปืนดังเปรี้ยง เสียงใจร่ายสำแดง
ดุจฟ้าแกล้ง พรากคนดี อีกกี่คน
สื่อทีวี หลากสีสันต์ พรรณชื้นมื้น
แต่ข้ายืนถือปืน ทุกคืนหน
ข่าวประโคมแพนดา ข้าสุดทน
แล้วตัวตนพวกข้า ใครมองดู
ยิ่งเหรียญทองกีฬา เล่นโดดเก่ง
ข้ายิ่งเซ็งเสียงเส้ น่าอดสู
ข้ามีปืนมองมอง ป้องพวกครู
ใครจะรู้ข้าเสี่ยง ไร้เสียงชม
ข้าขอแค่ ครึ่งค่าแพนด้าน้อย
เอ็นดูหน่อย ตามศัทธาว่าเหมาะสม
หากเห็นใจ ในความสู้ที่ตรอมตรม
จงนิยมคุณค่า ของความเป็นไทย
ช่วยกันเถิดอย่าสร้างป่มข่มเหงข้า
ช่วยกันเถิด ช่วยให้ข้าดูฟ้าใส
ช่วยกันเถิดรักชาติ รักฟ้าไทย
เพื่อธงไทย ช่วยรักชาติ อย่าฟาดฟัน
10 มีนาคม 2552 01:29 น.
กวีบ้านไร่
ลมหนาว
พัดข่าวจากทางไกล ไปถึงเธอในความฝัน
ฝากพัดโบกบอกทัก ว่ายังรักและผูกพันธ์
บอกเธอนั้น ให้นอนหลับและฝันดี
ลมหนาว
พัดข่าวคราวจากเธอ ส่งมาถึงฉันหน่อยซี
ฉันอยู่ไกล อยากทราบข่าวจากเธอทุกนาที
รู้ไหมนี้ ว่าอยากรู้ข่าวเธอทุกเวลา
ลมหนาว
ช่วยนำเรื่องราว ไปเล่ายามเธอหลับตา
พัดโบกกระซิบก่อนเธอนิทรา
บอกว่าฝันดี นะคนดี คนนี้ห่วงไยเธอ
กวีบ้านไร่ คองโก อัฟฟริกา
๙ มีนาคม ๒๕๕๒
7 มีนาคม 2552 02:06 น.
กวีบ้านไร่
อยากจะเดินเคียงคู่อยู่ชิดใกล้
นั่งข้างใจเคียงข้าง ไปห่างเหิน
แม้จะสุขหรือทุกข์ร่วมเผชิญ
ยามเพลิดเพลินอยากมีเธอไม่ห่างกัน
แต่วันนี้ที่ทำได้ แค่ส่งจิต
แค่ได้คิด ถึงเธอยามหลับฝัน
ยามท้อแท้ ขอแค่ห่วงไยกัน
เพียงเท่านั้นก็มากค่า ของคนไกล
ในวันนี้ มีเพียงฟ้า มาเป็นเพื่อน
วันเดือนเลื่อน เคลื่อนย้าย หลายแขไข
แต่ทุกเดือน ทุกปีที่เลื่อนไป
ความในใจคงที่เปลี่ยนตาม
เรายังคงส่งใจอยู่ใช่ไหม
ตอบดวงใจ ที่มากมายหลายคำถาม
ว่าคงส่ง สื่อใจในทุกยาม
ไม่แปรตามหนทางที่ห่างกัน
ลองตั้งสูตรเป็นเลขคณิต-ศาสตร์
แล้วลองวาดเขียนค่า ความผกผัน
ลองเอารัก ตั้งคูณความผูกพันธ์
เอาคืนวันบวกเข้า เท่ากับใจ
ในผลลัพธ์ที่มากค่า มาคูณเข้า
แล้วค่อยเอาจริงใจมาตั้งไว้
รากที่สองของรัก ที่ปักษ์ใจ
เหลือเท่าไร ตอบได้ คือรักเธอ
กวีบ้านไร่ คองโก อัฟฟริกา
๖ มีนาคม ๒๕๕๒
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟกวีบ้านไร่
หน้าส่วนตัว
1207
